**..ถึงฟากฟ้า สองฝั่ง ช่างเหินห่าง
เราก็ร้าง เกินกว่า หากันได้
มีความรัก ถักทอ จากห้องใจ
เพื่อฝากไว้ เป็นสัญญา ว่ายังรัก
**..ลมหนาว พริ้วมา เวลานี้
รู้เถิด คนดี พี่หนาวหนัก
เหนื่อยแรง เหนื่อยใจ ไม่ผ่อนพัก
เธออย่าทัก อย่าทาน อย่ารานร้าว
**..จันทร์เอ๋ย จันทร์ที่รัก
รู้ไหมฉัน จมปลัก กับความหนาว
หนาวกาย หนาวพร่า น้ำตาดาว
ถึงคราว หนาวใจ ใครจะมอง
**..รอคำตอบ กลับมา จากอีกฟาก
ด้วยการจาก ครั้งนี้ พี่หม่นหมอง
ณ คืนนี้ ยังฝืนท่า น้ำตานอง
เพราะไร้ คู่ครอง ปรองดองกัน
**..คิดว่า ต้องรอ ไปตลอด
เพราะยอด ดวงใจ ไม่ห่วงฉัน
ทิ้งไว้ ผ่านคืน และผ่านวัน
ปล่อยให้พี่ นั่งฝัน อย่างเดียวดาย
**..สุดท้ายแล้ว ความนัย ไม่สมหวัง
มิอาจรั้ง หัวใจ ไกลห่างหาย
ทนรับ ทนรู้ อย่างผู้ชาย
ว่าอย่าหมาย ดอกฟ้า มาครองเลย...
ด้วยความหวังดี
30 มกราคม 2546 22:21 น. - comment id 107000
ต่อง (ต้อง) เขียนกลอนแนวนี้ได้ยอดเยี่ยมเลย เหงาๆ เศร้าๆ น้องปลา2 เก่งนะที่ชักชวนให้มาเขียนแนวนี้ได้.........

31 มกราคม 2546 02:13 น. - comment id 107018
นานๆจะเห็นเขียนแนวที่แตกต่าง แต่ดูดีนะ

31 มกราคม 2546 16:56 น. - comment id 107095
โอ๋ ...... ไพเราะจังเลยคะ ... เขียนได้เยี่ยมเลย เห็นม๊า แนวรักๆๆ ...พี่ก้องแต่งได้เยี่ยมเลยคะ เศร้าๆๆ ถ่ายทอดอารมณ์ดี TT---TT จบได้สวยงามจริงๆคะ .. เอาไว้วันหลัง ..แนวรักสมหวังบ้างก็ได้นะคะ อยากอ่านอีกเยอะๆเลย !! ^____^

31 มกราคม 2546 22:38 น. - comment id 107118
ขอขอบคุณมากครับ ได้แค่นี้จริงๆ

1 กุมภาพันธ์ 2546 22:52 น. - comment id 107188
เช้า..ที่เหน็บหนาว..
ปวดร้าว..กับ..ลมที่พัดผ่าน..
แค่..ความฝัน..กับคืนวาน..
ฉันแค่คน..ผ่านทาง.. ที่พบเจอ..
ไพเราะ..มากนะค่ะ...
ความหมาย..และอารมณ์..เศร้าๆ..
..เรนว่า.. เปนบทกวี..ที่..ไพเราะ..นะค่ะ..

2 กุมภาพันธ์ 2546 14:04 น. - comment id 107214
รักเอ๋ย...ไม่สมหวัง กว่าจะรั้ง...ใจให้หาย พอรู้ตัว...ก็กลับกลาย ฝันสลาย...เพราะหมายปอง น้องนาง...อยู่กลางจิต แต่มิ่งมิตร...ใช่คู่ครอง เหตุใด...รักเราสอง น้ำตานอง....หมองหม่นใจ.... ขอชื่นชมผลงานค่ะ...จากใจจริง...

3 กุมภาพันธ์ 2546 07:06 น. - comment id 107287
เอ้อ เหงมะ เปลี่ยนซะมั่ง ก็ดีนี่ ไม่เลวร้ายอะไรนะ อิอิ

3 กุมภาพันธ์ 2546 18:34 น. - comment id 107356
ขอขอบคุณสมาชิกทุกท่านมากครับ
