วันที่โลกมันห่วยแตก

ตะวัน

อยากเขียนอะไรก็ได้............................ (ที่) ดัดจริต
ประชันประชดบทชีวิต.............................. (ที่) วาดไว้
กระตุกกระตุ้นต่อมโลหิต.......................... (ที่) ห่วยแตก
กระทั้นกระแทกกลิ่นสาบไหม้................... (ที่) สอดไส้ในสมอง
    ละเลงทำนองรากเหง้า...........................งี่เง่า
สู่ขอบเวิ้งว่างเปล่า....................................เปลี่ยวว้าง
ให้สมองถูกขี้เถ้า......................................ถมทับ
เผื่อนรกจะรับจะรู้บ้าง...............................โลกกว้างเป็นไฉน
    วันที่โลกห่วยเหี้ย...................................ห่าเหว
ใจถูกปล่อยแหลกเหลว..............................หลอกฟ้า
หลอมละลายทุกดีเลว.................................ละเลงทั่ว
จะชอบจะชั่วหรือแค่บ้า...............................ตัวข้ายังมิรู้
    เย็นเยียบแต่รุ่มร้อน...............................ระอุฝัน
หวั่นหวาดแต่ประชดประชัน.......................ฉากฟ้า
ใครจะรู้เล่าเงาตะวัน.................................วาดฉาก  หลอกหลอน
พื้นฉากของคนกล้า...................................อ่อนล้าเพียงไหน
    กี่สว่างกี่มืดแล้ว......................................เล่าฝัน  เจ้าเอ๋ย
อีกกี่จันทร์กี่ตะวัน......................................วาดสร้าง
ลมเหงาจึ่งจะพัดผัน....................................พ้นผ่าน
ห้วงแห่งกาลจะบ่ค้าง...................................หวาดว้างพอแล้ว
    อยากเขียนอะไรก็ได้.............................. (ที่) ดัดจริต
อ้อนออดพรหมลิขิต..................................... (ที่) ขีดไว้
วอนอย่าปล่อยคมกริช................................ (ที่) กรีดกร่อน  กระหน่ำข้า
ไฟแห่งฝันโหมไหม้................................... (ที่) ก่อไว้ใกล้มอด