7 สิงหาคม 2552 22:31 น.
ครูพิม
คราอ่อนแรงแฝงล้าพาโหยอ่อน
อยากหลบร้อนซ่อนตนซ่อมหม่นหมอง
กับตักแม่ที่พร้อมห้อมรับรอง
มือทั้งสองป้องปกแม่กกนอน
น้ำใจใครไหนเล่าจะเท่าแม่
รินรดแดด้วยห่วงดวงสมร
ความห่วงใยตามติดจิตอาทร
ทุกขั้นตอนแห่งชีวิตแม่ติดตาม
แม่ปลูกความอดทนจนแตกหน่อ
ไม่ย่อท้อต่อทุกข์ยากดงขวากหนาม
ปัญหาใดใหญ่น้อยที่คอยลาม
อย่าบุ่มบ่ามแก้ไขหมั่นไตร่ตรอง
แม่ปลูกจิตคิดงามตามรองบาท
ห่างนิราศริษยาพาหม่นหมอง
รู้พอเพียงเลี้ยงตนให้ชนมอง
เรางามผ่องด้วยใจที่ใฝ่ดี
แม่ปลูกรักเอาไว้ให้คิดชอบ
ให้รู้กอรปชอบธรรมนำวิถี
รักพี่น้องเลือดไทยในปฐพี
อย่าได้มีแบ่งแยกแตกเหล่ากอ
อยากให้แม่อยู่ข้างข้างอย่างวันก่อน
คราโหยอ่อนซบตักพักหน่อยหนอ
ที่ร้าวรอนอ่อนล้าน้ำตาคลอ
แม่คงรอ..รองรับ...เพื่อซับมัน.....
ครูพิม
๗ สิงหาคม ๒๕๕๒
24 กรกฎาคม 2552 21:51 น.
ครูพิม
ที่ราบสูงมีมาแต่คราเกิด
ล้วนล้ำเลิศแผ่นดินถิ่นอีสาน
เขียวต้นไม้ใบหญ้ามาช้านาน
เย็นสายธารฉ่ำอุราประชาชน
อรุณฉายรุจีรังสีแสง
สายรุ้งแต่งประดับกับเวหน
สายลมพัดใบไหวได้ยินยล
เย็นสายฝนพร่ำผ่านพฤกษ์ก้านใบ
นั่น! ระบำต้นข้าวคราลมต้อง
นกน้อยร้องเพลงไพเราะเสนาะใส
ไผ่ออดแอดดนตรีล้ำลำนำไพร
ปลาน้อยใหญ่ผุดว่ายสายนที
โน่น!เจ้าทุยลุยงานมานานเนิ่น
ต้องผจญฟ้าฝนบนวิถี
เหล่าชาวนาล้าแรงมาแรมปี
โลกจึงมีข้าวใหม่ไว้กินกัน/font>
ทอผ้าฝ้ายลายดีมัดหมี่ย้อม
ตระการพร้อมหัตถกรรมที่สร้างสรรค์
อีกผ้าไหมงามแท้ไม่แพ้กัน
เลิศอนันต์เลอค่าปัญญาไทย
อาหารเฮารสแซบแถบอีสาน
เป็นตำนานขึ้นชื่อลือไกลใกล้
มีส้มตำรสเด็ดเผ็ดถึงใจ
ทั้งหน่อไม้ไข่มดแดงแกงใส่กัน
อีกลาบก้อยน้ำตกหมกปลาข่อ(ปลาช่อน)
แกงออมหน่อ(ไม้)ปิ้งไก่รสแซบนั่น
อีกมากมายหลายผักป่าสารพัน
ทั้งครบครันคุณประโยชน์โภชนา
จากปลาสดเป็นปลาแดกน่าแปลกบ่
ด้วยแม่พ่อริเริ่มคิดเสริมค่า
แต่ปู่ย่าโบราณสืบสานมา
ภูมิปัญญาตราตรึงซึ้งไม่เลือน
คนอีสานบ้านเฮาเข้ากันได้
มีน้ำใจ..จริงใจ..ใครเปรียบเหมือน
รวมรู้รักสามัคคีมิแชเชือน
เราเป็นเพื่อนน้องพี่ไมตรีงาม
เอกลักษณ์อนรรฆค่าภาษาถิ่น
หนึ่งศาสตร์ศิลป์ในแคว้นแดนสยาม
ยินเอื้อนเอ่ยเปล่งเสียงสำเนียงงาม
ทั่วเขตคามรู้จักมัก(ชอบ)ถิ่นเฮา
แว่วเสียงแคนแดนดินถิ่นอีสาน
สร้างตำนานนาฎศิลป์ไทยไม่เงียบเหงา
โหวดโปงลางฟังสนุกทุกข์บรรเทา
สาวซิ่งเขาฟังม่วนซื่นระรื่นใจ
เซิ้งบั้งไฟไทยพวนม่วนอีหลี
ผีตาโขนเฮานี้นำล้ำสมัย
เซิ้งกระติบเซิ้งกะลาน่าสนใจ
ศิลปะไทยคือมรดกตกทอดมา
อนุรักษ์ศาสตร์ศิลป์ถิ่นบ้านเกิด
ร่วมใจเทิดหมู่เฮาเฝ้าฮักษา
วัฒนธรรมคู่ไทยได้พัฒนา
อีสานเฮา..ต้องก้าวหน้า..สถาพร…
ครูพิม
๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๒
19 กรกฎาคม 2552 21:21 น.
ครูพิม
เสียงหัวใจร่ำร้องนั่งมองภาพ
ใจอิ่มอาบวาบไหวให้คิดถึง
รักละมุนอุ่นละไมใจคำนึง
หัวใจหนึ่งจึงรอ…ต่อหัวใจ
หริ่งเรไรร่ำร้องทั่วห้องทุ่ง
ยลดาวพุ่งลงดินถวิลไหว
หลับตานิ่งอธิษฐานผ่านดาวไพร
ขอคนไกล..ใจสุข..ทุกทิวา
เจ้าหิ่งห้อยระยิบยับประดับไพร
อุ่นหัวใจไหววามยามโหยหา
แหงนดูดาวพราวพริบวิบวิบตา
ฝากดารา…ส่งข่าว..ว่าสาวรอ
ขอพี่จงวางใจอย่าได้หวาด
ครานิราศร้างไร้ไกลห้องหอ
มิชายตาหาใครใจเพียงพอ
คอยเคลียคลอ…เคียงใกล้...เพียงชายเดียว
รอยอบอุ่นกรุ่นกลิ่นรินรินรื่น
แม้นยามตื่นฟื้นใจใคร่แลเหลียว
สายสัมพันธ์มั่นยืนเป็นผืนเดียว
ที่เกาะเกี่ยวสองเรา…ผ่อนเหงาคลาย
เสียงหัวใจร่ำร้องหมายคล้องขวัญ
รอคืนวันหวั่นไหว..ให้จางหาย
สองใจเราเฝ้ารียงอยู่เคียงกาย
สู่จุดหมาย…ปลายฝัน….นิรันดร..
ครูพิม
๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๒
17 กรกฎาคม 2552 00:07 น.
ครูพิม
จากความคิดจินตนามาสู่เขียน
เฝ้าพากเพียรเรียนถ้อยร้อยอักษร
หลากเรื่องราวผ่านเห็นเช่นละคร
แต่ละตอนซ่อนนัยให้คนชม
ปรารถนาเพียงฝึกสำนึกรู้
เพื่อเชิดชูภาษาพาสุขสม
เป็นเรื่องราวพราวพร้อยร้อยคำคม
ค่านิยมบ่มเพาะเสนาะจินต์
จะสุขโศกโลกหมองมิผ่องใส
จะร่ำไห้ใจล้าคราถวิล
จะหัวเราะเริงร่าน้ำตาริน
ก็ขอยินดนตรีคีตกานท์
หลากอารมณ์คมคำยังสำนึก
ให้รู้สึกตรึกตรองใช่มองผ่าน
จึงเรียงร้อยถ้อยคำเป็นตำนาน
ด้วยกลอนกานท์ขานขับสำหรับตน
เพียงเพราะใจมั่นรักในอักษร
จึงนิวรณ์สำนึกเฝ้าฝึกฝน
จารจดคำย้ำไว้ในกมล
บันดาลดลจนงานบันดาลมี
ด้วยศรัทธาแห่งใจจึงใฝ่เขียน
เป็นบทเรียนเห็นได้ในวิถี
หลากเรื่องราวซ่อนนัยใส่วลี
สื่อพาที..ฝากฝัน..บนลานกลอน
ครูพิม
๑๖ กรกฏาคม ๒๕๕๒
13 กรกฎาคม 2552 23:32 น.
ครูพิม
มองเห็นดาวนั่นไหม
วับวับไกลระยิบระยับ..ประดับสรวง
ดุจมณีประดับไว้แนบในทรวง
ส่องใจดวง...อ่อนล้า...คราอ่อนแรง
มองเห็นฟ้านั่นไหม
ขอบฟ้าไกลใกล้ค่ำมีลำแสง
สาดสะท้อนเรื่อเรืองเหลืองแสดแดง
สว่างแจ้ง...พลันหม่น...ปนสีดำ
มองเห็นจันทร์นั่นไหม
ที่สุกใสสวยงาม..ในยามค่ำ
แสงนวลส่องผืนหล้าฟ้าหม่นดำ
ร่ายระบำ..ย่ำราตรี..ที่ยาวนาน
มองเห็นตาฉันไหม
มีความนัยซ่อนเร้นเห็นอ่อนหวาน
รักซ่อนอยู่เอ่อล้นท้นดวงมาน
รอพบพาน..เพื่อหลอม...ในอ้อมทรวง
มองเห็นใจฉันไหม
มีความนัยแห่งรักภักดิ์และหวง
รักที่ก่อช่องามอร่ามพวง
ใจทั้งดวงห่วงหายามลาไกล
แม้นไม่เห็นขอให้รู้
ว่าพร้อมสู้เคียงกันมิหวั่นไหว
จะหนาวร้อนอ่อนล้าจะฝ่าไป
สู่เส้นชัย..พร้อมกัน..ฉันและคุณ..
ครูพิม
๑๓ ก.ค. ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
4376
