30 สิงหาคม 2550 07:36 น.
ครูพิม
ใจเอ๋ยใจใยเจ็บหนักยามรักร้าง
ใจอ้างว้างเหน็บเนื้อเพื่อตอกย้ำ
ใจเหว่ว้าอาลัยในน้ำคำ
ใจช่างดำลืมใจ..ใครอีกคน..
ใจอดทนได้ไหมใจเจ้าเอ๋ย
ใจที่เคยแกร่งกล้าท้าลมฝน
ใจที่มั่นคงนักรักกมล
ใจเปี่ยมล้นด้วยรักภักดีกัน
ใจอย่าล้าอ่อนแรงแห้งหายเหือด
ใจโดนเชือดเลือดล้นจนโศกศัลย์
ใจเจ้าเอ๋ยถ้าล้มตรมอีกวัน
ใจเจ้านั้นคงโศการ่ำอาลัย
ใจที่ท้อหมองไหม้ร่ำไห้หา
ใจที่ล้าเขาไม่เห็นจะขานไข
ใจอีกดวงเขานี้มีที่ไป
ใจอีกใจจึงเจ็บช้ำทนกล้ำกลืน
ใจบอกใจให้เข็มแข็งเติมแรงต้าน
ใจที่ด้านเพราะเจ็บช้ำจำทนฝืน
ใจที่รอผ่านวันและผ่านคืน
ใจคงชื่นตื่นมารับ...กับตะวัน
๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๐
ใจเราก็เลือดก้อนหนึ่งเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
และสิ่งที่มากระทบทั้งสิ้น..
เราจะอยู่เพื่อนคนที่เรารักและรักเรา
อย่าท้อนะ...
28 สิงหาคม 2550 16:41 น.
ครูพิม
ฝนรินรดผืนดินถิ่นไพรกว้าง
ที่อ้างว้างโรยราคราไร้ฝน
เหี่ยวแห้งกรังเหลืองหม่นจนเกินทน
ชาวนายลใจล้าพะว้าพะวัง
หยาดฝนพรมห่มใจให้ชุ่มชื้น
หลับก็ตื่นน้ำบ่าไหลมาขัง
ต้นข้าวแห้งคืนชีพมาต้นกล้ายัง
เพิ่มพลังให้ชาวนาข้าแผ่นดิน
เหมือนใจเราเฝ้ารอไหมท้อนั่น
คืนและวันใจเราเฝ้าถวิล
คิดถึงเขาขึ้นมาน้ำตาริน
แว่วเพลงพิณแผ่วมายิ่งอาลัย
เพียงรู้ข่าวอยู่ดีมีความสุข
ไร้ความทุกข์หมองหม่นจนหมองไหม้
ไม่ขอทำให้พี่นี้ร้อนใจ
ความห่วงใยส่งถึงซึ้งใจกัน
ห่มใจเหงาด้วยรักสักนิดหนึ่ง
ไม่ต้องซึ้งมากมายห่มกายฉัน
ห่มด้วยรักทักถอต่อสัมพันธ์
ที่แล้งนั้นคงชุ่มชื้น..ตื่นจากตรม..
๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๐
25 สิงหาคม 2550 10:28 น.
ครูพิม
เพราะคารมคมคายจากชายหนึ่ง
ถ้อยคำซึ้งทำเจ้าเพ้อละเมอหลง
คิดว่าเขารักแท้แน่ซื่อตรง
จึงประสงค์มอบรักไว้ไม่ระแวง
หารู้ไม่วาจาว่าที่รัก
แค่ทายทักตามนิสัยใช่แอบแฝง
บอกว่ารัก คิดถึงเจ้า เฝ้าแสดง
เจ้าคิดแจ้งเข้าข้างตนจนหลงไป
เมื่อมารู้แท้จริงเขากลิ้งกลอก
จึงช้ำชอกใจสะเทิ้นเกินแก้ไข
เขามีหญิงมากมายซ่อนในใจ
จึงร้องไห้โศกเศร้าเฝ้าคร่ำครวญ
เพราะอ่อนแอแพ้พ่ายจึงใจเจ็บ
แล้วเฝ้าเก็บวิธีการผ่านกำสรวล
ไม่ทันคิดระวังยังไม่ควร
จึงคิดด่วนทำร้ายหมายหยุดเกม
จะหยุดเขาหยุดไม่ได้ไร้คำตอบ
เพราะเขาชอบมีความสุขสันต์อันเกษม
หาเหล่าสาวที่เหว่หว้ามาเติมเต็ม
เที่ยวแทะเล็มหญิงไปทั่วมั่วเหลือใจ
ปลอบประโลมใจเจ้าอย่าเศร้าโศก
จงมองโลกอันโสภาฟ้าสดใส
ปล่อยเขาเถิดคนดีมีน้ำใจ
ขอเจ้าไกลจากคนลวง....พ้นบ่วงกรรม
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๐
23 สิงหาคม 2550 07:30 น.
ครูพิม
เหนื่อยบ้างไหมคนดีพี่ของน้อง
ทุกวันต้องทำงานหนักพักบ้างหนอ
ส่งแรงใจซับเหงื่อพี่ไม่รีรอ
พี่อย่าท้อต่องานสานฝันไป
หลับตาลงนะคนดีสุดที่รัก
นอนหนุนตักฟังวจีที่ขานไข
จะอยู่เรียงเคียงข้างไม่ร้างไกล
ส่งดวงใจร่วมทางไม่ร้างรา
ยามป่วยไข้จะเป็นยารักษาไข้
คราสิ้นไร้ร้อนรนจนผวา
จะเป็นแรงแห่งฝันอันโสภา
พร้อมฟันฝ่ารวมดวงใจไปด้วยกัน
อุปสรรคใดใดที่ใหญ่หลวง
ทุกข์ทั้งปวงจะร่วมสู้สู่ทางฝัน
จะล้มลุกคลุกคลานกี่วารวัน
ก็ไม่หวั่นยึดมั่นในศรัทธา
กำลังใจจากฉันในวันนี้
ส่งให้พี่มีพลังดั่งภูผา
จะโอบกอดพี่ไว้ในสัจจา
ขวัญชีวา อย่าท้อแท้...แม้นาที
๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๐
22 สิงหาคม 2550 09:14 น.
ครูพิม
มือถือสากปากถือศีล
จะป่ายปีนหนีกิเลศดุจเปรตหรือ
สร้างภาพสวยด้วยวจีที่ร่ำลือ
ว่าตนคือคนดีมีศีลธรรม
ให้หยั่งรู้จิตใจในตนนะ
ให้ลดละความอยากไว้ไม่ถลำ
อยู่ในกรอบประเพณีที่ควรทำ
ไม่ถลำหลงอบายให้หมองมัว
พุทธธรรมน้อมนำใจให้สงบ
น้อมคำนบรับมาคราปวดหัว
สมาธิช่วยได้ไม่ต้องกลัว
หมั่นฝึกตัวคงสงบพบแสงธรรม
เฝ้าบอกกล่าวสอนใจคนไปทั่ว
ลืมบอกตัวให้ปฏิบัติจึงถลำ
ความดีงามทั้งมวลควรล้วนทำ
กลับเพลี่ยงพล้ำเพราะใช่เล่ห์เพทุบาย
มือถือสากปากถือศีลกินใจนัก
เห็นประจักษ์ชัดแจ้งแห่งสหาย
ลืมสอนใจของตนจนวุ่นวาย
จิตทั้งหลายจึงหมกหมุ่นวุ่นวายเอย....
๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1500
