8 มกราคม 2547 01:13 น.
ข้าวปล้อง
ทุกวันนี้ฉันก็ดูมีความสุข
ใครก็มองว่าความทุกข์ไม่มีสำหรับฉัน
ฉันหัวเราะ ไร้สาระ สนุกสนานได้ทั้งวัน
และดูเหมือนเป็นคนช่างฝันตลอดเวลา
แต่ลึก-ลึกในใจมันว่างเปล่า
ความรู้สึกมันบางเบาจนยากเกินค้นหา
บ้างก็เหงา บ้างก็เศร้า หัวใจชื้นรื้นน้ำตา
และอยู่-อยู่ความเหว่ว้าก็เข้ามาเกาะกุมใจ
เหมือนว่าขาดสิ่งหนึ่ง สิ่งใด ในความรู้สึก
เหมือนส่วนลึกยังต้องการบางอย่าง...แต่ไม่ใช่
เหมือนมีพร้อมในทุกสิ่ง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ความว่างเปล่าจึงไม่เคยเลือนหายไปจากใจฉันสักที
30 ธันวาคม 2546 13:00 น.
ข้าวปล้อง
ทุกครั้งที่เธอกลับมาที่นี่
เธอจะพบฉันคนเดิมที่ตรงนี้อยู่เสมอ
ทุก-ทุกความห่วงใย ฉันจะเก็บเพื่อรอเธอ
แม้ไม่รู้จะได้พบเจอเธออีกเมื่อไหร่
ฉันไม่ลืมว่ามีใครเคยอยู่ที่ตรงนี้
และทุกวินาทียังคงคิดถึงเธอรู้ไหม
ในจำนวนคนรู้จักที่ฉันมีอยู่มากมาย
ฉันจะคิดถึงเธอมากกว่าใคร..ฉันสัญญา
27 ธันวาคม 2546 16:25 น.
ข้าวปล้อง
ผ่านความเจ็บปวดทุกข์ระทม
มีเพียงความขื่นขม ปวดปร่า
ซากความรักที่ผ่านมาคือน้ำตา
โดยที่วันเวลาไม่อาจช่วยอะไร
และวันนี้มีเธอเดินเข้ามา
ในช่วงนึงของเวลาที่อ่อนไหว
จึงทุ่มเททั้งหมดของหัวใจ
ไม่คิดเหลือเผื่อให้ใครที่เข้ามา
เพราะบางทีอาจจะเป็นเธอคนนี้
เป็นคนที่ฉันเฝ้าคอยและมองหา
ใครคนนึงที่หัวใจไขว้คว้าตลอดมา
คนที่ความรู้สึกบอกว่าจะไม่ทำให้ช้ำใจ
23 ธันวาคม 2546 14:48 น.
ข้าวปล้อง
อยากรู้เหตุผลว่าทำไมไม่เลือกฉัน
นอกจากความห่างไกลกัน มีอะไรอีกใช่ไหม
หรือว่าเธอยังมีใครต่อใครหลบซ่อนอยู่มากมาย
จะบอกฉันได้ไหมให้ฉันรู้ความจริงจากปากเธอ
หรือว่าเขามีในสิ่งที่ฉันขาด
จนตัวฉันไม่สามารถเติมเต็มอย่างนั้นเหรอ
สาเหตุมันเกิดจากอะไร ที่เข้ามาเปลี่ยนใจเธอ
ขอร้องล่ะช่วยให้ฉันเจอเหตุผลที่ทำเธอเปลี่ยนไป
แต่ขอฟังเหตุผลที่เจ็บน้อยที่สุด
และอย่าหยุดที่คำว่า ดีเกินไป จะได้ไหม
ถ้าจะอ้างคำ ๆ นี้ ขอเถอะนะ จงหยุดไว้
เพราะตัวเธอจะเลือกเขาไปทำไมถ้าหากว่าฉันดีจริง
ที่เข้ามาไถ่ถามใช่จะหวังเพียงโอกาส
ก่อนที่เราจะตัดขาดอยากจะทราบชัดทุกสิ่ง
อยากจะฟังคำสารภาพที่ออกมาจากใจจริง
เพราะฉันเองก็ไม่ขอพักพิง หากว่าใจของเธอไม่ต้องการ
15 ธันวาคม 2546 12:46 น.
ข้าวปล้อง
ถามอีกแล้วว่ารักกันรึเปล่า
จะให้กล่าวเป็นสุนทรพจน์เลยดีมั้ย
หรือถ้าอยากฟังคำรักแบบถึงใจ
จะได้อัดใส่เทปไว้ให้เธอฟังทุกเวลา
ก็ไม่คิดว่าคำ แค่หนึ่งคำ
เธอจะให้ความสำคัญอะไรกันนักหนา
แค่ถ้อยคำที่คนเราใช้พูดบอกกันออกมา
จะมีค่าอะไรกับเธอซะมากมาย
เท่าที่เป็นทุกวันนี้ก็รักอยู่
ตัวเธอเองก็รู้ดีว่าฉันรักมากแค่ไหน
ถึงจะนานมากแล้วที่ฉันเคยพูดบอกเธอออกไป
แต่เชื่อได้สำหรับฉันคำๆ นั้นยังเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
1213
