ตัดใจไม่ลง

กันนาเทวี

ลมรำเพยระรื่นชื่นเชยชิด
หวานซึ้งจิตรักผ่านปานลมหวน
กลางหทัยไหวหวั่นจิตรัญจวน
ใจปั่นป่วนสวนทางที่ร้างไกล

ฟากฟ้านี้มีไหมใครคิดห่วง
คืนเลยล่วงมองเดือนเอื้อนคำไข
ฝากคำวอนอิงแอบแนบในใจ
คนบ้านไกลรอรักจักหวนคืน

ปลายฝนนี้หนาวจิตคิดถึงรัก
เคยพิงพักไออุ่นครุ่นคิดฝืน
มองเขินเขาลำเนาเฝ้ากล้ำกลืน
อกสะอื้นเหงาเปลี่ยวและเดียวดาย

อยากตัดใจไม่รักหักสวาท
ยังไม่อาจตัดได้ดังใจหมาย
รักก่อเกิดซาบซึ้งตรึงใจกาย
ยากจะคลายถอนกลับลับล่วงลา

เป็นไฉนใจเราเฝ้าฉงน
เปี่ยมสุขล้นใจซื่อสื่อภาษา
ใช่เล่ห์ลิ้นกลลวงหรือมายา
เพียงสบตาบอกใบ้เข้าใจกัน

ก็รู้ว่าไร้สิทธิ์แม้คิดถึง
แต่ใจหนึ่งตระหนักรักแค่ฝัน
ใจสื่อใจห่วงใยด้วยผูกพัน
มิอาจกั้นหักใจให้ตัดรอน...

กันนา
๑  กันยายน   ๒๕๕๒