12 กุมภาพันธ์ 2550 17:26 น.
กุหลาบน้ำตา
ครานี้เรา กุหลาบน้ำตา ขอเสนอ บทประพันธ์แบบ
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
โศกา ณ ริมชล ณ กมล ฤ หมองมัว
เพลี่ยงพล้ำ ฤ เสียตัว อุรรานผิผลาญตน
เรื่องรักมิเป็นรัก สิประจักษ์ ฤ เปนผล
รักร้าว ณ แดนชล ชลเนื่อง ณ แดนไกล
ชายโฉด ฤชายชั่ว สละตัว ฤ ผลักไส
ชายพร่ำสิทำใจ จิตทรุด ฤ เสื่อมลง
ชายรัก ฤ ชายหลอก นิยออกธุลีผง
ฤารักสิมั่นคง นยเนื่อง ฤ นานปี
กล้ำกลืนนิราศทุกข์ สิสนุก ฤ ไป่มี
เริงรื่น ฤ เปรมปรีดิ์ นิรคลาด ฤ เสื่อมคลาย
สายธาร ณ ริมท่า อุรลาสิเสื่อมหาย
เปรยรักมลาลาย ชลเหือด ฤ แห้งรอ
คิดรัก ฤ ฝ่ายเดียว ผิจะเหลียว ฤ ไหมหนอ
น้ำเนตรสิไหลคลอ ชยพร่ำ ณ ริมชล
6 กุมภาพันธ์ 2550 20:59 น.
กุหลาบน้ำตา
ค่าความรัก......อาจจะมีผู้นิยามความหมายได้มากมาย
แต่สำหรับเรา........"รัก" คือ ความไม่สิ้นสุดแห่งชีวิต
ความหมายอาจจะลึกลับ........แต่กลับตื้น เพราะความรู้สึก
"รัก" มีทั้ง รูปธรรม และ นามธรรม.........คงจะเข้าใจซึ้ง ซึ่งนิยาม
รูปแบที่ชินตาของความรัก.......รักของชายและหญิง
รักที่ผู้เป็นมารดามีให้แก่บุตร........รักที่ผู้เป็นบุตรมีให้แก่มารดา
และรักที่ผู้ปุถุชนชาวสยาม...........มีให้แก่สยามประเทศ
รูปแบบของความรักที่ชนส่วนมาก.........มิค่อยให้ความสนใจ
หรือไม่ยอมรับ.. คือ... รักของชาวสีม่วง ( เกย์ )
ซึ่งเป็นความรักของชนกลุ่มน้อย.........ที่อาจจะเรียกได้ว่า
" ผิดธรรมชาติ "
แต่กระนั้นเถอะครับ.............มันก็มิได้หมายความว่า
จะผิดจรรยาบรรณ แห่งชนชั้นมนุษย์.........รักของชาวสีม่วงมิได้
มุ่งแต่ความสัมพันธ์ทางเพศ หรือ อารมณ์ทางกายเพียงอย่างเดียว
หากลองพินิจพิจารณา..........ค่าความรักของชาวสีม่วงแล้ว
อาจจะได้พบกับ..........." โลกที่แท้จริง.........ของคำว่ารัก"
แท้ที่จริงต้องลงในเรื่องสั้น แต่ว่า.................
6 กุมภาพันธ์ 2550 20:25 น.
กุหลาบน้ำตา
คราวนี้ขอเป็น ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒ นะครับ
อุราร้าว ฤ เรื่องร้าย ก็เนื่องชายสิผลาญอก
สะเทือนจิตจะเปรยยก สิพรรณนา ฤ บรรยาย
ณ กาลแรกสิบอกรัก ฤ ประจักษ์ ณ ใจชาย
ณ กาลหลังสิออกลาย มล้างรัก ฤ หักลง
อุราทน ฤ เรื่องทุกข์ มิสันต์สุขมิลวงหลง
จิตารักสิมั่นคง สิเคลื่อนคลาดประหลาดใจ
ฤ มีชายสิเข้าขวาง ระหว่างทางสิสงสัย
ฤ ชายนั่นผิเป็นใคร สิหมายฆาต ฤ ชีวิน
สิติดตาม ณ ทุกทิศ สิตามติดก็ถวิล
ณ ฟากฟ้า ฤ แดนดิน มิมีคลาดละสายตา
ฤ ฤทธิ์รัก ฤ แรงหึง ฤ คำนึง ฤ ห่วงหา
ฤ แรงรัก ฤ ศรัทธา อุรารัก ณ เต็มทรวง
6 กุมภาพันธ์ 2550 20:15 น.
กุหลาบน้ำตา
คราวนี้เราขอเสนอบทประพันธ์เป็น วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
โศกันต์ ณ บรรพตนิเวศ ชลเขต ณ แดนไกล
ชอกช้ำ ณ ดวงอภิสมัย ชยลั่นสนั่นพฤกษ์
เริ่มรัก ณ ชายชยสถาน อภิมาน ณ ยามดึก
เริงรื่นสิปานอุรจะนึก นยรักมิเสื่อมคลาย
เชื่อคำ ณ ชายวจนพูด พิจะสูจน์ก็ง่ายดาย
หลงเชื่อ ณ สัจจ์สิอุรผาย ผิวผ่องก็พรายพรรณ
หลงเล่ห์ ณ กลกลประเภท กลเขตคณานันต์
เล่ห์หลอน ณ ดวงอุรมิผัน อุรเคลื่อนสิคล้อยตาม
ปุจฉา ณ การณ์อุปทเหตุ นิรเทศสิไถ่ถาม
เหตุร้ายสิกลายนย ฤ งาม ฤจะผิดสิเพี้ยนองก์
คิดจาก ณ ชายกยสิไป หฤทัย ฤ ใหลหลง
กิจหมายสิซื่ออุรสิตรง นิรราศ ฤ บรรเลง
ใจรัก ฤ ใจอุรสิเจ็บ กิจเหน็บ ฤ ข่มเหง
ใจชาย ฤ จิตอุรสิเกรง อุรเศร้า ฤ โศกตรม
หมายครอง ณ จิตตทวิสอง สิจะครอง ฤ สุขสม
ต้องทน ณ ทุกข์อุรระทม นยเนตร ฤ ไหลคลอ
หมายร่วม ณ เพศพศอรมณ์ มิจะสม ฤ ไหมหนอ
หรือรัก ณ ร่างกยจะรอ อุรร่ำ ฤ คร่ำครวญ
5 กุมภาพันธ์ 2550 22:26 น.
กุหลาบน้ำตา
อนิจจาค่าความรักมาจางดับ
รักเร่งรับลางเหตุสังเกตุหา
รักที่แท้นี่น่ะหรือคือน้ำตา
รักหมดค่าจนหมดใจไร้ตัวตน
เวทนาค่าความรักมลายล่ม
รักจึ่งจมสู่ห้วงลึกตึกตรองผล
รักที่แท้หาได้ยากจากตัวคน
รักจืดจนจางมลายสลายลม
รักหนอรักสาหัสรักจนหนักจิต
รักหนอรักต้องตวงติดผิดสู่สม
รักหนอรักมิแปลงเป็นเห็นคารมณ์
รักหนอรักไร้คำชมจากชนใด
นี่หรือรักที่ตัวชายหมายว่ารัก
นี่หรื่อรักที่ชายชิดพิศมัย
นี่หรือรักที่ชายบอกออกจากใจ
นี่หรือรักจากใจที่ให้กัน
โอ้ความรักหนักใจใช่หรือรัก
โอ้ความรักชักผันแปรต้องแปรผัน
โอ้ความรักเหมือนปลงถูกลงทัณฑ์
โอ้ความรักที่ให้กันชักสั้นลง
แน่ใจหรือคือความรักที่เธอมอบ
แน่ใจหรือคือคำตอบที่ใหลหลง
แน่ใจหรือคือความรักที่มั่นคง
แน่ใจหรือจะตกลงว่ารักกัน
หน้าส่วนตัว
1004
