นานแล้วนานแสนนาน ที่ความฝัน มันคืบคลาน ผ่านมุมเก่า ในระนาบ ราบเรียบ และเงียบเหงา ช่างอึมครึม ซึมเซา เสียนี่กระไร หวังแต่ฟ้า ราตรีนี้ จะมีแสง จากหลืบเร้น เส้นทแยง ดาวดวงใหม่ แต่เปล่าเลย ดาวยังเลย แล้วเลยไป จะเดือนเก่า หรือดาวใหม่ ก็ไร้แนว กระพริบตา ที่พร่าพรำ หยดน้ำตา เพื่อร่ำลา วันเวลา ที่ลาแล้ว จากครั้งหนึ่ง ซึ่งเคยประดับ วับแวว ถึงครั้งนี้ ที่ไหวแผ่ว ฝันเจ้าเอย ได้แต่นิ่ง ประวิงวัน อันเคลื่อนไหว ปล่อยน้ำตา ล้าไหล ไปเฉย-เฉย ปล่อยให้หยาดหยดอุ่น ที่คุ้นเคย มาเลี้ยงส่ง ความล่วงเลย ที่จำใจ ยังคงเป็น คนหนึ่งคน บนโลกกว้าง ยังสืบเท้า ก้าวย่าง อย่างคนส่วนใหญ่ ติดก็แต่ ถูกสะกด ให้หมดไฟ หนึ่งนักฝัน ผู้มั่นใจ ตายไปแล้ว
ตะวัน 23 ก.ค. 2545 01:42 น. - ID 19155 
1098
1
0
23 กรกฎาคม 2545 08:46 น. - comment id 62405
ตะวันรู้ไหมในความฝันมันไม่ดับ ตะวันจับกลางใจไม่ไปไหน ฝันแล้วฝันฝันจะไปให้แสนไกล แค่หวั่นไหวท้อแท้แพ้พ่ายใช่ทุกวัน อย่าสิ้นหวังสิ้นฝันสิ้นพลังรัก อย่าติดกับความหม่นหมองจนครองฝัน ลุกขึ้นมาเชิดหน้ากล้าประจัน ลุกขึ้นมาจุดไฟฝันต่อเติมใจ อย่าเสียใจกับอะไรจนหมดฝัน อย่าปล่อยวันผ่านไปใจหวั่นไหว อย่ารักใครเททุ่มจนถอดใจ โลกยิ่งใหญ่มีนักฝันสร้างสรรค์ฝันจนมีวันฝันเป็นจริง...
23 กรกฎาคม 2545 09:40 น. - comment id 62409
เข้ามาอ่านค่ะ หลังจากที่หายไปนาน ได้รู้เลยว่า ความเป็นตะวัน ไม่เคยเปลี่ยนเลย.. ดีใจที่ได้อ่านอีกค่ะ.
23 กรกฎาคม 2545 14:12 น. - comment id 62428
ชอบคำคมๆของตะวันนะ อย่าเพิ่งหมดไฟฝันนะ ยังอยากอ่านความฝันของเธอเสมอ
23 กรกฎาคม 2545 15:57 น. - comment id 62435
ตะวันหายไปนานเลยนะ....มาเป็นกำลังใจให้นักฝัน
1 สิงหาคม 2545 22:19 น. - comment id 64428
อ่านแล้วเหงาจัง มาเป็นแรงใจให้เธอเสมอ แม้ไม่เจอะเจออยากให้รู้ว่า ดวงตะวันที่ส่องแสงแวววับตา คือเธอที่ส่องประกายมากระทบใจ เป็นกำลังใจให้...ตะวัน...เสมอนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
