...ใบไม้ร่วง...

กวีปกรณ์

๐ ใบไม้ร่วงร่วงหล่นหล่นสู่พื้น
ผลิในอื่นอื่นแทรกแตกใบใหม่
ขึ้นทดแทนแทนที่ที่ล่วงไป
ใบเก่าสิ้นสิ้นขัยในเวลา
๐ ชราล่วงล่วงลับลับดับสิ้น
ต้องเอาดินดินกลบซบใบหน้า
บางคนยืนยืนร้องร้องไห้หา
อยากย้อนวันวันเวลาให้หวนคืน
๐ บ้างกระซิกกระซิกซาบสะอื้นไห้
บ้างกระอักกระอักอ่วนหวนสะอื้น
บ้างกมลหม่นหมองมองขมขื่น
บ้างกล้ำกลืนกลืนน้ำตาลาอาลัย
๐ ต้นไม้ผลิผลิใบใบไม้อ่อน
ใบเก่าร่อนร่อนกร่อนร่วงไม่สดใส
ต้นไม้โยกโบกสะบัดระบัดใบ
ใบเก่าสิ้นสิ้นสลายกลายเป็นดิน
๐ วัยเยาว์เขลาเขายังเยาเยาว์วัย
ต้องเฝ้ารักษ์รักไว้มิให้สิ้น
โอบกอดอุ้มอุ้มให้ไกลไกลเลือดริ้น
แล้วคอยเร่งเร่งทินทินกร
๐ บ้างหวีดร้องร้องไห้ไห้โหยหิว
บ้างเดินล้มล้มหน้านิ่วทำตาค้อน
บ้างจากจรจรจากลาลาอาวรณ์
บ้างยิ้มพริ้มพริ้มตาน้อยพลอยยินดี
๐ ใบไม้เก่าเก่าจากจากลาต้น
ดังชราชราชนใบหม่นสี
ต่างจากใบใบอ่อนอ่อนชีวี
ดังเด็กนี้เด็กน้อยค่อยเติบวัยย์
๐ ใบไม้ร่วงร่วงหล่นหล่นสู่พื้น
ผลิใบอื่นอื่นแทรกแตกใบใหม่
ต้นไม้โยกโบกสะบัดระบัดใบ
ใบเก่าสิ้นสิ้นสลายกลายเป็นดิน