วันนั้น ในหน้าฝน ฉันทำสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องทำ ฉันนั่งเก็บ ซ า ก ที่แห้งตายคาระเบียงห้องนอนของฉันเอง นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้เปิดประตูไปเหลียวแลระเบียงนั้นเลย ซากนั้น เคยชุ่มฉ่ำในสายแดดอันร้อนแล้ง ซากนั้น เคยให้ฉันระบายทั้งความทุกข์ และความสุข ซากนั้น ที่ฉันเคยคุยด้วย และร้องเพลงให้ฟัง ซากนั้น ที่ฉันเคยประคบประหงมราวกับลูกในไส้ก็ไม่ปาน ซากนั้น บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว ต้นไม้ของฉัน น่าเจ็บใจแค่ไหน ที่ต้นไม้ของฉันแห้งตายในฤดูฝน เมื่อไม่กี่เดือนมานี้เอง ที่ต้นไม้ของฉันยืนหยัดอยู่ได้กลางสายแดดในสายลมร้อน โดยอาศัยความฉ่ำเย็นของสายน้ำที่ฉันบรรจงรินรดให้ทุกเช้าเย็น พอย่างเข้าหน้าฝน ความไว้ใจในธรรมชาติ ผสานกับความมักง่ายของตัวเอง ทำให้ฉันดูแลต้นไม้ของฉันน้อยลง อนิจจา มันคงคล้ายกับความรัก ยามที่รักนั้นดูจะยากลำบาก มากด้วยอุปสรรคนานัปการ เราก็มักจะฝ่าฟัน เอาชนะมันด้วยความมุ่งมั่น เป็นสายน้ำที่รินรดท่ามกลางสายแดด แต่เมื่อใดที่ความรักนั้นมันเพียบพร้อม เรากลับไม่ค่อยเห็นคุณค่าของมัน ในที่สุดความรักก็จะเลี้ยวออกจากถนนที่โรยด้วยกลีบกุหลาบนั้น จากเราไป เหมือนกับที่ฉันสูญเสียต้นไม้ของฉันไปในหน้าฝน การสูญเสียครั้งนี้ แลกกับบทเรียนที่สอนฉันว่า การแสดงออกซึ่งความรักนั้น ไม่ต้องเลือกวันเวลา คนที่เรารักนั้น ยังต้องการรับรู้ว่า เรายังรักเขาอยู่.. แล้วรักนั้นจะไม่เฉาตายไป แสดงความรักซึ่งกันและกันเถิด อย่าปล่อยให้ความสมบูรณ์ เพียบพร้อมทำลายความรัก อย่างที่ฉันปล่อยให้สายฝนทำลายต้นไม้ของฉันเลย
เสี้ยว 2 พ.ย. 2546 19:15 น. - ID 40875 
1125
4
0
2 พฤศจิกายน 2546 19:44 น. - comment id 178147
..อาจเป็นเพราะ ทุก ๆ อย่างบนโลกใบนี้ ไม่ได้อาศัยเพียงแค่หนึ่งปัจจัย แต่ กลับต้องรวมหลาย ๆ อย่างเข้าด้วยกัน ...ด้วยความพอดี ความรักก็เหมือนกัน .. ถ้าเรารู้จักที่จะให้อะไรมันแต่พอดี โดยที่ไม่มากหรือ น้อยไป ผมว่า ..ความรักมันคงอยู่กับเรายาวนานมากขึ้น อย่างที่หลายคนเค้าพูดกันไว้ ..โลกใบนี้ หาความพอดีไม่ค่อยได้ .. ทำให้ดีที่สุดก็พอ..จริงไหม๊ เป็นกำลังใจให้ครับ ขอบคุณที่ทักทาย และดีใจในการกลับมาครั้งนี้ เช่นกัน
2 พฤศจิกายน 2546 21:39 น. - comment id 178174
:)
3 พฤศจิกายน 2546 00:33 น. - comment id 178243
ทุกอย่างต้องดูแลค่ะ ซึ่งเราก็ต้องใช้เวลาเหมือนกัน มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
3 พฤศจิกายน 2546 12:33 น. - comment id 178280
บางที่ในแง่คิดอีกอย่างหนึ่งของมนุษย์เมื่อสูญเสียไปมักจะรู้ถึงคุณค่า หากว่าเราคิดเสียว่า ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ละก็จะทำให้เราสบายใจขึ้นเยอะนะครับ คุณเสี้ยว ยินดีต้องรับครับ
4 พฤศจิกายน 2546 23:55 น. - comment id 178711
เป็นการกลับมาอีกครั้ง ที่ให้ความรู้สึกดี ๆ เห็นด้วยกับเสี้ยวนะจ๊ะถึงการแสดงออกถึงความรัก ^-^
25 กุมภาพันธ์ 2547 22:44 น. - comment id 221565
หน้าส่วนตัว
วันนั้น ในหน้าฝน ฉันทำสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องทำ
ฉันนั่งเก็บ ซ า ก ความคิดที่แห้งตายคาสมองของฉันเอง นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้จำนันจากับเปียโนตัวโปรดของฉัน โถ ไม้ม้วน เจ้าเอาน้ำหนักปานนั้นขึ้นเปียโน อย่างไร... คงซาบซึ้ง แสบรำพันกับของเล่นใหม่สินะ
ซากนั้น เคยชุ่มฉ่ำในสมองของฉ้น
ซากนั้น เคยให้ฉันระบายทั้งความทุกข์ และความสุข
ซากนั้น ที่ฉันส่งสำเนียงเพรียกกระซิบ และร้องเพลงให้ฟัง
ซากนั้น ทีฉันไม่เคยจูนหรือทำความสะอาด
ซากนั้น เปียโนที่แสนอาทร ครั้งสุดท้าย ที่ไหนนะ ที่เคยบรรเลงอยากแสนสุข ทั้งฉันและสรรพสิ่ง โทรศัพท์รับกันปุ้มไหน สีแดง ดุจดวงอาทิตย์ยามเช้า หรือว่า เขียวล่ะ ที่ช่างดูเหงาสลดเศร้าน่าสงสาร ให้ตายพระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก....
25 กุมภาพันธ์ 2547 22:45 น. - comment id 221568
วันนั้น ในหน้าฝน ฉันทำสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องทำ
ฉันนั่งเก็บ ซ า ก ความคิดที่แห้งตายคาสมองของฉันเอง นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้จำนันจากับเปียโนตัวโปรดของฉัน โถ ไม้ม้วน เจ้าเอาน้ำหนักปานนั้นขึ้นเปียโน อย่างไร... คงซาบซึ้ง แสบรำพันกับของเล่นใหม่สินะ
ซากนั้น เคยชุ่มฉ่ำในสมองของฉ้น
ซากนั้น เคยให้ฉันระบายทั้งความทุกข์ และความสุข
ซากนั้น ที่ฉันส่งสำเนียงเพรียกกระซิบ และร้องเพลงให้ฟัง
ซากนั้น ทีฉันไม่เคยจูนหรือทำความสะอาด
ซากนั้น เปียโนที่แสนอาทร ครั้งสุดท้าย ที่ไหนนะ ที่เคยบรรเลงอยากแสนสุข ทั้งฉันและสรรพสิ่ง โทรศัพท์รับกันปุ้มไหน สีแดง ดุจดวงอาทิตย์ยามเช้า หรือว่า เขียวล่ะ ที่ช่างดูเหงาสลดเศร้าน่าสงสาร ให้ตายพระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
