บ้านเราหลังใหญ่ไปหรือเปล่า ลูกเราไม่รู้จะอยู่ไหน ส่งเขาไปเรียนโลกกว้างไกล เขาก็ไปสู่ทางกว้างเสรี ห้องนอนสองห้องของลูกลูก จึงถูกแมงมุมกุมพื้นที่ ตุ๊กแกจิ้งจกพลอยโชคดี ครองชีวิตวิถีร่วมชายคา ลูกเลือกหรือเราเลือกเสือกไสลูก ดั่งนกถูกพรานพรากไปจากป่า ไปคุ้นชินกลิ่นเมืองวิมายา ท้องนาท้องไร่ไม่คุ้นแล้ว เราคิดว่าเรารักเขานัก จึงผลักให้เขาไปเข้าแถว เข้าทางเข้ารีตใครขีดแนว วาดแววความหวังเหมือนอย่างใคร แม้เราจะพูดเป็นสาระ ว่าให้อิสระเขาเลือกได้ เราก็ซ่อนปรารถนาภายใน แอบกำหนดอะไรอยู่ลึกลึก หรือใครกำหนดเรากันแน่ กดแผ่อิทธิพลความรู้สึก ให้ไหลล่องแควกระแสสำนึก สร้างผลึกเดียวกับโลกโศกซับซ้อน บ้านเราหลังใหญ่ไปหรือเปล่า ลูกเราแค่บางครามาพักผ่อน ประเดี๋ยวประด๋าวก้าวจากจร ฝากมุ้งฝากหมอนซ่อนน้ำตา เหงานะแม่นะ บางขณะพ่อก็รู้สึกว่า ลูกอาจมีสุขสบายนอกชายคา เรามิควรฉุดคร่ามาตีบตัน แต่พ่อก็ยังหวังว่าวันหนึ่ง ลูกเราก้าวถึงซึ่งปลายฝัน ปลายเส้นโค้งกลับคืนชื่นชีวัน มาสร้างงานบันดาลสวรรค์ที่บ้านเรา. ศิวกานท์ ปทุมสูติ
ธมกร 12 ก.ค. 2551 12:04 น. - ID 116947 
4523
6
0
12 กรกฎาคม 2551 13:27 น. - comment id 872264
สวัสดีค่ะ อาจารย์ศิวกานท์ ปทุมสูติ เข้ามาอ่านบทกลอนคุณภาพของอาจารย์ค่ะ......ดีใจที่เจออาจารย์ที่นี่เคยอ่านผลงานของอาจาย์ค่ะ....เพื่อนแก้วคำกาพย์เขียนผิดหรือเปล่าไม่ทราบ ถ้าผิด อภัยด้วยนะคะ
12 กรกฎาคม 2551 13:43 น. - comment id 872267
นี่บ้านของอาจารย์หรือคะ...อยู่ไม่ไกลจากบ้านวังหลุมพองมากนักหรอกค่ะ แต่ยังไม่เคยไปเที่ยวที่บ้านวังหลุมพองเลยค่ะ....ว่างๆอาจหาโอกาสไปเยี่ยมชมบ้านทุ่งสักอาศรม และ บ้านดวงตะวันของอาจารย์ ไม่ทราบเขียนผิดหรือเปล่าคะ
12 กรกฎาคม 2551 14:41 น. - comment id 872277
น่าอยู่มากค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 21:57 น. - comment id 872467
เป็นผลงานที่ประทับใจมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 23:04 น. - comment id 872492
แก้ว กลางไพร อยู่ที่ไหนหรือ? ขอบคุณ "ช่ออักษราลี" และ "ผู้หญิงไร้เงา" ขอบคุณ "ความรักการอ่าน-คิด-เขียน"
13 กรกฎาคม 2551 08:04 น. - comment id 872565
บ้านหลังน้อยที่เคยอาศัยอยู่ แม้อุดอู้แต่สุขใจในป่าเขา ห่างมานานอยากหวนทวนแนบเนา พ่อแม่คงเงียบเหงาเฝ้ารอคอย เป็นเพียงลูกคนเดียวที่เดี่ยวโดด เพียงประโยชน์การศึกษามาฉุดสอย แม้เรียนสูงกว่าใครในดงดอย แต่ใจฝันล่องลอยอยากคืนรัง
13 กรกฎาคม 2551 08:14 น. - comment id 872567
พ่อครับ พ่อคงเห็นห้องหับแล้วนึกหวน อิจฉาหยากไย่แมงมุมกวน ถึงตัดพ้อคร่ำครวญกับลูกนัก สบายดีนะพ่อ ส่วนลูกก็พอสู้เรียนหนัก มีท้อบ้างบางครั้งก็นั่งพัก หรือแอบลักร้องไห้ใจงอแง โดยเฉพาะคิดถึงบ้าน จากมานานคิดถึงพ่อและแม่ มิใช่ลูกหลงเมืองมายาแล ลูกก็แค่ทำหน้าที่ถางทางเดิน พ่อครับ ประกอบกับลูกห่างบ้านนานห่างเหิน พ่อมองห้องเห็นบ้านคงนานเพลิน จึงคิดพ่วงคิดเกินถึงลูกเอา อีกไม่นานหรอกพ่อ ความฝันที่ถักทอ ที่พ่อเฝ้า ลูกจะหอบกลับบ้าน บ้านของเรา เข้าไปกราบพ่อแม่แน่นอนครับฯยกมือไหว้อาจารย์ครับ
13 กรกฎาคม 2551 12:09 น. - comment id 872726
สวัสดีครับครูกานท์ ทำให้ต้องกลับไปอ่านครอบครัวดวงตะวันใหม่ ประทับใจกับ จดหมายรัก ที่ครูกานท์เขียนด้วยนะครับ ตรงท่วงทำนองของลูกที่ว่า หนูไม่กล้าสารภาพกับพ่อ เกรงพ่อจะเสียใจในตัวหนู พ่อให้สิทธิ์อิสรามาพอดู แต่หนูก็สู้..ไม่จริงจัง มันเคยเป็นเราเมื่อครั้งหนึ่ง ต้องมาผจญชีวิตลำพังกับการศึกษา หลงใหลเคว้งคว้างกลางมายา ฟันฝ่าอุปสรรคจนนึกท้อ มีแต่คำสอนของพ่อแม่เป็นกำลังใจ ต้องเดินได้ เดินต่อไป ทางยังไกลนัก แต่ครูกานท์อ่านและตอบจดหมายลูก ในจดหมายรัก จนเราตื้นตันอย่างยิ่ง .... ลูกกล้าเผยตัวตน..นี่, คนจริง ความจริงชอบอีกหลายบทกวีในเล่มนี้ อบอุ่นอย่างประหลาด แต่ยังไงเสียพ่อแม่ก็ต้องเลี้ยงให้ลูกโต ... นึกคำสอนคำพ่อลูกขอกราบ ลูกทราบพ่อรักเป็นนักหนา ไม่เคยห่างหัวใจแม้นไกลตา จะไขว่คว้าทางแสนงามกลับบ้านเรา
17 กรกฎาคม 2551 11:11 น. - comment id 874711
ขอบคุณความหมายของดวงใจที่อบอุ่นครับ บ้านฉัน บ้านเธอ ... บ้านเรา
18 กรกฎาคม 2551 15:00 น. - comment id 875150
พ่อจ๋า หนูไปอย่าไปเรียนที่เมืองไกล ผู้คนมามายไม่คุ้นหน้า แม่จ๋า ที่นั่นมีไหมผู้เมตตา เหมือนบ้านไร่ปลายนาของพวกเรา ครูขา บ้านป่าแม้จะไม่เลิศหรู แต่ก็มีคุณครูหนูไม่เขลา เพื่อนเอ๋ย เราเคยวิ่งเล่นหยอกเย้า ฉันเหงาเปล่าเปลี่ยนเหลียวหาเธอ ทุยจ๋า ทุ่งนาเคยแล้งเสมอ ฝนหลวงล่วงแล้วแก้วเกลอ น้ำเอ่อหล่อเลี้ยงบำรุง
สวัสดีค่ะคุณครู.... อันนี้เรียกกลอนก็ไม่ใช่ บ่นไปบ่นมา ครูอย่ารำคาญ....นะคะ
8 กันยายน 2553 21:15 น. - comment id 1155091
ผมอยากให้อ.ศิวาการณ์แต่งกล่อนให้กลับวัยรุ่นในหมู่บ้านวังหลุมพอง จากเด็กทำนาทำไร่ใกล้บ้านอาจารย์แต่เรียนอยู่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
