31 ตุลาคม 2551 13:50 น.
ครูพิม
๑. โอ้ละหนอ..หนาวลมจะห่มใจไผ
อ้ายคนไกล...บ่คืนมา..น้ำตาน้องหลั่ง
อ้ายลืมสัญญา...หายหน้า..หรือว่าชิงชัง
คนอยู่หลัง..ครวญหา..น้ำตานอง
๒. แว่วเพลงพิณ..ตะลิดติ๊ดโต่ง...ริมโขงไหล
ดอกอ้อไหว..ลมพลิ้ว..ปลิวเป็นฟ่อง
ละอองนวลสีขาวพราวน่ามอง
แต่ใจน้องหมองหม่น..ปนน้ำตา
๓. ออกพรรษาปีกลายอ้ายลาจาก
ให้รับปากว่าจะรอจึงพ้อหา
ตัดผมรอท่าอ้ายย้ายคืนมา
กลับเหว่ว้า....ไปลับ..บ่กลับคืน
๔. งานแข่งเรือผ่านไปไร้ข่าวอ้าย
แสนเสียดายความหวังดั่งรอยคลื่น
ลบเลือนหายกลายขมล้มทั้งยืน
อ้ายเป็นอื่นหรืออย่างไร..ไม่หวนมา
๕. ลอยกระทงปีนี้อยากมีอ้าย
คู่เคียงกายกับสาวอีกคราวหนา
อย่าให้ท้อทุกข์จินต์กินน้ำตา
เหนื่อยอุรา...แล้วอ้าย..อย่าใจดำ
๖. ดอกอ้อขาว..ร้าวโรยละโหยอ่อน
ดอกอ้ออ้อน...วอนเว้าทุกเช้าค่ำ
สาวเชียงคาน..ชื่อดอกอ้อ...รอคืนคำ
สาวดอกอ้อ..ขอกล่าวย้ำ..ก่อนอำลา
๗. แม้นอ้ายมี..คนใหม่..วานให้บอก
อ้ายอย่าหลอก..ข้อยเก้อ...เพ้อผวา
แม้นลืมเลือน..กลับคำ..ลืมสัญญา...
ขออ้ายมา...ถอนสาบาน.ณ..ลานใจ....
28 ตุลาคม 2551 10:52 น.
ครูพิม
คนดีดีอย่างไรใคร่ขอถาม
ดีเพราะตามใจฉันนั่นดีไหม
หรือดีเพราะให้สิ่งของที่ต้องใจ
หรือดีเพราะจริงใจให้แก่กัน
หรือดีเพราะทำดีเป็นที่ตั้ง
สร้างความหวังให้คนคิดค้นฝัน
หรือดีเพราะปฏิบัติธรรมเป็นสำคัญ
หรือเพราะสรรค์สร้างตนพ้นลำเค็ญ
หรือดีเพราะอบรมชมคนอื่น
คอยชมชื่นว่าเขาดีตามที่เห็น
คอยออเซาะเลาะลามทั้งเช้าเย็น
สร้างประเด็นด้วยวาจา..สร้างค่าตน
หรือดีเพราะรับผิดชอบและกอรปกิจ
คราพลั้งผิดแก้ไขได้ฝึกฝน
หรือดีเพราะหมั่นเพียรร่ำเรียนจน
ส่งให้ตน..มีค่า...สง่างาม
หรือดีเพราะคิดดีมีศีลสัตย์
คอยกำจัดสิ่งหมองมัวกลัวคนหยาม
หรือดีเพราะความใกล้ชิดคอยติดตาม
เลยมองข้าม..ชั่วทั้งผอง...ดุจจองจำ
หรือดีเพราะคิดดี ทำดีด้วย
พร้อมทั้งช่วยพูดดีมิถลำ
ดีเพราะคอยกำจัดใจที่มืดดำ
แล้วดื่มด่ำ..หลักธรรม.คอยค้ำจุน
แล้วคุณล่ะเพราะอะไรวานให้ตอบ
ตามใจชอบเถิดหนา..อย่าหัวหมุน
เชื่อว่าดีมีมากในตัวคุณ
จึงอบอุ่น..คราอยู่ใกล้...ใคร่ตอบที..
25 ตุลาคม 2551 19:20 น.
ครูพิม
เพียงลมไหวใบไม้คล้ายเศร้าหมอง
มิอาจครองยึดมั่นพลันหล่นหาย
หลุดจากขั้วเคว้งคว้างอย่างเดียวดาย
ท่ามกลางสายลมแรงแห่งเหมันต์
ผืนดินแห้งแล้งเยือนเหมือนปีก่อน
ภาพเก่าหลอนทำร้ายทำลายขวัญ
เห็นหญ้าแห้งเหี่ยวเฉาเศร้าจาบัลย์
ดุจเราฝันเพ้อพร่ำเพียงลำพัง
เมื่อจันทร์แต้มเรียวฟ้าคราคืนค่ำ
ดาราร่ำเรียกหาค่าแห่งหวัง
แสงน้อยนิดถูกจันทร์เจ้าเข้าบดบัง
แต่ดาวยัง..คอยเดือนแรม...หลบแซมตน
วันแสนสุขสั้นนักหักใจข่ม
แม้นจ่อมจมทุกข์หนักจักสับสน
แม้นชีวิตพอมีหวังตั้งกมล
รู้อดทน..รอวัน..ฝันเป็นจริง
เพียงลมไหวใจนี้พอมีหวัง
หัวใจยังไม่แพ้แม้เป็นหญิง
จะลุกก้าวต่อไปไม่ประวิง
เพื่อช่วงชิง....ความสุข...สิ้นทุกข์ตรม...
23 ตุลาคม 2551 10:07 น.
ครูพิม
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าปลาพึ่งน้ำ
หลายสิ่งย้ำครำครวญชวนให้เห็น
เหตุก่อเกิดเลิศลักษณ์จักฉ่ำเย็น
หากเราเห็น...เหตุแห่งกรรม..ที่ทำมา
เราต่างต้องพึ่งพาล้วนอาศัย
รินน้ำใจให้กันนั่นแหละหนา
จะพบสุขทุกข์ร้างห่างชีวา
ต้องหันหน้า..ช่วยเหลือเพื่อเจือจาน
ฉันมีข้าวเธอมีปลาเอามาแลก
ฉันมีแจกเธอพอให้ได้ประสาน
ฉันมีแรงแกร่งพอขอช่วยงาน
เราเบิกบาน..เธอฉัน..นั้นเจือจุน
คราฉันร้อนอ่อนใจได้หยิบยื่น
ใจจึงชื้นตื้นตันนั่นเธอหนุน
คราเธอไร้ใจฉันพลันเป็นทุน
น้ำใจอุ่นเอื้อใจได้พักพิง
หันหน้ามาเถิดพี่น้องร้องเพลงชาติ
ไทยประกาศเกียรติไทยทั้งชายหญิง
หันหน้ามาแก้ไขใช่ท้วงติง
หากมัวนิ่ง...เราแย่...แพ้ด้วยกัน..
21 ตุลาคม 2551 06:10 น.
ครูพิม
ขอเพียงรักภักดีที่มอบให้
แทนดวงใจห่วงหาคราห่างหาย
แทนอาทรอ้อนรักคราห่างกาย
แม้นเดียวดาย..ใจมิท้อ..เฝ้ารอคอย
ถึงรักนี้ยากนักจักเคียงใกล้
หากแต่ใจ..เคียงชิด..มิคิดถอย
เฝ้าตามติดสนิทเคียงเรียงรูปรอย
ใจดวงน้อย..ซึ้งค่า..เอื้ออาทร
เรามีเราเท่านี้มีสุขแล้ว
ยินดีแผ้วอุปสรรคแห่งรักหลอน
เรามีเราช่วยกันลดบั่นทอน
ที่ทุกข์ร้อนผ่อนได้ด้วยใจเรา
หอมระรินกลิ่นระรวยช่วยต่อหวัง
เสริมพลังด้วยกมลให้ทนเหงา
ขอส่งใจห่มใจให้บรรเทา
ที่ร้อนเร้าทุกข์ท้น..หม่นหมองคลาย
มิโดดเดี่ยวเดี่ยวโดดหวังโชติช่วง
สุดาดวงทุกข์ท้นหม่นก็หาย
เสียงปลอบขวัญพร้อมสู้อยู่เคียงกาย
มิรู้หน่าย..รักแท้..แพ้ใจคุณ..
เรามีเราเท่านี้ที่ประสงค์
วางใจปลงแนบใจเอื้อไออุ่น
ทุกข์และท้อขอใจได้เจือจุน
เป็นต้นทุน.รักเรา..ด้วยเข้าใจ..
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
2559
