31 มกราคม 2553 20:54 น.
กันนาเทวี
ด้วยแรงกรรมชักนำพากำเนิด
สุดประเสริฐกว่าสัตว์อื่นทั้งหลาย
รู้บุญบาปสำนึกรู้สึกอาย
กลัวเจ็บตายถ้วนทั่วทุกตัวคน
ใช้ชีวิตประมาทขาดสติ
ลืมดำริไตร่ตรองมองเหตุผล
คิดแต่เอาเมามัวร่างของตน
กิเลสพ้นปรนเปรอล้นเหลือใจ
กินกามเกียรติเสพสมเลยจมปลัก
สุขทะลักกักกันมิหวั่นไหว
จึงเอาเปรียบเหยียบย่ำเพื่อนำชัย
สงครามใหญ่แย่งชิงสิ่งต้องการ
สะสมทุนตุนไว้ไม่ปันแบ่ง
จึงบางแห่งอดโซขาดอาหาร
มีชีวิตอดสูทรมาน
ต้องดักดานยากไร้ไม่มีกิน
นี่หรือโลกมนุษย์สุดประเสริฐ
ปัญญาเลิศกว่าสัตว์ใดช่างใจหิน
เพียงแค่ลดหอบหวงห่วงชีวิน
คงยลยินผองเพื่อนร่วมโลกา
ชีวิตที่เราแบ่งปันฝันเป็นสุข
เข้าสู่ยุคเอื้ออารีย์ดีนักหนา
รักพี่น้องผองเพื่อนด้วยเมตตา
ปรารถนาใดเล่าเจ้าคนเอย...
กันนาเทวี
๓๑ มกราคม ๒๕๕๓
28 มกราคม 2553 19:36 น.
กันนาเทวี
.......###ได้เห็นนักปราชญ์ไซร้ เป็นสุข
อยู่ร่วมเรือนหายทุกข์ ค่ำเช้า
อยู่พาลสั่งสอนปลุก ใจดั่ง พาลนา
ยลเยี่ยงนกแขกเต้า ตกต้องมือโจร
โคลงโลกนิติ...
นักปราชญ์ฉลาดรู้เพียงดูเห็น
ดั่งเดือนเพ็ญแสงนวลชวนแจ่มใส
เป็นประทีบส่องปัญญาพาก้าวไกล
คล้ายน้ำใสเย็นล้ำฉ่ำชื่นทรวง
อยู่ร่วมเรือนเหมือนเกราะเพราะปกป้อง
ให้เรืองรองผ่องศรีดั่งแดนสรวง
เอื้ออำนวยช่วยเหลือเรื่องทั้งปวง
ให้ลุล่วงผ่านพ้นจนได้ดี
พึ่งนักปราชญ์ฉลาดแท้ช่วยแก้ไข
อบอุ่นใจไร้ทุกข์ได้สุขศรี
มีน้ำใจต่อกันมั่นไมตรี
คบคนที่มีศีลธรรมไว้นำตน
ทรชนคนชั่วพัวพันนัก
อาจชวนชักเราไปใจสับสน
ไหลลงสู่ต่ำทรามตามเล่ห์กล
เป็นเหตุผลให้หลีกไกลคนใจพาล
จะคบคนเพ่งมองตรองถี่ถ้วน
ที่ชอบกวนก่อเรื่องทำอาจหาญ
ชอบติเตียนดุด่าว่ารำคาญ
แถมเกียจคร้านงานหนักมักรีรอ
คบคนพาลยุยงคงยุ่งยาก
พลอยลำบากเห็นผิดเป็นชอบหนอ
คิดว่าตนเก่งกาจฉลาดพอ
จะติดต่อคบใครให้เลือกเอา...
กันนาเทวี
๒๗ มกราคม ๒๕๕๓
26 มกราคม 2553 22:55 น.
กันนาเทวี
ใต้ร่มไม้ใบบังนั่งพิงพัก
ใต้ร่มรักเอนหลังฟังเพลงหวาน
ศัพท์สำเนียงฉอเลาะเพราะกังวาน
อุ่นไอซ่านผ่านทรวงซึ้งดวงใจ
วันรอคอยเนิ่นนานร้าวรานจิต
คราชื่นชิดภิรมย์ชมหวามไหว
เฝ้าพะนอคลอคู่อยู่มิไกล
ปลอบฤทัยคลายหม่นทนระทม
สงสารใจคนโศกโลกเวียนวุ่น
อยากเจือจุนใจรื่นพลางชื่นสม
รักห่วงหาอาวรณ์ซ่อนใจตรม
ฝากสายลมกระซิบคำพร่ำดูแล
ใจเหม่อลอยห่างไกลสุดปลายฟ้า
สุดสายตาใจส่งตรงกระแส
ความภักดีมอบให้ในดวงแด
ยามอ่อนแอคิดถึงเพียงหนึ่งคน
โอ้ที่รักพักใจไว้ตรงนี้
ฝากฤดีเหนื่อยหนักพักสักหน
แม้นอ่อนล้าพิงพักใจไหล่คนจน
มิพร่ำบ่นแม้เหงาคราวไกลกัน
ใต้ร่มไม้เงารำไรใจสดชื่น
ให้พี่ฟื้นใจล้ามาเติมฝัน
พักหลับตาเคียงข้างเป็นรางวัล
อ้อมกอดนั้นอบอุ่นชั่วนิรันดร์....
กันนาเทวี
๒๖ มกราคม ๒๕๕๓
25 มกราคม 2553 00:16 น.
กันนาเทวี
รักเอยเคยบ้างไหมใครมอบรัก
ซึ้งประจักษ์ใจเราคราวขื่นขม
ชีวิตนี้มีแต่เหงาเศร้าระทม
ต้องฝืนข่มใจรักหักอาวรณ์
มีเพียงคำหวานปลอบมอบมาให้
หลงเหลิงใจมิฟังสิ่งสังหรณ์
น้ำใจคนมอบมาเอื้ออาทร
จึงเว้าวอนตอบไปด้วยไมตรี
เพียงคนดีปลอบขวัญคราหวั่นไหว
จึงมั่นในรักนั้นอย่างเต็มที่
มิระแวงระวังความภัคดี
มอบให้พี่หมดใจในอุรา
มิตัดพ้อต่อว่าก่อนลาจาก
จำใจพรากจากไกลตามประสา
ก็เจ็บช้ำเมื่อรักแค่มายา
ขอเดินหน้าลาก่อนจรจากใจ..
22 มกราคม 2553 21:22 น.
กันนาเทวี
ที่นั่ง ณ มุมห้องนั่นของฉัน
เพียงนั่งฝันเหม่อหน่อยครูคอยขาน
เสียงไม้เรียวฟาดกระทบตบกระดาน
วันคืนผ่านโรงเรียนเก่าเราเคยเรียน
ในนิทานกระต่ายพ่ายแก่เต่า
เป็นเรื่องเล่าแสนเพลินเกินอ่านเขียน
คือรางวัลเมื่อเราเฝ้าพากเพียร
ครูวนเวียนพร่ำว่าอย่าร่ำไร
หากทำเลขคัดไทยให้เสร็จสรรพ
ได้สดับนิทานกาลสมัย
นานมาแล้วครั้งหนึ่งแสนสุขใจ
จึงเติบใหญ่รู้ชั่วดีมีปัญญา
สุภาษิตคำไทยสอนใจเด็ก
เมื่อยังเล็กให้เล่าเรียนเพียรศึกษา
เมื่อเติบใหญ่เจ้าจะได้มีวิชา
หวังก้าวหน้าฝันใฝ่ใจศรัทธา
วิชาเหมือนสินค้าอยู่ไกลแสน
เราเหมือนแม้นเรือล่องต้องไปหา
ส่วนต่างต่างของร่างกายคล้ายนาวา
หากเหนื่อยล้าอาจถูกลมล่มอับปาง
จะกลับไปบ้านเก่าเราเคยอยู่
กราบคุณครูคนเก่าเราเหินห่าง
คืนสู่เหย้าใจถวิลอยู่มิจาง
ร่วมสรรสร้างพัฒนามาร่วมใจ
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
2008
