**..โรยดอกแก้ว แวววาว จากราวฝัน
ส่งเป็นของ กำนัล ความคิดถึง
นานแล้วนะ ดวงใจ ไม่ซาบซึ้ง
ด้วยหวังพึ่ง ชีวา คนปราณี
**..น้ำค้างหยาด ลงพลิ้ว กับทิวสน
หัวใจคน ร้าวราน เริ่มบานคลี่
มุ่งหมาย เดินทาง ตามชีวี
พกความ หวังดี มีให้มา
**..แล้วยื่นสู่ ฝ่ามือ ที่อบอุ่น
พร้อมกับยิ้ม ละมุน เพื่อแทนค่า
เผื่อคุณเห็น หัวใจ ในดวงตา
เห็นคำว่า ที่รัก มาจากใจ
**..ถึงแดนดิน ถิ่นนี้ ไม่มีเสียง
ไร้สำเนียง บรรเลง เพลงสดใส
ก็จะร้อง ขับขาน กังวานไพร
ชื่อว่าเพลง อุ่นไอ ไมตรีรัก
**..แล้วด้นกลอน ตอนนิทรา เวลาค่ำ
เพื่อเร่งย้ำ ความดี ที่แน่นหนัก
แม้หัวใจ เหนื่อยอ่อน มิผ่อนพัก
หากจะขอ สมัคร รักแต่เธอ
**..ตะวันเริ่ม แรกแสง แห่งท้องฟ้า
หมู่นกกา บินเป็นคู่ อยู่เสมอ
หัวใจคน อย่างพี่ ไม่เลิศเลอ
หากแต่เพ้อ เรียกร้อง อยู่ร่ำไร
**..โรยดอกแก้ว แวววาว จากราวฟ้า
ซบเถิดหนา อกอุ่น หนุนหัวไหล่
ไว้รับขวัญ ปลอบนอน ตอนจากไกล
แล้วรับใจ ดวงน้อยน้อย คอยกอดนอน...
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:44 น. - comment id 110947
อืม เขียนแนวนี้บ่อยๆ สิ...จะคอยอ่านค่ะ

27 กุมภาพันธ์ 2546 14:25 น. - comment id 110957
เห็นด้วยกับดาวสีหม่น...จริงๆ นะ

27 กุมภาพันธ์ 2546 16:00 น. - comment id 110993
เห็นด้วยนะคะเพราะมากเลย

27 กุมภาพันธ์ 2546 16:32 น. - comment id 111006
ขอขอบคุณมากๆครับ... จะพยายามลองเขียนแนวรักดูบ้าง

27 กุมภาพันธ์ 2546 16:38 น. - comment id 111009
เห็นมะ ไม่ลองแล้วจะรู้เรอะ บอกแล้วให้ลองเขียนแนวนี้ ไม่เชื่อเรา แต่รักสำนวนปรัชญานี่ ก้อแปลกดีนะ

27 กุมภาพันธ์ 2546 18:35 น. - comment id 111023
สุดยอดเลยค่ะ สวยงามไปหมดค่ะ

27 กุมภาพันธ์ 2546 19:35 น. - comment id 111037
.. จำได้ว่าเมื่อไข่เจียวปรากฎตัวใน Thai Poem ครั้งแรก แบบ ไม่รู้อะไรเลย .. รูปก้อใส่ไม่เป็น สีตัวหนังสือก้อใส่ถูก .. มีแต่กลอนที่ตัวเองแต่ง .. ..ไม่ลืมเลือนว่า..คุณต่อง (ต้อง) ksg เป็นคนแรก ที่เข้ามาเยี่ยมเยือน..ความรู้สึกตอนนั้น ดีมากค่ะ และก้อติดตามผลงานของคุณเสมอมานะคะ ..อิอิ แต่ไข่เจียวแต่งกลอนในแนวของคุณไม่เป็น เลยไม่กล้าเข้ามาแจม ... แต่ถ้าเขียนกลอนรัก จาเข้ามาทักบ่อย ๆ ค่ะ ..ขอบคุณสำหรับไมตรีค่ะ

3 มีนาคม 2546 13:29 น. - comment id 111851
เยี่ยมมากครับ เพราะจิงๆ เขียนอีกนะ ชอบๆๆๆ
