ถ้อยรำพึงหนึ่งคนบนทางหลวง ทอดถอนทรวงยืนนิ่งทิ้งเป้าหมาย พูดถึงคนเดินแซงไปมากมาย มารยาทหล่นหายน่าติเตียน เคยเดินหลังครั้งเก่าเมื่อเข้าทาง เป็นเด็กกว่าทุกอย่างเพิ่งหัดเขียน มือไม้อ่อนตอนเริ่มเข้าโรงเรียน บัดนี้เปลี่ยนมาแซงเพราะแรงดี พอเดินนำทำท่าว่าอวดเบ่ง หายำเกรงคนเก่าเฒ่าวิถี เร่งรีบเดินจากไปไม่รอรี ห่วงเป้าหมายที่มีไม่รั้งคอย ใครบางคนทนฟังยั้งใจตรึก คำนึงนึกเหตุผลของคนหงอย ติผู้อื่นทิ้งเธอเพ้อเลื่อนลอย ว่าผู้น้อยทิ้งตนคนหยุดเดิน ไม่สมเหตุสมผลของคนท้อ หวังแต่รอให้ใครเขาสรรเสริญ ทางเส้นนี้มีไว้ให้เผชิญ ทุกคนต่างต้องเดินด้วยเท้าตน เมื่อเดินก่อนไม่ควรนอนเป็นกระต่าย ทิ้งเป้าหมายให้เต่าเฝ้าฝึกฝน เดินด้วยเพียรเรียนรู้สู้อดทน ใช่กระหยิ่มถือตนอยู่กลางทาง ครั้นเขาแซงขึ้นหน้าก็อย่าโกรธ ที่ต้องโทษคือตนผู้ขัดขวาง หากขยันเดินไปไม่ละวาง คนข้างหลังหรือย่างเท้าได้ทัน หากไม่รักการเดินเจริญก้าว ก็อย่าสาวหาเรื่องเคืองหุนหัน เมื่อไม่เดินต้องถูกแซงได้สักวัน ที่สุดนั้นถูกทิ้งนิ่งเดียวดาย
พี่ดอกแก้ว 13 พ.ย. 2548 20:39 น. - ID 83383 
1537
35
0
13 พฤศจิกายน 2548 20:58 น. - comment id 537133
ทุกคนเดินตามเส้นทางของตนเอง ก้าวแต่ละคนไม่เท่ากัน จุดสำคัญคือเป้าหมายของทางเดินนั้น และมารยาทในการเดินของคนนั้น
13 พฤศจิกายน 2548 21:05 น. - comment id 537134
หน้าส่วนตัว
ใช่เพียงเท้า..
ที่ก้าวไปใจต้องพร้อม
อย่าไปยอมย่นย่อท้อเสียก่อน
พาหัวใจมุ่งตามทางสัญจร
แม้นร้าวรอนต้องอดทนเรียกคนจริง..
13 พฤศจิกายน 2548 22:00 น. - comment id 537142
..ความสามารถอาจจะมีไม่เท่ากัน แต่ค่านั้นมันอยู่ที่ใจหมาย จะดีชั่วตัวนั้นที่ก้าวกราย สำนึกได้ใจสะท้อนในความดี ใครจะแข่งแย่งยื้อถือกำหนด ปล่อยและปลดละวางทางวิถี ให้ความจริงสิ่งพิสูจน์ในวิธี คอยนำชี้ที่เป็นผลที่ตนทำ..
13 พฤศจิกายน 2548 22:06 น. - comment id 537143
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง
เป็นทางเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง
เธอต้องคอยระวังคอยยั้งคิด
ทางผิดมักลวงใจล่อให้หลง
ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง
พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม
หนทางดีแม้สูงชันต้องฟันฝ่า
เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม
เธอต้องมุมานะพยายาม
เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง
ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด
ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง
ต่อให้เธอไร้หลักไว้พักพิง
ก็ต้องหยิ่งที่จะสู้อยู่ลำพัง
ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน
ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง
ทำสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง
คิดทุกครั้งก่อนจะทำอะไร
ขออย่ายอมเหนื่อยหน่ายหรือพ่ายแพ้
ยามอ่อนแอเก็บน้ำตาอย่าให้ไหล
สู้ไปเถิดอย่าท้อสู้ต่อไป
เหนื่อยแค่ไหนอย่าท้อขอให้เดิน
ชั่วชีวิตอุปสรรคฤๅสิ้นสุด
มหาสมุทรยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติ รอเวลา กล้าเผชิญ
แล้วจะเพลินหาฝันอย่างมั่นใจ
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
แม้พลาดผิดหนึ่งก้าวเพียงก้าวใหม่
อนาคตยังยาวทางก้าวไป
ความสำเร็จคือเส้นชัยคนไม่แพ้
..
อัลมิตรามีความคิดเห็นที่ว่า .. ทุกคนเป็นเจ้าของหัวใจตนเอง
จะถูกจะผิดเช่นไร .. เมื่อได้ตัดสินใจไปแล้ว
ก็ต้องรับผิดชอบตนเอง
การที่ไปบอกว่า คนนั้นผิด คนโน้นก็ผิด
โดยลืมไปว่า ขาก็ของเรา ใจก็ของเรา เราบงการเองแท้ ๆ
เป็นความคิดที่ไม่ถูกต้องค่ะ
ส่วนที่จะบอกย้ำกับตนเองว่า ขาของเราผิด หัวใจของเราผิด
มันก็ไม่ดีอีกเช่นกัน ที่คิดจะท้อแท้
ผิดเป็นแค่สิ่งที่ผ่านมาและหากจำยอมว่าผิดก็ดี
แต่นั้นไม่ได้หมายถึง .. ก้าวต่อ ๆ ไปจะผิดเสมอไป
:)
13 พฤศจิกายน 2548 23:47 น. - comment id 537160
......แว่บมาอ่านคะ พี่ดอกแก้ว เก่งเสมอ พี่เรา อิอิ
.....ฉางน้อย ไม่ชอบเดินแซงใครนะคะ เดินตามหลังปู้หญ่ายยย ดีกว่า นะคะ ก็เขาบอกว่า เดินตามหลังปู้หญ่าย ม๋าไม่กัด เพราะม๋า กัดปู้หญ่าย ก่อน อิอิ
14 พฤศจิกายน 2548 06:48 น. - comment id 537171
ทุกคนก็มีทางเดินของตนค่ะ แต่ก็ต้องเดินดีดีด้วยมองซ้าย มองขวา ไม่ให้ไปสะดุดใครหรือเหยียบใครเข้า แหมถ้าเกิดเหตุการณ์ที่เราไม่ตั้งใจก้อคงต้องขอโทษก่อนละ
14 พฤศจิกายน 2548 07:43 น. - comment id 537193
อย่าไปถามนักการเมืองเสียให้ยากเลย ไม่มีใครยอมรับว่าตัวเองผิดร๊อก..โยนกลองลูกเดียวอ้างประชาชน ทำเพื่อประชาชน อิอิ ประชาชนอยู่ไหนใครรู้บ้าง มากล่าวอ้งประชาชนจนเห็นขำ อิอิ
14 พฤศจิกายน 2548 08:12 น. - comment id 537197
ยังหาตัวผู้กระทำผิดไม่ได้เลยครับพี่
หายไปโดยไร้ร่องลอย ฮิๆๆ
แต่นะ..ถ้าลูกหลานเมกทำผิด เมกจะโทษเมกด้วย
เพราะถือว่า ไม่ทำหน้าที่ของญาติ ที่สำคัญเลย
ก็คือ เราต้องทำเป็นตัวอย่างที่ดีของลูกหลาน ต้องไม่
ยอมแพ้ต่ออุปสรรคให้เด็กเห็น เด็กจะได้รู้วิธีเอา
ชนะกิเลส อิอิ
+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
14 พฤศจิกายน 2548 09:13 น. - comment id 537208
โลกยังไม่เคยหยุดหมุน เราเป็นคนก็ไม่ควรหยุดก้าว แต่จะเดินแข่งกับใครนั้น มันรุ่มร้อน เพราะความอยากเอาชนะ ได้ชื่อว่าแข่ง ก็ต้องอยากชนะ แข่งกับตัวเอง ดีไหมพี่ วันนี้ควรจะดีกว่าเมื่อวาน เราจะภาคภูมิที่เห็นการพัฒนาของตัวเอง เข้ามาคุย เพราะคิดถึง.......
14 พฤศจิกายน 2548 09:20 น. - comment id 537210
เป้นบทกลอนที่ให้ข้อคิดได้ดีมากเลยครับ เข้ามาชื่นชมกับผลงานด้วยใจจริงครับ เยี่ยมมากครับ
14 พฤศจิกายน 2548 09:21 น. - comment id 537212
เป็นกลอนที่แฝงข้อคิดและคติได้ดีมากครับ
14 พฤศจิกายน 2548 09:58 น. - comment id 537216
คนเราก็ย่อมแตกต่างความคิด ต่างมุมมองน่ะค่ะพี่ดอกแก้ว... จึงมีทั้งผิดและถูก ..ทั้งที่จริงแล้ว ก็เป็นสิ่งที่มนุษย์สมมุติขึ้นทั้งนั้น.. ...รู้ทำ...รู้ธรรม...เป็นงานของผู้มีธรรมค่ะ.. ..
14 พฤศจิกายน 2548 11:06 น. - comment id 537249
วันนี้ไม่บิน..แวะเดินมาเยี่ยมพี่ดอกแก้วครับผม
14 พฤศจิกายน 2548 12:44 น. - comment id 537293
บางคนนอกจากบ่นแล้ว ยังขวางลำอีกด้วยค่ะ ทำนอง \"มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ\" เหมือนนักการเมืองบ้านเราเลยนะคะ
14 พฤศจิกายน 2548 12:52 น. - comment id 537300
สิ่งผิดนี้อยู่ที่ใจไร้มารยาท มิประหลาดเพราะไกลไร้ธรรมอยู่ ศาสนาต่างต่างหวังเชิดชู สร้างประตูแนวทางระหว่างเดิน แฝงอิสระเสรีจนมีผิด หวังไกล้ชิดวัตถุดุจจะเหิน มิสร้างใจให้กระจ่างสร้างจนเกิน จนเพลิดเพลินวกวนจนใจเอง.
แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2548 12:55 น. - comment id 537301
มาเยี่ยมคับเอื้อย....คึดฮอดหล๊ายหลาย
14 พฤศจิกายน 2548 13:19 น. - comment id 537311
ขนาดความถูกต้องยังไม่มีเลยค่ะ แล้วจะหาคนผิดได้เหรอคะ ^_^
14 พฤศจิกายน 2548 16:35 น. - comment id 537364
แวะมาหาพี่ดอกแก้วคนดีที่น่ารักค่ะ บทกลอนยังคงคุณค่าเสมอ..ทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน ชอบมากๆๆค่ะพี่สาวคนงามน้ำใจดีคนนี้..ชั่งน่ารักจริงๆๆ
14 พฤศจิกายน 2548 18:37 น. - comment id 537385
ไม่สำคัญกว่าใครก้าวล้ำหน้าใคร สำคัญที่ดวงใจไม่กดข่ม แม้ก้าวไกลกว่าใครใจชื่นชม ผู้เคยเดินผ่านก้มก่อนผ่านทาง คารวะขอเบิกทางก่อนย่าวก้าว ไม่รีบสาวเท้ากระแทกจนแตกต่าง ก้มศีรษะคารวะผู้เบิกวาง ก่อนจะย่างก้าวต่อไปให้ยิ้มเยือน เขาจะรักเอ็นดูด้วยผู้ใหญ่ คนรุ่นใหม่เดินหน้ายังเป็นเพื่อน ทักทายกันสักนิดอย่าบิดเบือน บางคนเหมือนค้อนขวับใครรับทัน ไม่สำคัญที่ใครก้าวไปก่อน ขอให้ย้อนยิ้มเยือนเหมือนเพื่อนฝัน ทักทายส่งความทรงจำเป็นผ่านทัน แล้วแลหันมาระลึกนึกถึงคุณ : ) สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว พักหลัง ... ไม่เห็นพี่ดอกแก้วเลย นึกถึงอยู่เหมือนกันนะคะ อนุโมทนาบุญค่ะพี่ดอกแก้ว ... เราจะก้าวหน้าเกินใครต่อไปได้ ก็ขอให้เราระลึกถึงผู้ที่เคยผ่านทางมาก่อน เพื่อที่จะได้เรียนรู้จากเขา มิใช่ไปดูถูกเขา แล้วเราจะก้าวผ่านไปไม่พ้นค่ะ ความเคารพ เป็นสิ่งสำคัญที่พึงมี ไม่ว่าเขาจะอยู่ในระดับใดก็ตาม เราควรเคารพเพื่อที่จะเรียนรู้จากเขา แล้วรองรับเอาสิ่งที่เขามีอยู่ซึมซับเข้ามาพัฒนาตัวเรา ... เหมือนมหาสมุทรอันต่ำสุด กว้างสุด ลึกสุด น้อมรับสิ่งที่อยู่เหนือกว่าทุกสิ่งเพื่อทรงความยิ่งใหญ่เอาไว้ มิใช่เป็นเพียงแอ่งน้ำเล็กๆ อยู่เบื้องบนโดยที่ไม่สามารถรับอะไรได้เลย ความลึกซึ้ง กว้างใหญ่ก็ไม่มี ใครๆ ก็เข้าถึงได้ยาก ด้วยความเคารพในแนวทางของพี่ดอกแก้วนะคะ : )
14 พฤศจิกายน 2548 21:09 น. - comment id 537429
15 พฤศจิกายน 2548 13:02 น. - comment id 537588
15 พฤศจิกายน 2548 13:03 น. - comment id 537589
15 พฤศจิกายน 2548 13:03 น. - comment id 537590
15 พฤศจิกายน 2548 13:04 น. - comment id 537593
15 พฤศจิกายน 2548 13:05 น. - comment id 537594
15 พฤศจิกายน 2548 13:05 น. - comment id 537595
15 พฤศจิกายน 2548 13:06 น. - comment id 537597
15 พฤศจิกายน 2548 13:07 น. - comment id 537598
15 พฤศจิกายน 2548 13:07 น. - comment id 537599
15 พฤศจิกายน 2548 13:08 น. - comment id 537600
15 พฤศจิกายน 2548 13:09 น. - comment id 537601
15 พฤศจิกายน 2548 13:09 น. - comment id 537602
15 พฤศจิกายน 2548 13:10 น. - comment id 537603
15 พฤศจิกายน 2548 13:10 น. - comment id 537604
15 พฤศจิกายน 2548 13:11 น. - comment id 537605
15 พฤศจิกายน 2548 13:12 น. - comment id 537606
15 พฤศจิกายน 2548 13:12 น. - comment id 537607
15 พฤศจิกายน 2548 13:13 น. - comment id 537608
15 พฤศจิกายน 2548 13:14 น. - comment id 537609
15 พฤศจิกายน 2548 20:13 น. - comment id 537808
แม้เป็นเพียงก้าวเล็ก ๆ ย่อมดีกว่าอยู่กับที่ ได้แง่คิดดีดีอีกตามเคยครับ
16 พฤศจิกายน 2548 00:56 น. - comment id 537884
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
