11 พฤษภาคม 2548 17:31 น.
กอกก
...............รัก..มายา.................
ดวงตานั้น...หวั่นไหวใจดวงนี้
ในคืนที่มีเขาเป็นเงาฝัน
หทัยสองข้องเกี่ยวใต้เสี้ยวจันทร์
สื่อสัมพันธ์ส่งสายผ่านปลายมือ
ลูบผมฉันแผ่วเบาอย่างเฝ้าห่วง
แลละล่วงโอบบ่านะอย่าถือ
กระชับกอดสอดรับสัมผัสคือ
ฉะนี้ฤาเสน่หาที่พร่าพราง
กลิ่นกรุ่นกายดั่งไฟโชนไหม้เชื้อ
เนื้อแนบเนื้ออุ่นไออางขนาง
เริ่มคลายหนาวร้าวเจ็บเหน็บเริ่มจาง
โผซบร่างกลัวเขาทิ้งเราไป
น้ำตารินตกในใจรานร้าว
มีเรื่องราวดั่งแผลยากแก้ไข
หลับตานิ่งอิงแอบแนบหทัย
กายสั่นไหวสะอื้นมิฝืนทน
เสียงกระซิบออดอ้อนยามกอดร่าง
มิจืดจางลืมรักแม้นสักหน
เพียงห่างไกลจงฟังอย่ากังวล
มีเพียงคนเคียงกายที่หมายตา
จันทร์กึ่งดวงเงากระทบสะท้อนผิว
มองเป็นทิวในทะเลคลื่นเห่หา
แสงเงินยวงทอทาบวาบอุรา
กระทบมาจ้าสะท้อนไม่ผ่อนคลาย
กระชับร่างพลางดอมหอมกลิ่นกรุ่น
ให้ไออุ่นยามลมโชยที่โปรยสาย
หนาวมินานกอดเนื้อเย็นมิเว้นวาย
สัมผัสกายเชื่อมต่อก่อสัมพันธ์
ฟ้าแสงทองทาบทาเบื้องหน้าแล้ว
รวิแววเผยองค์มิทรงผัน
ถึงเวลาจำพรากต้องจากกัน
ยิ้มเยาะหยันมันเศร้า..เกินเข้าใจ
ปล่อยมือกันรักร้าวราวนิมิต
อยากจุมพิตสักหนเกินทนไหว
หอมแก้มเขาก่อนลาร้างต้องห่างไกล
ปล่อยเขาไปให้ตระหนัก รัก มายา
***************
10 พฤษภาคม 2548 14:47 น.
กอกก
..............นางพราย............
มองดูดาวพราวนภาไม่ว้าเหว่
ในทะเลคลื่นเรียบเทียบฟ้าใส
ปล่อยกายว่างร่างล่องมิท่องไกล
เย็นลมไหวพรมพร่างระหว่างยล
ใจสดชื่นชมดาวสกาวฟ้า
ไร้จันทราคืนนี้ที่เวหน
ดาวจึงสุกสว่างไสวเหมือนใจตน
แสนสุขล้นอยู่ลำพังยังอิ่มใจ
มองดาวศุกร์ดาวลูกไก่และดาวคู่
ยังหาดูดาวจระเข้และดาวไถ
เห็นดาวตกสุขล้นบนฤทัย
ดลในใจขอพบรักอีกสักที
พลิกตัวคว่ำว่ายน้ำและดำเล่น
ทำตัวเป็นดั่งพรายไม่ว่ายหนี
น้ำช่างอุ่นคุ้นหนักหนากับวารี
สถิตที่น้ำแห่งนี้เหมือนมีมนต์
กายดำผุดดำว่ายอย่างหมายมั่น
ลอยตัวนั้นชมดาวพราวหลายหน
แสนสุขนักฉ่ำชื่นรื่นกมล
อยู่กับตนกับน้ำตามลำพัง
เวลาผ่านนานเนิ่นเกินยามสอง
สุขสมปองเพลินได้อย่างใจฝัง
วิเวกนักพักใจในภวังค์
ไร้ความหลังไร้อดีตที่กรีดทรวง
อยากจะหยุดราตรีนี้ให้นิ่ง
ขอดำดิ่งทะเลแดนถิ่นแสนหวง
ขอมองดาวพราวฟ้าจ้าทุกดวง
ขออยู่ห้วงคะนึงสุดซึ้งใจ
......................................................
ใครจะเชื่อว่ามีนางพรายชอบลอยตัว
ดูดาวดูเดือนในทะเล
ช่วงเวลา ณ รัตติกาล
.......................................................
3 พฤษภาคม 2548 19:18 น.
กอกก
.. แด่ หญิงโง่ ..
ปิดเปลือกตา ล้านัก อยากพักหน่อย
ใจยับย่อย เกินสู้ สู่ฝั่งฝัน
อยู่คนเดียว เรียบเรียบ อย่างเงียบงัน
สะกดกลั้น ใจโศก จากโลกลวง
หลับตานิ่ง อิงหมอน ซ่อนขมขื่น
แอบสะอื้น กลืนกล้ำ ย้ำสิ่งหวง
อยู่กับตน บนความช้ำ กระหน่ำทรวง
เหมือนติดบ่วง วังวน บนโลกตรม
น้ำตานั้น พลันไหล ใจยับย่อย
เหมือนกับคอย ใครเขา เข้าถุยถม
สมน้ำหน้า ว่าดี ที่ระทม
พร้อมกับถ่ม คำหยัน ให้พรั่นพรึง
เกิดเป็นหญิง หยิ่งนัก เรื่องศักดิ์ศรี
แต่มาพลี เพราะพลาด ยางขาดผึง
ตัณหาจัด กิเลสยื้อ ฉุดดื้อดึง
มาลึกซึ้ง วันนี้ ที่โศกบาน
ที่ชดใช้ ให้นี่ คือหนี้รัก
ใจประจักษ์ พันผูก ถูกประหาร
อโหสิกรรม จากหญิง หยิ่งและราน
พร้อมบนบาน อย่าพบ สบอีกเลย
จะลืมมัน วันนี้ ที่บัดซบ
แล้วฝังกลบ จบรัก มิจักเผย
ยิ้มหยามหยัน หญิงโง่ ! โง่เหมือนเคย
พร้อมเยาะเย้ย หญิงนี้ ที่โง่งม
**************
26 เมษายน 2548 14:27 น.
กอกก
...รักนี้ซ่อมได้...
อยากหลับตา ล้านัก ใจหนักล้น
ในวังวน เดียวดาย มิวายหมอง
สะอื้นไห้ ไร้น้ำตา มาคลอนอง
เหมือนคราต้อง ระเบิด เกิดอารมณ์
ในความเงียบ เรียบนิ่ง เศร้าสิงอยู่
สถิตคู่ ความเจ็บ เก็บทับถม
เอาไว้ก่อน ตอนนี้ อย่าโง่งม
คอยถล่ม ทีเดียว ให้เหี่ยวใจ
มาหน้าตาย หมายหลอก ชอบกลอกกลิ้ง
แอบควงหญิง ยวนยั่ว มั่วถึงไหน
จับไม่ได้ ไล่ไม่จน ต้องทนไป
ระวังไว้ อย่าเผลอ จะเจอดี
ตามไล่ล่า มานาน รานจนร้าว
กับเรื่องราว วกวน ต้องทนหนี
เก็บเสื้อผ้า พากายก้าว ร้าวฤดี
สิ้นสุดที นี้ต่อไป ไม่มีเธอ
ขับรถนิ่ง วิ่งวน อย่างคนล้า
เจ้าน้ำตา ดันหยด รดยามเผลอ
สะอื้นไห้ ไร้รัก ตระหนักเจอ
หยุดพร่ำเพ้อ เพียงฝัน ลืมมันไป
ใต้แสงเทียนส่อง...
สองเรามอง ตากัน อย่างหวามไหว
หยุดตรอมตรม ขมขื่น ฝืนหทัย
ขอขอบใจ พี่สาวหล่อ มาต่อเติม
************
25 เมษายน 2548 11:01 น.
กอกก
** แอบรัก..เขา **
ประตูใจ ปิดปัง! ขังเขาอยู่
พิสูจน์ดู ใจเรา ยังเศร้าไหม
เปิดใจรัก ผลักเขา เข้าแนบใน
เพียงหวังให้ ดูแล บาดแผลตรม
บุคลิก มาดแมน แสนป่วนจิต
เพ่งพินิจ ตางาม ยามสุขสม
คราแอบมอง ต้องอุรา ใบหน้าคม
คงภิรมย์ คราใกล้ ได้นิทรา
พูดไพเราะ เพราะพริ้ง อิงเหตุผล
ดวงกมล งามยิ่ง อิงศาสนา
ความคิดอ่าน ดำดิ่ง อิงเมตตา
ช่วยทุกข์ลา จากกัน นิรันดร์กาล
ความจริงใจ กำหนด แทนหยดน้ำ
ความรักล้ำ พามา แทนอาหาร
ความเข้าใจ น้อมนำ แทนสำราญ
ทุกสิ่งผ่าน ประตูใจ ไปให้เธอ
หากเธอรัก ตอบมา คงว่าสุข
ขอเลิกทุกข์ เนิ่นนาน รานจนเพ้อ
หัวใจฉัน จะขัง รั้งเพียงเธอ
บุญพบเจอ กุศล ดลดวงแด
โปรดจงมา เป็นดวงใจ ให้ฉันเถิด
ถึงมิเลิศ ก็มิให้ เธอได้แผล
มาเติมเต็ม ในชีวิต ของผู้แพ้
เฝ้าดูแล ซึ่งกัน ถึงวันตาย
************
หน้าส่วนตัว
1112
