25 พฤศจิกายน 2549 11:09 น.

คือ..รัก

ครูพิม

รักคือความ  คิดถึง  คนึงหา
หรือรักคือ  น้ำตา  คราผิดหวัง
หรือรักคือ  แหล่งเติม  เพิ่มพลัง
หรือรักยั้ง  ความชั่วได้ ไม่หลงทาง
    รักคือ  เอื้ออาทร  ใช่อ่อนจิต
รักคือมิตร  ถึงห่างไกล  ไม่หมองหมาง
รักคือเพื่อน  ช่วยพยุง  คราอับปาง
ช่วยถากทาง  อุปสรรค  เพราะรักกัน
     รักคือความ  หวังดี  ที่มีให้
รักคือความ  จริงใจ  ไม่แปรผัน
รักคือความ  ดีงาม  สานสัมพันธ์
รักคงมั่น  ด้วยใจซื่อ  ถือความจริง
     รักอาจก่อ  เกิดได้  ในทุกหน
รักเกิดได้  กับทุกคน  ทั้งชายหญิง
จงถนอม  รักไว้  ด้วยใจจริง
อย่ากลอกกลิ้ง  หลอกล่อ  ลงบ่อตรม....				
24 พฤศจิกายน 2549 20:54 น.

เพราะรัก..คำเดียว

ครูพิม

สายลมหนาว  พัดมา  อีกคราแล้ว   
เสียงหวีดแว่ว  มาไกล  ใจคิดถึง
คนที่เคย ฝากรักไว้  ให้คำนึง
คำเคยซึ้ง  ก่อนลา  น้ำตาริน
   คำสัญญา  จากใจ  ให้ไว้ว่า
แม้ห่างตา  ใจอยู่  คู่ถวิล
คิดถึงเธอ  ห่วงหา  เป็นอาจินต์
คราได้ยิน  อุ่นนัก  รักของเรา
   ขอให้เรา  ไว้ใจ  แม้กายห่าง
จะอ้างว้าง  เปลี่ยวใจ  ก้ไม่เหงา
เพราะกายพี่  มีกายน้อง  ครองเป็นเงา
รักของเรา  คงมั่น  นิรันดร
   ลืมแล้วหนอ  คำสัญญา  ที่ว่าไว้
เขาจึงไม่  จดจำ  กลับไถ่ถอน
ลืมความรัก  บอกไว้  ก่อนจะนอน
เราอาวรณ์  เหว่ว้า  น้ำตาริน
   กอดสัญญา  เก่าเก่า เฝ้าคิดถึง
ถ้อยคำซึ้ง  เขาไม่จำ  ช่างใจหิน
จำก็เจ็บ  ลืมไม่ได้  อายฟ้าดิน
ได้แต่ผิน  หน้าเมิน...เกินห้ามใจ..				
23 พฤศจิกายน 2549 20:44 น.

มือเปื้อนชอล์ก

ครูพิม

จากบนดอย..แสนไกล..ใครคนหนึ่ง
ยังคิดถึง..คำสัญญา..เมื่อหน้าฝน
ก่อนที่จะ...เดินทางไกล..ไร้กังวล
เพราะอีกคน...บอกจะรอ...ไม่ท้อใจ
   ท่ามกลางเขา...ทิวยาว..เหน็บหนาวนัก
เด็กตัวน้อย..ที่คอยทัก...ครูไปไหน
หนูช่วยขน...กล่องกระดาษ...ด้วยห่วงใย
ผมตัวใหญ่..ช่อยอีกแรง..แย่งกันมา
   จากแววตา..ใสซื่อ..คือความหวัง
คือพลัง..ให้ก้าวเดิน..เพลินนักหนา
เจ้าสะอาด..ดวงใจ...ไร้มารยา
กาลเวลา..ผ่านเลย....ไม่เคยเลือน
    มือที่เขียน..กระดานดำ..น้ำใจมั่น
จะสร้างสรรค์..ด้วยใจ..หาใครเหมือน
ศิษย์น้อยใหญ่..ได้ศึกษา..เป็นแรมเดือน
ไม่แชเชือน..ฝึกอ่านเขียน..พากเพียรกัน...
    *เขียนไม่เก่ง..ดอกเพื่อน..
     ขอขอบคุณล่วงหน้า..สำหรับทุกกำลังใจ..				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูพิม
Lovings  ครูพิม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูพิม
Lovings  ครูพิม เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงครูพิม