๏.. แหวกกรรม ..๏

กิ่งโศก

    ๏ จะสาวสายว่ายข้าม .... สาคร 
หวังผุดโผล่บนดอน ....  เดิ่นด้าว
กักกันจิตริดรอน ....  กิเลส ล้อมแล
เกลาขัดกรองย่างก้าว ....  กำหนดรู้จังหวะเดิน ๚ะ๛    

   ๏ อยากจะว่ายข้ามเวิ้งทอดเบิ่งว้าง
ไกลแสนเหลือแลทางเลือนห่างถึง
สุดแหวกหนุนข้ามน้ำครุ่นคำนึง
คงผลอยหล่นก้นบึ้งกึ่งบาดาล

  ๏ ด้วยคลื่นลมโถมซัดระบัดซ้ำ
หรือเคราะห์คราวกระทำระกำฐาน-
แต่ปางก่อนคงร้ายคล้ายยักษ์มาร
ชาตินี้จึงขึ้งผลาญตามราญรอน

  ๏ จักพึ่งใครไร้ที่เป็นที่พึ่ง
สัมพันธ์ตึงสหายเส้นใยหย่อน
เห็นกรวดน้ำคว่ำขันโขกบั่นคลอน
ตัดตัวบท-กดกร้อน-ทุกตอนตรา

  ๏ เหลือเส้นทางท้ายสุดจึงยุดไว้
เส้นเชือกใฝ้เกลียวฟางอนาถา
จำใจจับปรับตัวตามชะตา
ให้หมดสิ้นทุกท่าในครานี้

  ๏ หัวงกำหนดกำเนิดไปเกิดใหม่
สรรสร้างทางไสวพรายฉวี
ก่อตะบะสะสมบ่มบารมี
ในภพภูมิสุขาวดีที่หมายปอง

 ๏ รอมินาน-ดอกกรรม-อันย้ำใกล้
จะชดใช้ใหม่สร้างสวมสนอง
ลบรอยกระปะปุโปพุพอง
ทาบรังษีเรืองรองผุดผ่องโลม ๚ะ๛
    
            + กิ่งโศก +
      ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๖

สงสัยงานชุก..จึงเขียนไปเรื่อย.......เปื่อย..