13 กรกฎาคม 2553 19:54 น.
คนกุลา
๐ มีอยู่บ้างทางไหนในเมืองนี้
สร้างวิถีปัญญาน่าส่งเสริม
คอยหมั่นเพียรเขียนฝันช่วยกันเติม
เพื่อสานเสริมจินตนาสารพัน
๐ หวังให้ฝันงามงดเธอสดใส
หวังแรงใจเจือเจิมแต้มเติมขวัญ
ให้เรียนรู้ชูวิถีเคยมีกัน
ย้ำกตัญญูยิ่งเหนือสิ่งใด
๐ รู้หนทางสร้างชาติอย่างอาจหาญ
รู้ทางสานนวัตกรรมล้ำกว่าไหน
หากมิลืมหลงคุณหนุนนำไทย
แต่กาลไกลคืนหลังครั้งนานนม
๐ เก่งอังกฤษคณิตศาสตร์ฉลาดล้ำ
เก่งรู้จำ-วิเคราะห์อย่างเหมาะสม
เก่งคุณธรรมนำค่ามาอบรม
เก่งสุดสมศักดิ์ศรีที่ได้เรียน
๐ คอมพิวเตอร์ต้องใช้ให้แคล่วคล่อง
บทกวีวรรคทองต้องได้เขียน
มุ่งผลงานด้านใดด้วยใจเพียร
สร้างโรงเรียนในฝันอันตระการ
๐ เป็นหนึ่งเดียวกับชุมชนที่ตนอยู่
หมั่นรับรู้ลึกซึ้งถึงแก่นสาร
วัฒนธรรมทอดสาวสืบยาวนาน
บอกเราผ่านเรื่องราวแสนยาวไกล
๐ มอบมาลัยคำกรองมาคล้องขวัญ
มอบให้กันแม้หารู้อยู่หนไหน
จากสะพานเทือกดาวพราวรำไร
เพื่อกล่อมใจจิตเกื้อเอื้อพลัง
๐ หวังมีบ้างบางทีในที่โน้น
เชื่อฟากโพ้นเพียงหมายคล้ายเราหวัง
จึงอยากมอบมาให้ใจจริงจัง
จากอีกฝั่งฝ่ายฟ้ามาอวยพร
.................
คนกุลา
ในวสันต์
เครดิตภาพจาก :
http://gotoknow.org/file/wattana44/animation.gif
้http://61.19.250.202/~webrongria/news2/pic/99_1.jpg
http://www.mdh.obec.go.th/web/board_pic/b2677747.jpg
13 กรกฎาคม 2553 14:06 น.
คนกุลา
๐ ลั่นทมพรมพร่าง
ทิ้งร่างห่มลาน
สีชมพูหวาน
เบ่งบานก่อนโรย
ดอกใบใสสด
ฝนรดปรายโปรย
กลิ่นหอมลมโชย
โบกโบยลับลา
๐ กลีบเกลื่อนเต็มโคน
เหมือนโดนใครแกล้ง
ชื่นชมหากแฝง
ปั้นแต่งสีหน้า
เมื่อไม่จริงใจ
ไยต้องวางท่า
หากมินำพา
ถึงคราควรจร
๐ ดอกไม้สอนคน
ขัดสนยากดี
แรมร้างห่างที่
เคยมีอาวรณ์
ยึดถือหลักธรรม
ยิ่งย้ำคำสอน
ชื่นชอบอาทร
ไป่ถอนถอดใจ
๐ ชีวิตคนเรา
ถือเอาจิตหวัง
ทำการจริงจัง
ตามตั้งความนัย
เฝ้าใคร่ครวญคิด
หากติดสงสัย
เนื้อความคำใด
โปรดได้ไตร่ตรอง
๐ สิ่งใดในโลก
ไป่โศกด้วยศิล
จงย้ำยลยิน
ตราบสิ้นชีวา
หมั่นสร้างปัญญา
นำพาจิตข้อง
หลุดพ้นความหมอง
ทั่วผองใจกาย
๐ โอ้ลั่นทมเอย
ก่อนเคยสื่อเศร้า
ขื่นขมโศกเคล้า
เจ้าจึงเดียวดาย
เปลี่ยนชื่อกลับกลาย
ลบหมายเดิมสิ้น
จนทั่วแดนดิน
ทุกถิ่นหวังครอง
๐ หนอลีลาวดี
ครานี้ชือใหม่
ไปบ้านเรือนใด
ใกล้ไกลทั่วผอง
ล้วนอยากใกล้ชิด
ใคร่พิศเมียงมอง
นี่คือครรลอง
ของโลกแสนลวง
แต่ง โดยใช้ (วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
************
............
คนกุลา
ในวสันต์
หมายเหตุ : วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ต้องแต่งด้วยคำครุ ทั้งหมด
แต่ชื่อลีลาวดี เป็นชื่อเฉพาะ ผมจึงใช้คำว่า
วดี ซึ่งเป็นคำนำหน้าด้วยครึ่งเสียงเป็นเหมือนคำเดียว ครับ
ผู้สนใจหาอ่านเพิ่มเติมได้ที่ :
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/board6538.html
เครดิตภาพ จาก :
http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/J3576530/J3576530-4.jpg
http://img299.imageshack.us/img299/1080/p1000720za2.jpg
http://img2.f0nt.com/05/cf2da7a2706f22ba448b0b4743e0d29b.jpg
http://gotoknow.org/file/localwisdom/pagePlumeria.jpg
12 กรกฎาคม 2553 21:19 น.
คนกุลา
๐ เบื้องนั้นวสันต์โปรย
วาโยโบยโบกพัดแรง
ฤดูกาลผันเปลี่ยนแปลง
หาเคลือบแคลงให้หวั่นเกรง
๐ ถึงคราหมู่แมกไม้
แสนสดใสและครื้นเครง
ไหวตามระบำเพลง
แห่งดอกฝนที่หล่นพราว
๐ หมู่มวลสรรพสัตว์
ปานจะนัดกะเกณฑ์ราว
รับพรจากห้วงหาว
ปลุกพลิกฟื้นชื่นชีพตัว
๐ บัวบานชูก้านใบ
งามไสวมิบังตัว
แจ่มระคนมิหม่นมัว
ชมพูพร่างกระจ่างจินต์
๐ ห้วยน้ำลำธารหนอง
เจิ่งเนืองนองชลาสินธุ์
ไหลหลั่งระรวยริน
หล่อเลี้ยงถิ่นทั่วบึงบาง
๐ สีหวานบานดอกสร้อย
ที่พร่างพร้อยเรื่อริมทาง
สวยล้ำในหมอกจาง
สุดเฉลยเกินเอ่ยคำ
๐ ฝนปรายระบายฟ้า
กล่าววาจาคอยเตือนจำ
แข่งฝนที่หล่นพรำ
ดุจจะย้ำพี่อย่าเลือน
๐ ขณะประทับภาพ
อิ่มเอิบอาบอ้อนเสมือน
ส่งใจให้คอยเตือน
ว่าที่นี่นะนางคอย
๐ พิศปรางประพิมพักตร์
จิตประจักษ์อย่าถดถอย
คืนค่ำจำรูปรอย
ยามน้องน้อยกระซิบเปรย
๐ หวังไกลกันแต่กาย
หากใจคล้ายคู่เคียงเกย
ทุกวันขวัญชิดเชย
ร่วมเขนยเอ่ยสื่อใจ
๐ คำนึงถึงนุชน้อง
ระลึกปองแม้นอยู่ไกล
สัญญาก่อนคลาไคล
รอพี่กลับรับขวัญคืน
รอพี่กลับรับขวัญนาง...ฯ
*************
.................
คนกุลา
ในวสันต์
เครดิตภาพ จาก http://atcloud.com/stories
10 กรกฎาคม 2553 20:43 น.
คนกุลา
สายนที ยังรี่ไหล
จึงดวงใจ ยังใคร่หวัง
บรรเลง เพลงไพร ให้พลัง
จากหว่างหวัง ฟ่อนดาว พร่างพราวตา
ร้อยดารา มามอบให้ ยามไกลกัน
รู้ว่า มายาภาพ
หากเอิบอาบ ฤทัยหวั่น
ดั่งฟ้า คราคราว พร่างพราวจันทร์
รู้เพียงขวัญ คงไกล ในเพลา
ใคร่ถามว่า นะนวลน้อง ไยต้องไป
รู้ว่า ขวัญหวั่นหวาม
ก็จะตาม นิยามไหน
หากขวัญ อยากถาม นิยามใจ
หนทางไกล ห่วงน้อง ใครครองเคียง
พี่นี้เพียง อยากกล่อมบ้าง ในบางคราว
รู้นะ ว่าเข้มแข็ง
ใจแกร่ง เกินใคร ใจสาว
เพียงว่า ในรวง แห่งห้วงดาว
เมื่ออะคร้าว คราวไหน ได้คร่ำครวญ
ได้กอดนวล ซับน้ำตา ที่บ่าริน
นิยาม ในงามนึก
ยิ่งตรึก กริ่งใจ ไห้ถวิล
กระซิบ สั่งคำ ย้ำยุพิน
แม้นหากสิ้น ใครพนอ ปลอบหนอนาง
พี่ละวาง ห่วงใจหวัง ยังเฝ้าดู
คอยดู น้องห่างห่าง
มิอยาก ให้นาง อดสู
ยกให้ น้องน้อย เพียงพธู
จักเชิดชู ขวัญนาง อย่างที่ควร
นวลเอ๋ยนวล อย่ากังวล จนหวั่นใจ
.........
*********
คนกุลา
ในวสันต์
7 กรกฎาคม 2553 23:33 น.
คนกุลา
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
(๑)
๐ ปรายโปรยประพร่างพรม
ดุจห่มละอองมัว
ม่านหมอกกระจายทั่ว
พสุธาฉะฉ่ำไอ
๐ พิศดูนภากาศ
มิพิลาศและอำไพ
หากไม้ ณ หนใด
สิจะชื่นกะดอกฝน
๐ ราวริ้วประสานสาย
ปะพระพายสบัดวน
หนาวกายสะท้านตน
เพราะมิมีนรีเคียง
๐ อยู่ใดนะน้องนุช
ผิวสุดจะยินเสียง
หมายส่งสิคำเรียง
กะกวีเสนอนวล
๐ ยิ่งคิดคนึงหา
อุระข้าก็ไห้หวล
จิตใจจิรัญจวน
นฤมลนะรู้ดี
๐ โปรยปรายประพร่างพรม
ดุจห่มละอองคลี่
ป่าดงและพงพี
ก็จะชุ่มชะอุ่มกัน
๐ เหมือนใจสิหมายชิด
มนจิตหทัยฝัน
พบสุขละโศกพลัน
ก็เพราะหมายจะสมปอง
(๒)
๐ หากพิศวสันต์ดู
ก็จะรู้สิครรลอง
ชีวิตผิตรึกตรอง
ก็จะแจ้งวิถีตน
๐ ท่องธารละหานใส
ระดะไป ณ ไพรสณฑ์
เจิ่งนองสิมณฑล
จรดลกระซ่านเซ็น
๐ สบแสงสุรีย์ศรี
ปฐพีก็คงเห็น
น้ำใสละเยียบเย็น
จะระเหยละอองกลาย
๐ เป็นเมฆละล่องฟ้า
ประนภาประดับหมาย
เมฆินทร์ผิผินพราย
ขณะนั้นจะแสนงาม
๐ มองคล้ายกะปุยฟ่อง
นภผ่องจะล่องตาม
นุ่มนวลและแสนงาม
ก็จะเป็นนะชั่วคราว
๐ เนิ่นกาลผิผ่านผัน
ชลนั้นจะลาหาว
จากแล้วนะเดือนดาว
ก็เพราะคราวสิลาไกล
๐ พิรุณชโลมหล้า
ลุมหาชลาไหล
รอวันจะเป็นไอ
และจะเยือนทิฆัมพร
๐ เปรียบปานประดุจชน
จรดล บ่ สังวร
โชติช่วงลุห้วงตอน
ศิริศักดิ์จรูญไกล
๐ ถึงวันจะต้องเสื่อม
มิจะเอื้อมฤครองได้
เหมือนโลกจิล่วงไป
ละวสันต์ฉะนั้นแล
...........
คนกุลา
ในวสันต์
สนใจค้นคว้าเรื่องอินทรวิเชียรฉันท์เพิ่มเติมได้ที่
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/board6536.html#
และ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/board6535.html
ครับ
หน้าส่วนตัว
9072
