นาฬิกาทราย

ตะวัน

เรียงเกล็ดเม็ดทรายจากสายน้ำ
หลอมหล่อก่อความตามรู้สึก
เพาะปลูกถูกผิด จิตสำนึก
ใส่ผลึกแก้วบางระหว่างฝัน
เม็ดทรายรายเรียงสายเสียงทราย
เป็นละอองความหมายผ่านสายกั้น
เป็นฉากจากวันไปสู่วัน
เป็นกรอบขอบฝันที่ฉันมี
หลอดแก้วสีฟ้า นาฬิกาทราย
ฉันเพียงเรียงรายสายวิถี
บ่มเพาะเจาะความตามวิธี
จนถึงจุดนี้ที่ต้องการ
มองตะวันผ่านวันไปอีกวัน
วันนี้ความฝันมันเริ่มด้าน
ในโลกเสรีที่เบ่งบาน
ความฝันอันตรธานผ่านเสรี
ในช่องร่องผาป่าคอนกรีต
มารยาจารีตได้ฉีดสี
ทับฉากรากเหง้าเป็นเถ้าธุลี
ผัดเปลี่ยนเวียนสีดรรชนีวัด
ลอยลมล่องไล้ในเสรี
หลิ่วตาตามวิถีที่ปฏิบัติ
เรื่อยเปื่อย..เรื่อย..เรื่อย..เลื้อยเลาะลัด
ไปตามวิวัฒน์ที่พัฒนา
ดื้อรั้นดิ้นรนจนสะใจ
เบื่อแล้ว..แสงไฟในป่าช้า
จากมุมเหม็นอับขอกลับมา
สู่ฝันกลั่นค่าปัญญาชน
กลับมาหลอมใจไปกับฝัน
ตามเส้นแวง แสะตะวันที่หลั่นหล่น
ตามนิยาม ความฝันบรรพชน
ตามทรายสายชลวนเวลา
เปิดช่องกล่องครอบหากรอบแก้ว
เพื่อใช้เป็นแนวตามประสา
เม็ดทรายไหลเลื่อนเหมือนเลือนตา
มันหายกลายค่าแค่อากาศ
เหมือนฉันต่อฝันฉันไม่ติด
ในราวก้าวทิศที่ผิดพลาด
เวลาของฉันช่วงมันขาด
ความเดิมที่วาดขาดเส้นใย
จบแล้ว..วันนี้ไม่มีฝัน
ไม่มีปัจุบันให้เริ่มใหม่
นาฬิกาทรายมันหายไป
เวลา..ที่สร้างไว้..หายไปแล้ว