ปล่อยก่อน ก่อนถูกบังคับให้ปล่อย..หรือ..ได้แต่แอบมอง..

แก้วนีดา

ปล่อยก่อน ก่อนถูกบังคับให้ปล่อย 
แม้เราจะถูกตัดเงินเดือน ลดตำแหน่ง ถูกปลด หรือหมดอำนาจ แต่เรายังมีบ้านอยู่ 
มีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนคอยให้กำลังใจ แต่ยังมีผู้คนอีกมากมายที่อยู่รอบๆตัวเรา ยังตกงาน เที่ยวเร่ร่อน 
ไร้ที่อยู่อาศัย ยึดเอาใต้ถุนสะพานสวนสาธารณะหรือกองขยะเป็นที่หลับนอน 
ไร้ญาติขาดมิตรคอยให้ความอบอุ่นในยามที่มีทุกข์ ไร้เพื่อนพ้องคอยให้กำลังใจในยามที่มีปัญหา 
แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่เคยคิดที่จะท้อแท้หรือคิดน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา 
และไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเพื่อหนีความอับจนของตัวเอง 
เราไม่ต้องไปกลัดกลุ้ม ไปทุกข์ใจอะไรให้มากนักกับแค่การเสื่อมลาภยศ 
ถูกปลดหรือหมดอำนาจ ให้คิดถึงเสียว่า..เป็นบทเรียนฝึกฝนให้เราคลายความยึดติดในลาภยศ 
ฝึกลดทิฎฐิมานะในอำนาจที่เคยมี เพื่อให้เกิดการปล่อยวางขึ้นในขณะที่เรากำลังมีชีวิตอยู่ 
ก่อนที่ธรรมชาติของความตายจะมาคอยบีบบังคับให้เราต้องปล่อยมัน.. 
...................................................................................
ได้แต่แอบมอง
แอบมองเธอเท่านั้น
เธอจะรู้หรือไม่ก็ไม่หวั่น
ขอแค่มีความสุขไปวันวัน
กับการที่ฉันแอบมองเธอ
ชอบเธอหรือไม่ฉันไม่รู้
รู้แต่เพียงว่าชอบฝัน
ยามเธอจ้องมองมานั้น
ก็เก็บมาฝันร่ำไป
เพียงแค่นี้ก็สุขล้น
มากเสียจนไม่อาจลืมได้
ขอแค่มองและฝันตลอดไป
เพียงแค่สายใยผูกพันทางดวงตา

แอบคิดถึงคุณลุงอีกแล้วสินะ......อิอิอิ
I ve no gift to give
Ive no flower to please
Just this little heart plea
For you to make us free
Just this honest smile
And I know youd be mine.
ก็เพราะว่าคุณลุงคุยสนุก....เลยคิดถึงเสมอในยามที่มีทุกข์จ๊ะคุณลุง