จากมุมที่มอง... สัมผัสเพียงเสียงร่ำร้องที่โหยหวน ครื้นและครึ้มคร่ำและครางอย่างครืนครวญ การแรมรอนยังเรรวนอย่างร้างไร้ อันที่จริง...อันที่ฝันยังชุ่มชื้น ดาวไกลลิบยังหยิบยื่นคืนนี้ให้ บางองศายังกล้าแรงด้วยแสงไฟ เพียงแต่ฝันมันอยู่ไหนยังไม่รู้ ความล่องลอยจึงหลอกลวงอย่างลึกซึ้ง จินตนาการ แม้เพียงครึ่งไม่เหลืออยู่ ความว่างเปล่ายังยวนเย้าการเฝ้าดู ห้วงอารมณ์แห่งนักสู้ไม่เหลือแล้ว ร่องรอยหยักที่ฟักตัวในหัวสมอง กลายเป็นเพียงเศษละอองที่ไหวแผ่ว จากครรลองที่มองเห็นเป็นเส้นแนว เหลือเพียงทางที่ร้างแววและอ้างว้าง ความอึมครึมคืบเข้าคลุมทุกขุมขน ความแปลกปลอมหลอมปะปนบนทุกอย่าง กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง สักหนึ่งทาง ราวถูกตรึง ครึ่งครึ่งกลางกลาง อยู่อย่างนี้ ความอ่อนแอแผ่ขยายมารายเรียง รับรู้เพียงเสียงกระซิบที่ริบหรี่ จบภาพฝันอันอิดโรย แต่โดยดี เข้าสู่โลกแห่งหน้าที่ ที่โอบล้อม
ตะวัน 5 ก.ย. 2550 12:33 น. - ID 106774 
1183
5
0
5 กันยายน 2550 12:50 น. - comment id 749610
สุดยอด
5 กันยายน 2550 16:31 น. - comment id 749751
เป็นมุมที่น่ามองนะคะ...
...สู้ๆค่ะ...ตราบใดที่หัวใจยังเต้นเป็นจังหวะอยู่
5 กันยายน 2550 21:14 น. - comment id 749938
หวัดดีคับคุณโคลอน สบายดีไหมเอ่ย
6 กันยายน 2550 07:33 น. - comment id 750102
อืมมม เป็นมุมมองที่ดีมากค่ะ
6 กันยายน 2550 16:02 น. - comment id 750338
สวัสดีอีกครั้งค่ะ...ตะวัน.......เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
2 ตุลาคม 2550 10:00 น. - comment id 763301
บางทีก็ไม่ยอมนะ ไม่ยอมให้หน้าที่เป็นพันธนาการ แต่บางครั้งความเหนื่อยใจทำให้...อะไรก็ได้ มันก็เลยอะไรก็ได้มาจนทำให้ตัวเองถูกทำร้าย จนวันนี้...ไม่ยอม
24 กันยายน 2552 05:03 น. - comment id 974958
เป็นแนวกลอนที่แปลก แต่ได้อารมณ์มากๆ น่าศึกษา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
