9 เมษายน 2547 23:05 น.
กุ้งหนามแดง
...เหนื่อย..เพียงกายสายใจใคร่ขอหมั้น
ไหม..ใจนั้นพันเคล้าเราทั้งสอง
คน..เดียวที่พี่ห่วงใยและใฝ่ปอง
ดี..ไหมน้องลองตรองดูเราคู่กัน
มี..เพียงเราเท่านั้นฝันบรรเจิด
พี่..นี้เปิดประตูสู่สวรรค์
เป็น..บานแรกแหวกม่านใจให้เห็นกัน
แฟน..ของฉันเท่านั้นปันให้ดู
ครอง..คู่กันพลันเดินเพลินเกี่ยวก้อย
รัก..ร่วมร้อยคอยสร้างฝันวันสุดหรู
บน..โลกแห่งความจริงพริ้งพธู
ความ..อดสูคู่อื่นเขาเราไม่มี
ขาด..เพียงความเดียวดายจะคลายเศร้า
แคลน..วันเหงาก่อนมีเจ้าเคล้าคลอพี่
ยาก..วันลบกลบความรักภักดิ์คนดี
แค้น..เพียงที่พบกันนั้นช้าไป
พี่..ขอมั่นสัญญาเป็นข้ารัก
กลัว..ใจนักรักล้นทรวงตวงไม่ไหว
เธอ..ครวญคิดไม่ผิดพลาดพิมพ์การ์ดไว
ท้อ..แท้ใจโรงพิมพ์ปิดติดสงกรานต์..
...
8 เมษายน 2547 12:31 น.
กุ้งหนามแดง
color=#3C00C4>นั่งเศร้าซึมขรึมอยู่นานรานความสุข
จมความทุกข์ขลุกความท้อต่อหน้าฝืน
เป็นเธอทำช้ำตรมล้มทั้งยืน
น้ำตารื้นสะอื้นไห้ใช่มายา
เธอบอกว่าที่ทำไปไม่ได้คิด
ถึงดวงจิตมิตรแท้จะแปรปร่า
พอคิดได้ส่งจดหมายหมายขมา
อนิจจารักรวนครวญพอกัน
เธอก็เจ็บกับความผิดคิดแล้วกลุ้ม
ฉันก็รุ่มร้อนใจไม่น้อยนั่น
โอ้เพื่อนรักหนักไปนิดจิตต่างกัน
มาทอนบั่นความสัมพันธ์มั่นสองคน
ทิ้งไปเถอะวันวานเกินการคิด
บทชีวิตผิดเป็นครูอยู่ฝึกฝน
มาเรียนรู้กันต่อไปในวังวน
เรื่องของคนปนโศกสุขทุกข์เคล้าไป..
โดนอีกดอกแล้ว ...เจ็บลึกซะด้วย*
7 เมษายน 2547 16:18 น.
กุ้งหนามแดง
color=#640074>เพียงคนหนึ่งหนึ่งคนเพียงเคียงเพื่อซึ้ง
เพื่อนคนหนึ่งหนึ่งคนเพื่อนมีเลือนหาย
มาต่อกลอนกลอนต่อมาหาเดียวดาย
คนที่หมายหมายที่คนระคนความ
มาติดตามตามติดมาด้วยว่าภักดิ์
อักษรรักรักอักษรกลอนสยาม
ฉันท์.กาพย์.โคลง.โคลง.กาพย์.ฉันท์.มั่นนิยาม
เขียนได้งามงามได้เขียนเพียรพิศดู
กวีหญิงหญิงกวีที่ยกย่อง
ผลงานต้องต้องงานผลยลยินหู
เห็นกับตาตากับเห็นเป็นโฉมตรู
ทั่วไปรู้รู้ไปทั่วว่าตัวจริง
ไม่ถือตัวตัวถือไม่ใจเธอกว้าง
เดินเคียงข้างข้างเคียงเดินเพลินยอดหญิง
แอบง้างศรศรง้างแอบแนบใจจริง
ฉันถูกยิงยิงถูกฉัน..อัลมิตรา..
**โอย โอย ..บาดเจ็บสาหัส..**
6 เมษายน 2547 18:10 น.
กุ้งหนามแดง
..รักไร้เงาเราไร้รักหักสวาท
เคยองอาจกลับขลาดมาดไม่เหลือ
รักถูกทิ้งแท้จริงหญิงเหมือนเรือ
พอเขาเบื่อตัดหางเสือเพื่อปล่อยไป
เผชิญชะตาใต้ฟ้าคราไร้ทิศ
นาวาจิตผิดหวังวังเวงไหว
พายุคลั่งยังฝนฟ้าครามีภัย
ต่อสู้ไปอย่างเสี่ยงเพียงลำพัง
ลอยล่องไปไร้ใจในโลกกว้าง
มีเพียงร่างต่างซากเรือเหลือความหวัง
พบแดนใหม่ใคร่ผูกเรือเพื่อประทัง
ประโยชน์ยังพอมีที่ใช้งาน
คงมีบ้างบางคนสนซากรัก
อนุรักษ์เอาไว้ใคร่สืบสาน
เรือลำเก่าเสาพังพังยังเหลือคาน
แวะมาอ่านผ่านตาเห็นค่าเรือ
4 เมษายน 2547 11:57 น.
กุ้งหนามแดง
...ไร้คู่รัก...(กลอนกล # 23)
ใบบอนแก้ว
มีบ้างไหมใครกันรักฉันบ้าง
เพียงหวังสร้างรักนี้ที่สมหวัง
อย่าชังใจให้ป่วยด้วยคิดชัง
ขอเพียงครั้งเดียวหนอก็พอเพียง
ใจสุดเศร้าเขาผลักกระอักสุด
เขาเฉียงใจให้หลุดจนหยุดเฉียง
อยากเคียงคู่ผู้ใดให้ฉันเคียง
ช้ำเกินเสี่ยงรักร้างอย่างเหลือเกิน
เพราะซากรักหักย้ำอย่างซ้ำซาก
ตื้นเขินมากเมื่อเจออย่าเก้อเขิน
หรือเมินไกลไปหนาอย่ามองเมิน
เพียงการเกริ่นเรียกร้องสิ่งต้องการ
มีบ้างไหมใครหนอพอใจบ้าง
มาสารสร้างคนหลงนึกสงสาร
ตั้งนานแล้วแซ่วซมอยู่นมนาน
อย่ามองผ่านฉันไปไม่เหลียวมอง
ช่วยรักษาอย่าไร้สิ้นไอรัก
ใช่ของหนักเกินเข้าเป็นเจ้าของ
คอยครองคู่อยู่ใกล้ด้วยใจครอง
ให้ใจหมองฉันนี้มีสุขใจ
จะมั่นคงตรงรักภักดีมั่น
มีไหมนั่นรักนี้มีบ้างไหม
ขอใครคนสนค่าอย่าสนใคร
ค่าคนไร้คู่รักอีกสักคน.
ฉันอยู่นี่
....ฉันอยู่นี่คนดีที่ฉันอยู่
ยินเสียงกู่ใจหดหู่รู้ในเสียง
คนเคียงเธอยังเผลอละเมอเคียง
เธอมองเลี่ยงเบี่ยงใจไม่มามอง
ยามชิดใกล้ได้เพียงเพื่อนอยากเลื่อนชิด
รวมสองจิตมิตรใจไม่เป็นสอง
เคยลองคิดบ้างไหมใจลำลอง
หรือเธอปองของเพอเฟคสเปคเธอ
โอกาสใจใยไม่รับกลับประกาศ*
อาจเผลอพลาดขาดกันวันฉันเผลอ
เจอเกลอใหม่ที่มีใจให้เกินเกลอ
คงเป็นเธอเพ้อเสียใจใช่ใครเป็น
ใช่ยื้อยุดฉุดกระชากอยากยึดยื้อ
เคี่ยวเข็ญตื้อรื้อใจชายสลายเข็ญ
ประเด็นหลักไม่ให้รักหักกระเด็น
ตัดใจเร้นเป็นเปิดเผยเฉลยใจ..
หน้าส่วนตัว
808
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
