หน้าส่วนตัว
อดีตกาล เมื่อฝากฟ้า สิบห้าค่ำ
จันทราล้ำ นำแสงส่อง ต้องโลกหล้า
แสงสีนวล ชวนเพลินพิศ แนบนิทรา
ใต้ฟากฟ้า จันทราเจ้า กล่อมเรานอน
ข้าอยากให้ ข้าเต็มดวง ทุกห้วงฟ้า
เพื่อส่องหล้า ให้นอนหลับ หลงกับหมอน
เพราะข้าเห็น เมื่อแสงข้า กล่อมหล้านอน
ช่างโอนอ่อน ลงเบื้องล่าง อย่างอำไพ
สรรพชีวิต ใต้ฟากฟ้า เวลานี้
ในราตรี แห่งคืนเพ็ญ อันเย็นใส
เมื่อมนุษย์ สู่นิทรา ราตรีไกล
ช่างงดงาม ตามวิสัย อำไพพรรณ
แต่บัดนี้ ข้าอยากเป็น เช่นเดือนมืด
มิอยากยืด ให้แสงข้า ส่องหล้านั่น
เพราะภาพใหม่ ในเบื้องล่าง ช่างจาบัลย์
ข้าไม่อยาก จะเห็นมัน คืนวันเพ็ญ
เมื่อหนุ่มสาว ชาวนิสิต นักศึกษา
มาเริงรัก หลากลีลา ให้ข้าเห็น
ใช้ความมืด แห่งราตรี ที่ร่มเย็น
มาลองเล่น เช่นชู้สาว ให้ฉาวใจ
จะมองไป ทางไหนไหน ก็ใช่หมด
ข้าเหลืออด ไม่อยากดู รู้บ้างไหม
ไม่อายผี อายสาง บ้างหรือไร
อายข้าบ้าง จะได้ไหม อย่าได้ทำ
ใต้เงาไม้ ในริมทาง ไม่ว่างเว้น
เห็นข้าเป็น เช่นพยาน มันน่าขำ
เจ้าคือคน มิใช่สัตว์ อย่าอาจทำ
จงน้อมนำ เอาคำข้า มาใส่ใจ
หากไม่เชื่อ จนเหลือขอ ก็ลองเถิด
หากอยากเปิด ศึกกับข้า กล้าใช่ไหม
คำสาปข้า จะสาปส่ง ตรงลงไป
จากนี้ไป พระจันทร์ข้า จะจองเวร
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม 2548
23.03 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์ 25 ส.ค. 2548 22:59 น. - ID 80237 
1047
4
0
25 สิงหาคม 2548 23:50 น. - comment id 508490
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ข้าขอเล่านิทานผ่านจันทร์สวย กาลครั้งหนึ่ง ตรึงตรา บุปผาระรวย พระจันทร์ช่วยเชิดกลิ่นกรุ่น จนวุ่นใจ ข้าเคยวอนขอพรจันทร์คืนวันเพ็ญ จันทร์คงเห็นข้าเหงาเศร้าใช่ไหม โหยหาลึกนึกครวญป่วนภายใน เจริญวัย เจริญพันธุ์ ตามขั้นตอน ข้าหนุ่มสาวคราวเติบตนไร้หลักแน่น มีตัวแทนเป็นสื่อนำ คำสั่งสอน โทรทัศน์ อินเตอร์เน็ต เกร็ดละคร ล้วนให้พร ให้ข้าเสาะ รักเหมาะใจ เป็นตัวอย่างอ้างอิงทุกสิ่งสรรพ ข้าพร้อมรับด้วยความเหงาเข้าฝันใฝ่ อยากพบกับสัมผัสรักปักฤทัย อยากจะได้กามรส ทุกบทตอน จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า อย่าเฝ้าแช่งสาปข้าออดอ้อน สังคมเน่าเละเฟะฟอน ขอพรจันทร์สาดสังคมดี อ่านบทกวีของคุณแล้วน่าตกใจค่ะ .... สังคมเละเฟะฟอน สั่งสอนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ไม่ให้มีความคิดที่เข้าใจโลก หวังความสุขตรงหน้า น่าสงสารสังคม น่าสงสารหนุ่มสาว น่าสงสารทุกๆ คนจังค่ะ แต่เป็นธรรมดาของโลกและชีวิตที่ทุกสิ่งมีวันเสื่อมลงๆ จะหวังแต่ความเจริญเพียงอย่างเดียวก็ไม่ได้ นอกเสียจากว่า เราทำตัวเองให้ดีที่สุด เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งของสังคมค่ะ : )
26 สิงหาคม 2548 09:03 น. - comment id 508534
เป็นพวกที่เขาเรียกว่า...ไม่มียางอายอะท่าน.. ***แวะมาอ่าร ผ่านมาทักทายครับผม
26 สิงหาคม 2548 10:09 น. - comment id 508557
รักวับแวมหวามไหวไปไหนนี่ เมื่อคนดีผลีผลามให้หยามหมิ่น คนโบราณคงร่ำไห้น้ำตาริน สายแสงจันทร์คงอยากสิ้นสายหวาน กลายร้อนแทน..
26 สิงหาคม 2548 19:47 น. - comment id 508800
ดีใจค่ะ ที่เห็นพระจันทร์เอาจริง... เพราะถ้าปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป.. เกรงว่า.. พ ร ะ จั น ท ร์ . . . จะเป็นตากุ้งยิงค่ะ..ชื่นชมงานคุณค่ะ
29 สิงหาคม 2548 15:42 น. - comment id 509568
พึงได้เคยเข้าเยี่ยมชม นะครับ ขอชื่นชมนะครับของเป็นอีกหนึ่งกำลังที่จะอ่านบทกลอนของคุณทุกวัน
13 ธันวาคม 2549 09:01 น. - comment id 635618
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
