17 เมษายน 2546 17:38 น.
ข้าวปล้อง
อยู่ดี ดี ค.ควาย ก็เดินเข้ามาหา
นำ ว.แหวน ชมพูสวย มาสวมใส่
สระอา วิ่งตามมา เห็นหลังอยู่ ไวไว
ไม่ทันไร เจ้า ม.ม้า ควบติดไม่รอรี
แล้ว ร. เรือ ก็จ้ำพายเข้าเทียบท่า
เพื่อเฝ้ารอไม้หันอา-กาศที่ตรงนี้
เจ้าไม้หันทำเล่นตัวไม่มาสักกะที
ก.กุ๊กไก่จึงไล่จิกนำมาใส่บนหัวเรือ
แล้วเหตุการณ์ ทุกอย่าง ก็สงบ
เรื่องก็จบ ที่ความรัก อันสุขเหลือ
บรรทุกรัก บรรทุกใจ นั้นลงเรือ
เวลาเหลือ นอนฝันต่อ ดีกว่าเรา
11 เมษายน 2546 16:18 น.
ข้าวปล้อง
เพราะรู้จักหัวใจตัวเองดี
กับความรักครั้งนี้เลยไม่อยากจะผิดหวัง
กลัวต้องเจ็บหากหัวใจตัวเองยังปิดปัง
ไม่อยากเผลอพลาดพลั้งกับการต้องเสียเธอ
และวันนี้ฉันจึงกล้าที่จะบอก
นั่นเพราะฉันไม่อยากหลอกตัวเองอย่างที่ทำอยู่เสมอ
ความรู้สึกจากหัวใจดวงหนึ่งที่อยากบอก ฉันรักเธอ
นั่นเพราะฉันค้นเจอและยินดีจะให้เธอหมดทั้งใจ
แล้วเธอล่ะรู้จักใจตัวเองบ้างหรือเปล่า
เคยก้มลงมองหัวใจของตัวเองสักครั้งไหม
เคยลองถามใจตัวเองบ้างรึเปล่าว่ารักใคร
แล้วคำตอบที่ได้ตรงกับใจเธอรึเปล่า ลองคิดดู
หากเธอยังไม่รู้จักใจของตน
นั่นอาจเป็นเพราะเธอกำลังสับสนกับสิ่งที่ได้รู้
อยากให้เธอลองซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองดู
แล้วเธอคงจะได้รู้ว่าแท้จริงความรักนั้นอยู่ไม่ไกลหัวใจเธอ
9 เมษายน 2546 18:05 น.
ข้าวปล้อง
ก้อไม่รู้ - - ว่ากำลังคิดถึงเธอรึเปล่า
รู้แต่ว่ามันเหงา - - เมื่อมองหาเธอไม่เห็น
รู้แต่ว่าอยากพบเจอ - - หน้าเธอทุกเช้าเย็น
ไม่จำเป็นก็ไม่อยาก - - ห่างเธอไปไหนไกล
ที่หัวใจมันก็เต้นแบบแปลก แปลก
จะเป็นแร๊พหรือร๊อค - - แยกไม่ออก จังหวะไหน
ออกอาการเต้นถี่ ๆ ตึ๊ก ตั๊ก- - แบบว่าแทบขาดใจ
โอ๊ย!.. หัวใจก็ทำท่าว่าจะหลุด - - ถ้าไม่ได้เห็นหน้าเธอ
แต่พอเจอเธอแล้ว - - มันก็สั่น
เกิดอาการหวาดหวั่น หน้ามืด - - อ้าปากเหวอ
ปากก็อยากบอกหรอกนะ ว่าฉันรัก - - รักแต่เธอ
แต่ก็นะ - - พอเจอ...ก็เหมือนมีมือมาร - - มาปิดปากสะทุกที
8 เมษายน 2546 16:49 น.
ข้าวปล้อง
วันนี้ฉันยังคงเป็น - - คนคนเดิม
คนที่พร้อมจะเติมแรงใจยามเธอล้า
คนที่พร้อมยืนข้างเธอ - - ซับน้ำตา
คนที่พร้อมจะกลับมา หากว่าเธอไม่เหลือใคร
แล้วเธอล่ะ เธอคนเดิมหายไปไหน
คนที่คอยเป็นแรงใจให้ฉันยามอ่อนไหว
คนที่คอยโอบกอดฉัน เมื่อฉันไม่มีใคร
คนที่คอยหวงห่วงใยเมื่อฉันหมดเรี่ยวแรง
เธอเห็นเค้า คนเก่าบ้างรึเปล่า
คนที่มีแววตาเศร้า แต่แสนจะเข้มแข็ง
คนที่ยังยืนหยัดสู้ แม้หมดสิ้นเรี่ยวแรง
คนที่มีหัวใจแกร่งไม่ยอมแพ้โชคชะตา
หากว่าเธอบังเอิญพบเจอเค้า
บอกด้วยว่าพรุ่งนี้เช้ากำลังจะมาหา
หากเค้าเหนื่อยบอกให้เค้าพักผ่อนแล้วหลับตา
คืนและวันจะนำพาความปวดร้าวไปจากเค้าในสักวัน
และฉันเอง จะอยู่เคียงข้างเค้า
เสมือนเงาคอยรองรับความเจ็บปวดที่ว่านั้น
จะกุมมือ ประคองกอด ซับน้ำตา กันและกัน
เพื่อให้เธอคนเก่านั้นกลับมามีรอยยิ้มเหมือนดังเดิม
1 เมษายน 2546 09:53 น.
ข้าวปล้อง
ฉันอาจรัก - - ใครไม่เป็น
สิ่งที่เห็นจึงเป็นการกระทำที่เมินเฉย
ยิ่งพบเธอก็ยิ่งเหมือนคนแปลกหน้า ไม่คุ้นเคย
เหมือนว่าฉันไม่สนใจอะไรเลย เกี่ยวกับเธอ
แต่จะให้ฉันทำอะไรได้
ในเมื่อใจมันประหม่าทุกครั้งที่ผลั้งเผลอ
ความรู้สึกมันคล้าย ๆ คนมึนงง หัวมันเบลอ
พอพบเจอหัวใจมันก็กระเจิงหลุดหายไป
ครั้นพอตั้งสติกลับมาได้
ก็กลับกลายเป็นว่าฉัน..ไม่ค่อยเอาใจใส่
ฉันไม่รู้หรอกว่าจะต้องทำยังไง เธอถึงจะเข้าใจ
ว่าฉันคนนี้ทั้งหวง ทั้งห่วงใยเพียงแต่เธอ
ก็แค่ฉันเป็นคนไม่ชอบแสดงออก
ถ้าให้บอก คงไม่กล้าหรอกนะ นอกจากเผลอ
คนอย่างฉัน หากไม่รัก คงไม่แคร์หรอกนะเธอ
ดีไม่ดีป่านนี้เธอนอนปากเจ่อ กินน้ำพริกไม่ได้ไปหลายวัน
หน้าส่วนตัว
827
