4 มีนาคม 2555 21:17 น.
คนบางบอน
สุพรรณบุรี
ดินแดนที่ ทุกวัน ฉันฝันหา
เคยมาเยือน ครั้งหนึ่ง ติดตรึงตา
ซึ้งคุณค่า ซึ้งน้ำใจ ซึ้งไมตรี
ประวัติศาสตร์ เมืองเก่า เล่าไม่จบ
ตำนานรบ ตำนานรัก เต็มศักดิ์ศรี
จารึกเรื่อง โบราณ มานานปี
เป็นถิ่นที่ สร้างศรัทธา ให้มาเยือน
ไม่เคยลืม จากใจ วันไปถึง
จากคนซึ่ง สรรหา คำว่าเพื่อน
หวานวาจา จากปาก ฝากมาเตือน
อย่าลืมเลือน เลิกร้าง ห่างจากใจ
กรุงเทพฯ สุพรรณไม่ ไกลเกินฝัน
คงมีวัน ร่วมเรียง มาเคียงใกล้
แว่วเพลงรัก ลอยมา จากฟ้าไกล
ขอมอบให้ คนสุพรรณ ตามสัญญา
ถ้าไมตรี คลี่บาน เต็มลานฝัน
สายสัมพันธ์ เจิดแจรง จนแกร่งกล้า
วันที่ดอก รักบาน เต็มลานตา
คนคุ้นหน้า จะมาเยือน เพื่อนอีกที
สมยศ เปียสนิท
2 มีนาคม 2555 20:16 น.
คนบางบอน
เพลงใบสน หวีดหวิว เคลียผิวคลื่น
คนสะอื้น จาบัลย์ หวั่นผวา
เหมือนเรือน้อย เคว้งคว้าง กลางคงคา
เหลียวมองหา มิเห็นใคร เหงาใจจัง
เสน่ห์เอย...สวนสน มนต์อาถรรพณ์
สื่อสัมพันธ์ เลือนหาย คลายมนต์ขลัง
เมื่อมาเที่ยว สวนสน ถูกคนชัง
รักที่ฝัง อยู่ใน ใจเริ่มเลือน
ภาพบาดตา บาดใจ ริมชายหาด
เหมือนประกาศ เกียรติศักดิ์ รักถูกเฉือน
ไม่อยากคิด ไม่อยากฝัน ถึงวันเยือน
มันเหมือนเตือน เหมือนย้ำ ความช้ำใจ
สัมพันธ์เอ๋ย...สัมพันธ์ สวรรค์สวาท
รักนิราศ แรมร้าง อย่างหวั่นไหว
ความสดชื่น คงไม่มี ต่อนี้ไป
จะคร่ำครวญ หวนไห้ กับใครกัน
สวนสน...
รู้ไหมคน ไปเยือน ไม่เหมือนฝัน
ขอสัญญา วันนี้ ชั่วชีวัน
จะไม่ปัน หัวใจ ไปเยือนเลยฯ
สมยศ เปียสนิท
24 กุมภาพันธ์ 2555 22:05 น.
คนบางบอน
หยุดสะอื้น ขืนขม ระทมเศร้า
ลืมเรื่องเก่า วันวาน ที่ผ่านพ้น
ยิ้มสู้กับ ชะตา ฟ้าบันดล
มาตั้งต้น ฝ่าฟัน กันอีกที
ชีวิตเรา ยังอยู่ ต้องสู้ต่อ
อย่ามัวงอ มือเท้า เฝ้าหลีกหนี
อนาคต ความหวัง เรายังมี
แผ่นดินนี้ ยังมีทาง ให้สร้างตน
เมื่อล้มได้ ก็ลุกได้ ถ้าใจสู้
เปิดประตู ใจรับ อย่าสับสน
ยึดมั่นใน บริบท ความอดทน
คงหลุดพ้น ความจนไป ได้สักวัน
หนึ่งสมอง สองมือ คืออาวุธ
หัวใจจุด ประกายกล้า ท้าความฝัน
วางเป้าหมาย ชีวิต เป็นเดิมพัน
แล้วมุ่งมั่น ตามทาง ที่วางไว้
ความสำเร็จ คงเห็นได้ ในไม่ช้า
ชีวิตคง มีค่า ขึ้นมาใหม่
ตื่นจากความ เหนื่อยล้า ความปราชัย
ประกาศให้ รู้ทั่ว ไม่กลัวจน
นี่ คือหนึ่ง กำลังใจ ในวันนี้
จากคนที่ ประสบภัย มาหลายหน
อวยพรให้ ประสบสุข กันทุกคน
ทิ้งความหม่น หมองช้ำ จมน้ำไปฯ
สมยศ เปียสนิท
19 กุมภาพันธ์ 2555 20:52 น.
คนบางบอน
เกิดมาจนทนเศร้าถูกเอาเปรียบ
นายทุนเหยียบย่ำไว้มิให้หนี
ใครคือผู้ชอกช้ำถูกย่ำยี
ประชาชีประชาเถรที่ไหนกัน
ซองกฐิน .. ผ้าป่า สารพัด
หลายสิบวัดเสียบอยู่ข้างฝากั้น
ข้าวในนาขายได้ไม่กี่พัน
จะแบ่งปันใช้หนี้ก็ไม่พอ
ดอกเบี้ยก็เติบโตทบต้น
จะดิ้นรนอย่างไรดีหนอ
ค่าเทอมลูกลูกก็คอยรอ
จะกราบกรานร้องขอที่ไหนมา
กฎหมายรัฐพัฒนามากตัวบท
ล้วนเป็นกฎเป็นเกณฑ์มาเข่นฆ่า
ผู้รับกรรมคือชาวบ้านธรรมดา
คนร่ำรวยคือพ่อค้าคือนายทุน
จะหวังพึ่งผู้แทนก็แสนยาก
ในสภางานมากจนหัวหมุน
รอไปเถอะ รอฟ้า รอบุญ
ชุลมุนวุ่นวายแท้ชีวิต
เกิดมามีอะไรไม่เหมือนเขา
มันก็เท่าเทียมกันทุกด้านสิทธิ์
หรือจนแล้วต้องยากเข็ญอยู่เป็นนิจ
ถูกหรือผิดที่มองคล้ายควายกับคน (จน)
สมยศ เปียสนิท
13 กุมภาพันธ์ 2555 18:39 น.
คนบางบอน
อยากมอบดอก กุหลาบให้ ใครคนหนึ่ง
คนที่เรา แอบซึ้ง รำพึงหา
หลายคราวที่ ได้พบ ได้สบตา
ยังมิกล้า จะเอื้อนเอ่ย เผยความนัย
แอบหวังว่า วาเลนไทน์ ในปีนี้
ดอกไม้แห่ง ไมตรี คงมีให้
คนที่เรา แอบปลื้ม จนลืมใคร
จะปันใจ มาบ้าง อย่างยินดี
ถ้าบอกรัก เธอได้ จะไม่ท้อ
นี่ต้องรอ ยั้งใจ กลัวหน่ายหนี
คนเดียวดาย เหว่ว้า มาหลายปี
คงไม่มี วาสนา ตีตราจอง
ดอกกุหลาบ ในมือ ที่ถืออยู่
จึงไม่รู้ จะให้ใคร ใจหม่นหมอง
วาเลนไทน์ ผ่านผัน ตามครรลอง
คนไร้คน เหลียวมอง หมองหัวใจฯ
สมยศ เปียสนิท
หน้าส่วนตัว
1357
