..หิ่งห้อยน้อย..

ต่อง (ต้อง) ksg


  **..หิ่งห้อยน้อยเรืองแสงแห่งขุนเขา
  ภูมิลำเนาคงไพรสุดไพศาล
  แสนสงัดเงียบสนิทนิจกาล
  หิ่งห้อยน้อยเล่าขานตำนานไพร
  **..ยามสิ้นแสงแรงกล้าแห่งตาวัน
  เมื่อยามนั้นแสงน้อยลอยไหวไหว
  คือแสงแห่งชีวาด้วยอาลัย
  แสงไรไรเรืองระยับก็ลับตา
 **..เพียงหิ่งห้อยด้อยแรงแสงสลัว
  พบความจริงอันน่ากลัวตัวเฝ้าหา
  โลกมืดมนเมื่อเป็นดั่งเห็นมา
  ทั่วอาณามืดสนิทนิจนิรันดร์
     **..ในวันนี้มิเคยเห็นหิ่งห้อยน้อย
    ใยเจ้าคอยหลบไปแม้ในฝัน
    ได้แต่เฝ้ารอคอยคอยสักวัน
    คอยวันนั้นที่แสงส่องผ่องอำไพ				
comments powered by Disqus
  • windsaint

    11 พฤศจิกายน 2545 22:34 น. - comment id 95116

    หิ่งห้อยอะสวยออก น่ารักดี
  • อัลมิตรา

    11 พฤศจิกายน 2545 23:07 น. - comment id 95125

    เคยเห็นหิ่งห้อยครั้งนึงนะ สวยมากเลย ไม่กล้าเดินไปดูใกล้ๆ มองเห็นแสงนวลๆ มองจากหน้าต่างบ้าน(บ้านคุณยายที่ต่างจังหวัดน่ะ) ตอนนั้นยังเป็นเด็ก หากแต่เมื่อนึกถึงหิงห้อยทีไร ภาพนั้นจะปรากฏทุกครั้งเลยนะ ...
    
    ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกที่ดี ค่ะ
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    12 พฤศจิกายน 2545 16:47 น. - comment id 95246

    ขอขอบคุณมากครับ
  • ปลาทูสามเข่ง

    12 พฤศจิกายน 2545 16:58 น. - comment id 95247

    ไพเราะสื่อได้ดีคะ ..อ่านดูก็เศร้าๆนะ ! ^----^
  • rain..

    12 พฤศจิกายน 2545 18:12 น. - comment id 95274

        แสงของหิ้งห้อย..  เรนชอบ..
         ดูเย็นตา..  ลึกลับ..  น่าค้นหา..
            วัยเด็ก.. เรนชอบที่จามอง..
         แปลกจัย..  มัย เค้ามีแสง..?..
          ..   ..
    
  • แนทตี้..

    15 พฤศจิกายน 2545 11:53 น. - comment id 95758

    ^*^
          ^*^
                 ^*^..............^____^...............^*^
                  ^*^..........................................^*^
    
    
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน