8 พฤศจิกายน 2554 21:27 น.
คนบางบอน
ยินดีกับ ไมตรี ที่ได้รับ
ซึ้งสำหรับ คนคอย ละห้อยหา
ดอกแก้วที่ ผลิบาน ตระการตา
ล้ำคุณค่า ตระการใจ ใครหนึ่งคน
ท่ามกลางความ เงียบเหงา เศร้าดวงจิต
มีชีวิต อยู่กับ ความสับสน
เด็ดดอกแก้ว ที่ชื่นชอบ ปลอบกมล
ประดับบน แจกันใจ ไว้ครอบครอง
ในโลกฝัน มีสิทธิ์ จะคิดฝัน
ปัจจุบัน เป็นอย่างไร ใจหม่นหมอง
แม้ชื่นชอบ ไม่มีสิทธิ์ คิดจับจอง
เพียงร่ำร้อง ตามลำพัง ใจสั่งมา
ต่างคนต่าง มีแผลใจ ในอดีต
เก็บมากรีด ใจทำไม ให้ผวา
ลืมความหลัง ครั้งก่อน หลอนวิญญาณ์
ปลูกศรัทธา ขึ้นใน ใจที่คอย
มาร่วมสาน สัมพันธ์ กันอีกหน
ปลุกชีพตน ขึ้นจาก ซากเหงาหงอย
สุขกับบท กวี ที่ล่องลอย
ร่วมเรียงร้อย รจนา ภาษาไทย
แม้นไมตรี ที่ให้ ไม่เป็นหมัน
คงมีวัน ร่วมเรียง มาเคียงใกล้
ถึงอยู่ห่าง ต่างถิ่น แผ่นดินไกล
จะหอบใจ ลัดฟ้า มาหาเธอ
สมยศ เปียสนิท
7 พฤศจิกายน 2554 20:46 น.
คนบางบอน
น้ำท่วมบ้าน หนูจนจม ระทมทุกข์
หมดที่ซุก หัวนอน ต้องร่อนเร่
อาศัยริม ถนน อย่างปนเป
จะหันเห ไปทางไหน ไร้หนทาง
ฝากชีวิต ไว้ที่ ของบริจาค
แม้ไม่มาก ก็พอยัง ประทังบ้าง
หยาดน้ำใส เอ่อล้นตา จนฝ้าฟาง
ความอ้างว้าง เกาะทั่ว เนื้อหัวใจ
เห็นแต่น้ำ เจิ่งนอง เต็มท้องทุ่ง
เห็นโค้งรุ้ง ที่ปลายฟ้า อุราไหว
ฝนยังริน ฟ้ายังร้อง ก้องมาไกล
สั่นอยู่ใน ดวงฤดี ที่หวาดกลัว
วิปโยค โศกเศร้า เหงาชีวิต
เมื่อวิกฤต อุทกภัย ลามไปทั่ว
ต้องอยู่อย่าง พลัดพราก จากครอบครัว
ความมืดมัว ในหัวใจ ยังไม่จาง
กำลังกาย ล้าเต็มที ที่จะสู้
ที่ยืนอยู่ กำลังใจ ได้รับบ้าง
ชีวิตซึ่ง มืดมน ไร้หนทาง
จะก้าวย่าง ต่อไป อย่างไรดี
อยากกู้ซาก บ้านคืน จากผืนน้ำ
หยุดความช้ำ ที่ท่วมท้น จนล้นปรี่
ช่วยหนูด้วย! ท่านเจ้าขา ผู้อารี
หนูไม่มี สักคนเดียว คนเหลียวแล
สมยศ เปียสนิท
5 พฤศจิกายน 2554 21:50 น.
คนบางบอน
ส่งความรัก ข้ามฟ้า มาแนบขวัญ
ผูกสัมพันธ์ เราสอง ฉันท์น้องพี่
ร่วมเป็นหนึ่ง สร้างสรรค์ งานกวี
แม้อาจมี อุปสรรค จักยอมทน
โลกทัศน์ ชีวิต ย่อมปริศนา
การศึกษา คือฐาน การเริ่มต้น
ธรรมชาติ ดนตรี กวีมนต์
เพียรประพนธ์ เทิดค่า ภาษาไทย
หลอมความรัก เราสอง เป็นน้องพี่
ทุกวลี มธุรส อันสดใส
"ปณิธาน งานฝัน" กลั่นจากใจ
อุทิศให้ หร้อมพลัง เพื่อสังคม......
กวีวากย์ จากใจ วิไลหล้า
ย่อมทรงค่า จำเพาะ อย่างเหมาะสม
แม้อดอยาก ยากแค้น แสนตรอมตรม
เพื่ออุดม การณ์พร้อม จะยอมพลี
ไม่เก่งกล้า สามารถ ปานปราชญ์เอก
ก็อาจเสก มนต์รัก เทิดศักดิ์ศรี
ประดับไว้ ในบรรณ สรรพจี
กล่อมฤดี ชนทั่ว ทุกหัวใจ
ส่งความรัก ข้ามฟ้า มาหารัก
ย้ำประจักษ์ สัมพันธ์ อย่าหวั่นไหว
กวีย่อม ไม่แล้ง จากแหล่งไทย
อยู่ใกล้ไกล กลอนซื้ง มีถึงกัน
( เกศรา.....สมยศ)
28 ตุลาคม 2554 18:38 น.
คนบางบอน
ฟ้าร้อง ก้องกังวาน
สั่นสะท้าน อยู่ในทรวง
อัสสุ ไหลรินล่วง
รันทดใน โชคชะตา
นาไร่ เพิ่งไถดำ
มาเพรี่ยงพล้ำ แม่คงคา
อนาถ วาสนา
ดินและฟ้า ไม่ปราณี
กู้เงิน ธ ก ส
มาสานต่อ เลี้ยงชีวี
หนี้สิน โถมทวี
จะหาไหน มาใช้คืน
ข้าวกล้า ควรได้เกี่ยว
ไม่เหลือเสี้ยว หทัยฝืน
ข้าวจะกล้ำ น้ำจะกลืน
ใครจะยื่น มาแบ่งปัน
ค่าเช่า เขาไม่ลด
ครบกำหนด ก็ตัวสั่น
เพียงกิน ไปวันวัน
ยังหาได้ ไม่อิ่มท้อง
ชะตา ฟ้ากำหนด
ให้รับบท หทัยหมอง
ทุกข์นี้ ใครจะมอง
ปัญหาของ ชาวนาไทย
สมยศ เปียสนิท
22 ตุลาคม 2554 20:32 น.
คนบางบอน
เร่งมือ กันเร็วเข้า
พี่น้องเรา เขาเดือดร้อน
โหยหา ความอาทร
จากพวกเรา เท่าที่มี
คนทุกข์ เขาทนรอ
เขาร้อง ขอกันอึงมี่
เร็วเข้า อย่าช้าที
มาร่วมด้วย มาช่วยกัน
เสร็จแล้ว รับไปเลย
อย่าทำเฉย จงแบ่งปัน
แจกจ่าย ให้เร็วพลัน
เพื่อเยียวยา รักษาใจ
ผู้รับ ได้ปลดทุกข์
ส่งความสุข ถึงผู้ให้
ประเทศ เมื่อมีภัย
เราคนไทย ไม่ทิ้งกัน
หน้าส่วนตัว
1170
