31 ธันวาคม 2547 21:37 น.
กวินทรากร
ลำเคียวคลื่น ไหลครืนคลั่ง เกี่ยวฝั่งยับ
ชนวิ่งหนี ชีวีนับ- หมื่นดับสลาย
ที่รอดโศก ถูกโรคเศร้า รุมเร้ากาย
เกือบเคว้งตาม กับความตาย ทุรายทุรน
คลื่นยักษ์เคลื่อน เขยื้อนฆ่า คนคาหาด
มองแลเหยื่อ มิเหลือญาติ- มิตรดาษถนน
เศษกองไม้ แสนใกล้มาก หลามหลากปน
ทะเลบ้า ถลาบน- ฟากชลธาร
ฤาเวรใด เร็วไวดึง คนถึงฆาต-
สู่ในกรรม สายน้ำกราด- เกรี้ยวสาดผลาญ
ทะเลใส ทลายสิน แผ่นดินดาล
ผู้พิบัติ- ภัยพลัดบ้าน ในกาฬยุค
ผองชาวไทย ผิว์ใช้ธรรม หนุนน้ำจิต
ยื่นมือนั้น ยึดมั่นนิตย์ สัมฤทธิ์สุข
สละทรัพย์ สำหรับสร้าง ใต้สร่างทุกข์
แรงพอเหลือ ล้มเพื่อลุก ปลอบปลุกประโลม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวินทรากร
หน้าส่วนตัว
1467
