กาล - กานต์
(กลบทอักษรล้วน)
.....น้ำเนตรนองหน้าน้องนับเนื่องแน่น
คั่นครุ่นแค้นคิดคร่ำครวญควรคิดใคร่
จิตจากจรเจ้าจากใจจรจากใจ
ดุจดาวดับแดดับดิ้นดังดาบดาย
แสนโศกศัลย์สิ้นเสียสูญสุดโศกเศร้า
หวงห่วงแหไห้โหยหวนหาห่างหาย
แรกเรียนรักเริ่มรับรู้รักเรี่ยราย
กาลกลับกลายก่อกลโกงกาต์ก่อกรรมฯ
...แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.....
6 เมษายน 2545 22:44 น. - comment id 44601
วาว

7 เมษายน 2545 09:31 น. - comment id 44652
อืม

7 เมษายน 2545 10:25 น. - comment id 44667
สัมผัสในพริ้งพราวเลยจ้ะ สุดยอด..นะ มาให้กำลังใจติดตามอ่านงานตลอดค่ะ..และขอบคุณมากที่ให้กำลังใจทะเลเช่นกันนะคะ..ชอบคำว่ากานต์..ขอยืมไปตั้งชื่อพระเอกหน่อยนะคะ.กำลังจะเขียนเรื่องสั้นๆที่พระเอกชื่อกานต์ค่ะ

7 เมษายน 2545 17:45 น. - comment id 44697
ก็ยังคงเป็นคุณแบบเดิม แวะเข้ามาเยี่ยมเยียน อ่านบทกวี ของเพื่อน (หรืออาจที่เคยเป็นเพื่อน) สร้างความประทับจิต ประทับใจเหมือนเดิม ระวังความอ่อนไหวที่มีมากเกินไป จะทำให้ใจอ่อนล้า และอ่อนแอ
