แสงสุดท้าย - ใช่ท้ายสุด

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

แสงสุดท้าย - ใช่ท้ายสุด
     ลมหายใจของฟ้าระบายสี
แต้มนทีทิวเมฆหลากสีสัน
เป็นแสงงามจากปลายแสงแห่งตะวัน
ฉุดผู้คนหลงภวังค์เพียงผ่านตา
ลมเห่กล่อมเกลียวคลื่นคืนสู่ฝั่ง
ก่อนฝากฝังริ้วคลื่นบนพื้นหาด
ดุจถ้อยคำจากทะเลเห่ตำนาน
เล่าเหตุการณ์ผ่านพบวันต่อวัน
     ทรายบนหาดกระทบแสงดังเก็จแก้ว
ระยับแวววับงามพาใจไหว
หนึ่งเม็ดทรายกระซิปถามทะเลไป
ว่าพรุ่งนี้มาอีกไหมหนอทะเล
ฉันเดินทางเหนื่อยล้าอยากพักผ่อน
จะแนบนอนให้ดาวฟ้าช่วยกล่อมเห่
ก่อนฟ้าสางวิถีทางออกร่อนเร่
ไปถาโถมทบเททะเลไกล
การเดินทางยาวนานย่อมเหนื่อยอ่อน
บางครั้งท้อ - บ่อยครั้งสุข ใจสั่นไหว
แต่ทุกยามระลึกอยู่เต็มห้องใจ
ว่าจุดหมายล้วนฝันอันโสภี
เปรียบแสงงามยามตะวันใกล้ชิงพลบ
แสงทองกลบท้องฟ้าบันดาลสี
อีกลมแผ้วแว่วบรรเลงเพลงดนตรี
ให้ผู้ล้าในวิถีได้ยิน - ยล
แสงที่งามยามสุดท้าย - ใช่ท้ายสุด
เพื่อเว้นจุดพักผ่อนก่อนผลิผล
เพื่อคิดค้นมุ่งสู่สู้ฝันตน
และเพื่อลืมความทุกข์ทนปนร้าวราน
พักเหนื่อยอ่อนก่อนก้าวในเช้าใหม่
เช้าวันที่สดใสเต็มใจหาญ
พรุ่งนี้ย่อมมีฝันไว้ให้เดินทาง
ด้วยสองมือจะแผ้วทางหนทางไปฯ