ไทยธรรม:กัมปนาท

วิจิตรวาทะลักษณ์

          เมื่อแผ่นดินไทยธรรมกัมปนาท
ละเลงวาดสะเทือนสั่นสะท้านทั่ว
ธรณีโศกศัลย์สั่นระรัว
ให้หมองมัวอกสั่นสะท้านไทย
	          หลายแผ่นดินถิ่นไทยได้สัมผัส
แรงสะบัดคลอนแคลนแผ่นดินไหว
ทั้งตึกรามบ้านช่องต้องแกว่งไกว
ด้วยแรงไหวแห่งแผ่นดินดิ้นครามโครม
	          ทิ้งรอยแยกแตกระแหงใต้แหล่งหล้า
ไว้ต่างตาความเศร้าเข้าถาโถม
ภายภาคหน้ามหาภัยหมายลุกโลม
เป็นแนวโน้มหาทางวางป้องกัน
	          อันแผ่นดินถิ่นไทยไหวสะท้าน
ยังพอทานพัดโบกความโศกศัลย์
อันแผ่นดินแตกระแหงด้วยแรงดัน
ยังพอปั้นปิดไว้ให้ยึดคืน
	          แต่หัวใจไทยทั่วมามัวหมอง
มิปรองดองต่างฝ่ายหมายขัดขืน
ถูกทิฐิจำกัดให้หยัดยืน
มาแยกยื่นแบ่งฝ่ายเป็นหลายชน
	          จากเคยเป็นหนึ่งเดียวกลมเกลียวรัก
มาแตกหักเป็นฝักฝ่ายอยู่หลายหน
รอยทิฐิจึงคั่นกลางระหว่างคน
ต่างยกตนต่างดีต่างที่มา
	          กูก็เก่งมึงก็เก่งมันก็เก่ง
ต่างคนเบ่งความคิดกูดูเข้าท่า
หาพวกพรรคยักย้ายหลายราคา
ทั้งอาณาจึงแบ่งแยกแตกสามัคคี
	          อันแผ่นดินแบ่งแยกแตกเป็นส่วน
ยังพอพรวนถมถับให้กลับที่
แต่คนไทยแตกรักสามัคคี
อีกี่ปีจะคืนคงดำรงไทย
	          แผ่นดินไหวไทยยังพอตั้งรับ
สะเทือนทับไทยยังตั้งรับไหว
แต่สามัคคีแตกสั่นสะท้านไทย
คงลุกไหม้ให้ไทยล้มจมจูบดิน
          วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
          วันศุกร์ที่  18  พฤษภาคม  2550