9 มกราคม 2548 01:08 น.

** แม่ดอกราตรี **

กอกก



              แม่ดอกราตรี


คืนวันเสาร์  เศร้าเศร้า  คล้ายสับสน
ไม่รู้ตน  ต้องการ  ประมาณไหน
อยากจะดิ้น  กินเที่ยว  ก็เหี่ยวใจ
หรือจะไป  ร้องเพลง  ครื้นเครงทรวง

นั่งนั่งคิด  จิตหม่น  คล้ายคนบ้า
ลุกขึ้นมา  แต่งสุดสุด  ด้วยชุดหวง
เสื้อไร้สาย  ลายแจ่ม  แต้มดอกดวง
ตุ้มหูพวง  แสนงาม  ใส่ตามใจ

เติมหน้าไว้  ให้เด่น  เห็นสดชื่น
ทำหน้ารื่น  ประชด  เหมือนสดใส
พรมน้ำหอม  พร้อมยิ้ม  พริ้มประไพ
ได้อวดใคร  คราเห็น  เป็นเข้าที

เมื่อพร้อมแล้ว  แจวออก  ไปนอกบ้าน
หาสถาน  แลเหมาะ  จำเพาะที่
เหล่หนุ่มหนุ่ม  ขาวหล่อ  ขอดูดี
ไม่ทู่ซี้  ถ้าตี๋  มีหมวยมา

มาตินี่  ที่หนึ่ง  ตรึงไว้ก่อน
อย่าเร่งร้อน  ไม่งาม  ทรามเชยจ๋า
ละเมียดหน่อย  ค่อยดื่ม  ปลื้มอุรา
วางทีท่า  นางพญา  ให้น่ามอง

สายตาจ้อง    มองกราด  วาดไปทั่ว
แสงสลัว  สบตา  หนุ่มหน้าหมอง
เดินเข้าใกล้  ใยรัก  ชักทดลอง
หัวใจต้อง  ตกใจ  ว้าย ว้าย ทอม


              
              ***************



** เป็นแค่เรื่องตลกๆ มิได้ต้องการทำร้ายใจใคร **

**  คราวนี้ชื่อเสียงปี้ป่นแน่ๆ  แม่ปรายเอ๋ย **

				
6 มกราคม 2548 20:26 น.

** อ้อน, มาให้อ้อน **

กอกก


                            
                         ..อ้อน..              ...magic


อ้อนนิดจะได้ไหม      ยิ้มละไมใส่ความหวาน
ดอกรักเริ่มผลิบาน     มาขับขานกังวานไกล

เสียงดังอยู่ตรงนี้        มีฤดีที่อ่อนไหว
อยากพบสบตาใคร     ในหัวใจร้องบอกมา

ห่างห่างช่างแสนห่าง   ที่เส้นทางต่างฝันหา
นานไหมในเวลา        จะพบหน้าเมื่อคราใด

ส่งใจไปให้ก่อน          ค่ำคืนนอนก่อนหลับใหล
ขอฝันถึงคนไกล          เหมือนดั่งได้ใกล้เจอกัน

                
                  
                   *********************





                        ..มาให้อ้อน..              กอกก 


เสียงอ้อนจากคนไกล     หวานละไมจนใจโหย
ดอกรักที่ไม่โรย             ได้หว่านโปรยจากอุรา

อยากพบประสบเนตร    เป็นสาเหตุให้หวนหา
คร่ำครวญไม่ร้างลา        ปรารถนาทุกคราปอง

มาสิมาตรงนี้                  พี่อยู่นี่คอยเคียงสอง
รับขวัญนวลละออง         ให้ใสผ่องเมื่อพบพาน

รับใจที่ได้ส่ง                  ค่ำคืนคงหลับฝันหวาน
ทนนิดอีกไม่นาน           ปาฏิหาริย์ต้องให้เจอ

                 
                    
                    ******************


				
5 มกราคม 2548 19:54 น.

** คำขอโทษ **

กอกก



            คำขอโทษ 


อยากจะหลับ  ตานอน  ค่อนคืนนี้
ติดเพียงที่   ทำไม   ใจทอดถอน
พะวงว่า   ถ้าเธอ   เพ้ออาวรณ์
ดวงใจรอน  เพียงไหน  ให้ห่วงใย

แม้นไม่มี   ความรัก   ที่จักมอบ
เพียงขอปลอบ   เห็นใจ  จะได้ไหม
หยุดละเมอ   เพ้อหา   ยั้งอาลัย
ฉันไม่ใช่   คนนั้น   อย่ารั้นครอง

เก็บความรัก  พักก่อน  แล้วย้อนคิด
เลิกหมายพิศ  พาลตู่  เป็นคู่สอง
เพราะดำเนิน  เดินกัน  ต่างครรลอง
อย่างไรต้อง  เตือนฝาก  วิบากตรม

รู้รักล้น   ค่ามี   ทวีทบ
เก็บเพื่อพบ  มอบให้  ใครเหมาะสม
คนคนหนึ่ง  ซึ่งไม่ทำ  เธอระทม
อย่าขื่นขม  รักฉัน  มันไร้ใจ 

คำขอโทษ....
ขอจงโปรด   อภัย   จะได้ไหม
มีให้เพียง   เสียงแผ่ว  แว่วมาไกล
ถอดหทัย   ลืมฉัน  นั้นขอวอน



           ********************



ขอบคุณเธอ  เผลอชอบ  มอบความรัก
เจ็บประจักษ์  ใจแน่  เกินแก้ไข
กับร่างไร้   วิญญาณ   รานฤทัย
เดินมาไกล  เกินกลับ  รับรักครอง

        
            ******************


				
24 ธันวาคม 2547 19:43 น.

**คิดถึงคุณ..รู้ไหม..ใจคิดถึง**

กอกก


        
           ..คิดถึงคุณ..


เพราะอะไร  ใจฉัน  นั้นซึมหม่น
เบื่อเหลือทน  ท้ออยู่  คุณรู้ไหม
มีชีวิต  ปลิดปล่อย  ลอยล่องไป
น้ำตาไม่  มีหลั่ง  ช่างด้านชา

พรหมลิขิต  สิทธิ์มี  เพียงที่ได้
ดวงฤทัย  ท้อโรย  ยังโหยหา
ข่มใจกลั้น  สั่นผวา  ทุกเวลา
เมื่อยามครา  คิดถึงซึ่งสองเรา

เหงานะเหงา  เศร้าด้วย  ช่วยรับรู้
แสนหดหู่  ห่อนสุข  ใจทุกข์เฉา
อยู่อย่างเงียบ  เรียบนิ่ง  อิงเพียงเงา
มีเจ็บเคล้า  คละปน  แหมหม่นจริง

ฤาตัวฉัน  นั้นเป็น  เช่นคนบาป
ต้องคำสาป  ส่งอยู่ ให้สู่สิง
รักต้องห้าม ลามล้น ทนประวิง
เหลือเพียงหยิ่ง  ผยอง  ของหัวใจ

จะเศร้าบ้าง  โศกบ้าง  ก็ช่างเถิด
มันคงเกิด  จากกรรมก่อ  ท้อแก้ไข
ทุกข์สุมทับ  กับวิโยค  โขกเข้าไป
กระหน่ำใส่  ให้สา ..ข้าขอเชิญ


        
               *************


** ความคิดถึงซึ้งแน่นแก่นใจรัก
    สุดจะหักห้ามจิตให้คิดถึง
    ความคิดถึงพึงพิศคิดคำนึง
    ด้วยลึกซึ้งจึงคิดถึงอยู่เดียวดาย**


				
21 ธันวาคม 2547 21:43 น.

** ..ล้า..เศร้า..และเหงาใจ**

กอกก


           
           เศร้า..และเหงาใจ

เที่ยวตะลอน  นอนกิน  ต่างถิ่นที่
ชีวิตมี  มุ่งหมาย  แค่ปลายฝัน
สุข โศก เศร้า เคล้าคละ  ปะปนกัน
ตามตะวัน  วุ่นว้า  หาใจตน

หนาวยะเยือก  เกลือกช้ำ  กระหน่ำซัด
ชีวิตพลัด  พรากมา  กลางป่าสน
ลมหนาวพลิ้ว  ปลิวเศร้า  คลุกเคล้าปน
ความหมองหม่น  ห่อหุ้ม  เข้าสุมใจ

ประสานมือ  คือประคอง  สองแขนสอด
แล้ววางลอด  รับต้นคอ  รอดาวใส
ลมเย็นพรม  ระทมซัด  สะบัดไกว
เข้าลูบไล้  โลมร่าง  หว่างนอนดู

ดาวกระพริบ  ยิบฟ้า  เวลาเปลี่ยว
ชีวิตเดี่ยว  ดุ่มมา  คราอดสู
แสงระยับ  กับจิตมัว  ทั่วดอยภู
เลียแผลอยู่  อย่างเงียบ  เรียบเหมือนเคย

เขาเอย  เขาสูงหนาว........
คนใจร้าว  รออยู่  ดูดาวเอ๋ย
น้ำตาไหล  ใยเจ้า  จึงเฉยเมย
เห็นคุ้นเคย  หรือไร  ไม่ปรานี

ความหนาวนำ  น้ำค้าง  บ้างเริ่มแข็ง
กลายเป็นแหล่ง  ละไม  ให้สุขี
แม่คะนิ้ง  ยิ่งงาม  อร่ามดี
ต้องแสงที่  ทาทับ  วับวับแวว

ดึกดูดาว  พราวพร่าง  ที่ฟ้ากว้าง
เช้าเวิ้งว้าง  ดูคะนิ้ง  ยิ่งแจ่มแจ๋ว
ทะเลหมอก  หยอกฟ้า  ว่าพริ้มแพรว
แสงขึ้นแล้ว  รุ่งเรือง  เมลืองรอง

เย็นบ่ายหน้า  หาผา  นั่งโดดเดี่ยว
นำใจเหี่ยว  โหยหา  น่าเป็นสอง
ดูตะวัน  พลันทิ้งดวง  บ่วงครรลอง
แสงทาบท่อง   ล้า..เศร้าและเหงาใจ


              ****************


** เป็นช่วงหนึ่งของการเดินทาง
ขาดๆ เกินๆ ไปบ้าง คงต้องขออภัย
     แบบว่ามัน *เศร้า* ค่ะ**

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกอกก
Lovings  กอกก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกอกก
Lovings  กอกก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกอกก
Lovings  กอกก เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกอกก