หน้าส่วนตัว
อ้อมกอดดิน
.....แสงทองอาบโอบอุ้มคุ้งขอบฟ้า
มวลปุบผาแบ่งบานรับวันใหม่
เสียงร่าร้องของวิหก ณ พงไพร
ขับขานไขสดใสดังกังวาล
เจ้านกน้อยขยับปีกอย่างเริงร่า
เพื่อมุ่งสู่ท้องฟ้าเวหาหาว
เฝ้าใฝ่ฝันดั้นด้นถึงรุ้งพราว
ที่ทอดยาวราวสะพานเบื้องฟ้าไกล
พ่อจ๋า...ลูกโตพอจะบินได้
แม่จ๋า...ลูกขอไปตามใจฝัน
ไปเกาะรุ้งต่างคอนหลากสีนั้น
ด้วยพลังความฝันในชีวี
แม้ดั้งด้นเหนื่อยยากลำบากสู้
เพียงมุ่งสู่ขอบฟ้ารุ้งหลากสี
แต่ปีกอ่อนปวดร้าวทับทวี
ร่างจึงพลีทิ้งร่วงลงสู่ดิน
น้ำตาเจ้ารินไหลใครจะเห็น
ใครจะเป็นผู้ป้อนยามเจ้าหิว
หรือประคองยามเจ้าสิ้นทุกสิ่ง
เลือดไหลรินใครจะซับรักษากาย
รวมกำลังขยับปีกคืนผืนป่า
อนิจา!...รู้ตัวพลันเมื่อสาย
ร่างอ่อนล้าเกินขยับเขยื้อนกาย
ชีพสลายซบหน้าลงอ้อมกอดดิน.....
.....แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.....
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า 4 เม.ย. 2545 10:33 น. - ID 13292 
803
2
0
4 เมษายน 2545 11:50 น. - comment id 44211
ผู้เป็นเพื่อนที่ ยังมิเคยคุ้น มาต้อนรับคุณ คุณต้อนรับใหม แอบอ่านมานาน แอบอ่านทั่วไป เขียนไว้ที่ไหน ก็ไปอ่านดู...
5 เมษายน 2545 00:35 น. - comment id 44320
คิดถึงจ้า.... อ่านกลอนแล้วนี่แหละตัวจริง... คิดถึง...
5 เมษายน 2545 15:05 น. - comment id 44451
หากคนเรารู้จักประมาณตน คงไม่ทุกข์หนัก เพราะความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด