8 พฤศจิกายน 2551 14:32 น.
กันนาเทวี
ข้าวคอยเคียวเรียวทองมองสดสวย
ลมหนาวช่วยโชยพัดสะบัดไหว
เป็นเกลียวคลื่นเขียวทองมองชื่นใจ
เพิ่มแรงให้ชาวนาฝ่าแดดลม
แม้ร้อนแรงแห่งแสงตะวันกล้า
มวลชาวนามิหวั่นวันสุขสม
วันเกี่ยวข้าวรวงงามด้วยเคียวคม
เพลินอารมณ์เพลงเกี่ยวดังฟังแว่วมา
นับรอวันเริ่มหว่านตระการผล
อย่างอดทนรอคอยผ่านพรรษา
รวงข้าวงามสมใจได้เพลินตา
ท้องทุ่งนาแดนทองของบ้านเรา
รวมพี่น้องผองเพื่อนเหมือนญาติมิตร
ที่ใกล้ชิดร่วมแรงใจไม่หงอยเหงา
เกี่ยวรวงทองปองสุขใจใต้ร่มเงา
พ่อหลวงไทยคุ้มเกล้าเหล่าชาวนา
ธ ทรงเป็นแรงใจให้ไทยผอง
ทรงปกป้องน้ำดินถิ่นรักษา
ต่างซึ้งในน้ำพระทัยกรุณา
ทรงค้นคว้าวิจัยให้สร้างงาน
ทรงย้ำเตือนพอเพียงใช่เสี่ยงโชค
ต่อไปโลกขาดพืชพรรณภักษาหาร
ไม่ต้องรวยเป็นเสือเพื่อสำราญ
เพียงมีบ้านมีข้าวเราสุขพอ.......
กันนาเทวี
๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
6 พฤศจิกายน 2551 00:38 น.
กันนาเทวี
ฝากเพลงรักลอยลมห่มใจเหงา
กล่อมคนเศร้าอ่อนไหวใจโศกหมอง
ไร้เหตุผลทนฝืนยืนประคอง
น้ำตาต้องรินทรวงร่วงในใจ
ขอเป็นเพื่อนปลอบใจในวันนี้
หากคนดีสับสนทนหวั่นไหว
บางครั้งท้อชีวิตที่เป็นไป
ไม่เป็นไรสู้ต่ออย่าท้อเลย
ใช่โดดเดี่ยวเดียวดายสุดปลายฟ้า
เดือนดาราพราวพร่างกระจ่างเผย
คือสายตาของฉันห่วงเช่นเคย
ที่รักเอ๋ยพักก่อนผ่อนเอาแรง
นอนหลับตาหนุนแขนแทนต่างหมอน
อย่าอาวรณ์งานหนักจักกล้าแกร่ง
หากอ่อนล้าเพลียนักพักแสดง
รอให้แสงรุ่งรางค่อยสร้างงาน
ส่งแรงใจปลอบขวัญตะวันกล้า
ฟื้นกายาเดินต่อก่อสืบสาน
ถากถางพงทุกข์ยากลำบากนาน
หวังตระการผลงามความรุ่งเรือง
ขอให้รักเป็นแรงแห่งใจมุ่ง
ขอบเรียวรุ้งรวงพราวข้าวสีเหลือง
หอบความฝันมาไกลจากในเมือง
หวังประเทืองทุ่งทองผ่องอำไพ
กันนาเทวี
๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
4 พฤศจิกายน 2551 08:23 น.
กันนาเทวี
อดีต คือบทเรียนให้เพียรสู้
ให้เรารู้แก้ไขใช่ปัญหา
ความผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดา
มาเยียวยาแล้วก้าวใหม่ให้มั่นคง
การเดินทางหลงทิศไม่ผิดแปลก
รู้จักแยกปัญญาอย่าลุ่มหลง
อย่าโยนกองโทษใครโดยเจาะจง
ความแค้นส่งผลกรรมนำสู่เลว
ยิ่งอาฆาตมาดร้ายหมายเข่นฆ่า
ยิ่งนำพาตัวตนให้ตกเหว
โกรธชิงชังมุ่งร้ายดังไฟเปลว
ผลล้มเหลวไฟลุกลามห้ามอย่างไร
องคุลีมาลสันดานโจรแสนร้าย
ยังกลับกลายเป็นพระที่ผ่องใส
คนเราผิดรู้ตัวคิดกลับใจ
ปัญหาใหญ่ดับพลันหันสู่ธรรม
คือ ทางแก้ทางเอกทางเสกสันติ์
มุ่งโรมรันนับวันพลันถลำ
ใช้พุทธวาจามาน้อมนำ
คงเลิศล้ำผลดีที่ต้องการ
เชิญสว่างสะอาดสงบก่อน
จะขอวอนใช้ธรรมเชื่อมประสาน
โปรดละวางลดรามาเจือจาน
เพื่อให้บ้านเมืองเราเข้าที่ทาง...
กันนาเทวี
๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
3 พฤศจิกายน 2551 20:32 น.
กันนาเทวี
ธรรมดาสอนไว้ในชีวิต
กรรมลิขิตเวียนว่ายตายกี่หน
รักนิรันดร์หนึ่งในใจของคน
มิอาจพ้นพานพบประสบเจอ
อาจมิหวานซึ้งใจในความรัก
อาจอกหักร้าวฉานผ่านใจเผลอ
อาจแค่เพียงแอบรักฝันละเมอ
อาจจะเก้อเพราะปัจจัยไม่อำนวย
บ้างสมใจได้ชมภิรมย์รื่น
บ้างขมขื่นฝืนใจใครจักช่วย
นี่แหละรักสุขเศร้าเฝ้างงงวย
เคยแทบม้วยชีวารักลาไกล
เอาน้ำตาปลอบใจคลายความเหงา
เพื่อบรรเทาใจหม่นทนหวั่นไหว
ยามรักร้างห่างเหินเมินหนีไป
ดั่งคนไร้ทิศทางเขาหมางเมิน
เหม่อมองปลายฟ้าไกลใจคิดถึง
เธอผู้หนึ่งในใจใช่นานเนิ่น
เพียงพบพาเจรจาก็พาเพลิน
ช่างบังเอิญนี่กะไรหนอใจเรา
ฤๅชะรอยเขานั้นผูกพันรัก
เป็นคู่ภักดิ์กันมาแต่กาลเก่า
ติดตามมาหารักแท้ดั่งเป็นเงา
ไยรักเจ้าเจาะจงตรงหว่างใจ
2 พฤศจิกายน 2551 13:11 น.
กันนาเทวี
คนไทยน้ำใจดีมีรอยยิ้ม
ดูเอิบอิ่มสวยงามตามสมัย
เป็นเศรษฐีขายที่รวยสมใจ
ซื้อรถใหม่เดินชอบปิ้งทิ้งไร่นา
คนไทยน้ำใจดีมีเงินแจก
เอามาแลกกากบาทชาติหรูหรา
กากบาทขายดีกว่าข้าวปลา
ไทยรู้ค่ามานานสำราญใจ
คนไทยน้ำใจดีมีเงินล้าน
จะปลูกบ้านแต่งสวนหย่อมงามสดใส
เปลี่ยนสินทรัพย์ปู่ย่าเป็นทุนไป
มอเตอร์ไซด์มือถือคือของดี
คนไทยน้ำใจดีมีความสุข
แสนสนุกแบ่งพวกกันละสี
ต่างกู่ก้องร้องรำทำยวนยี
หลังด่าตีฆ่าฟันพลันรื่นรมย์
คนไทยน้ำใจดีมีแต่ให้
ที่เราไซร้แบ่งปันให้สุขสม
น้ำใจดีเพื่อนบ้านเขาชื่นชม
แม้เขาข่มยิงขู่ดูเงียบงัน
คนไทยน้ำใจดีมีอภัย
แม้ว่าใครโกงกินชาติมหันต์
จะไปว่าให้เขาอย่างไรกัน
โกงน้ำมันภาษีนี่แจกทุน
คนไทยน้ำใจดีมีเมตตา
อุเบกขาแม้ว่าจะเคืองขุ่น
กตัญญูสามัคคีรู้บุญคุณ
ต้องอุดหนุนกินเมืองช่างปะไร
คนไทยน้ำใจดีมีแต่ให้
เลิศวิไลสยามงามหาไหน
ใครจะโกงจะกินจนสิ้นไทย
ยิ้มเข้าไว้ผูกสมานสานไมตรี
คนไทยน้ำใจดีมีคำหวาน
บอกชาวบ้านกลับนาอย่าหน่ายหนี
รอรับแจกเงินค่ากาขออีกที
เพื่อไทยนี้ได้พบสงบเย็น
คนไทยน้ำใจดีมีศีลธรรม
คนก่อกรรมทำใครให้ทุกข์เข็ญ
สักวันหนึ่งหวังว่าคงตายเป็น
และคงเหม็นเน่าเช่นกันอย่าหวั่นเลย
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
2554
