23 มีนาคม 2550 08:51 น.
ครูพิม
ธรรมดา ของโลกนี้ มีหลายอย่าง
หลายแนวทาง ที่เห็น เป็นวิสัย
พบแล้วพราก จากกัน ไปแสนไกล
ก็เป็นได้ แค่เรื่อง..ธรรมดา
รักมากมาย และเข้าใจ ในความรัก
ยืนยาวนัก รักนี้ มีห่วงหา
เมื่อกาลเปลี่ยน ต้องร้าง ห่างไกลตา
ความห่วงหา ก็ห่างหาย เป็นธรรมดา
มีความสุข ทุกข์บ้าง เป็นบางครั้ง
ทุกข์ไม่ยั่ง ยืนนาน กันดอกหนา
สักวันหนึ่ง อาจสุขบ้าง เป็นครั้งครา
ก็เป็นเรื่อง..ธรรมดา..อย่ากังวล
ชีวิตมี ขึ้นลง ไม่คงเส้น
บ้างหลีกเร้น หลบลี้ หนีสับสน
มีรวยบ้าง บางครา ก็อับจน
จิตวกวน ก็มีบ้าง นะธรรมดา
มีเกิดแก่ เจ็บตาย ให้เราเห็น
อย่าสร้างเวร ก่อกรรม นำสุขหนา
ไปเบียดเบียน ให้ใครเขา เศร้าอุรา
ธรรมดา ก็จะสุข..พ้นทุกข์กัน
๒๒ มีนาคม ๒๕๕๐
22 มีนาคม 2550 09:02 น.
ครูพิม
สายน้ำโขง เอื่อยไหล ชื่นใจนัก
สองมือกวัก น้ำเย็น จึงเห็นค่า
น้ำมีคุณ หล่อเลี้ยง ทุกชีวา
ฝูงปูปลา ได้อาศัย ในวารี
เราพี่น้อง สองฝั่ง ทั้งซ้ายขวา
ตกเย็นมา ลงเล่น จึงเห็นพี่
ว่ายน้ำมา ฝากรัก ริมฝั่งนที
ฝากใจพี่..นี้ไว้..ให้ดูแล
ใจรับใจ ด้วยรัก สมัครมั่น
นับคืนวัน พี่กลับ มารับแข
ครายามรัก อุ่นใจ ได้ดูแล
พี่ต่อแพ ส่งข่าว มาว่าให้รอ
สายน้ำโขง โยงสัมพันธ์ อันเหนียวแน่น
ฝ้ายผูกแขน สองเรา เข้าห้องหอ
แว่วพิณแคน..ละลิ่วไหว..ไผ่โยกกอ
กล่อมห้องหอ..ของหนุ่มลาว..คู่สาวไทย..
๒๑ มีนาคม ๒๕๕๐
21 มีนาคม 2550 08:07 น.
ครูพิม
ยังยืนยันคำเดิมที่เคยให้
ไม่เป็นไร ถ้าจะไปก็ไม่ว่า
แม้นจะมีรักซ้อนซ่อนเข้ามา
วันข้างหน้า..ถ้าฉันเห็น..ไม่เป็นไร
ถ้าจะมีรักใหม่ก็ไม่ว่า
และจะหาอีกสักพัน..ไม่หวั่นไหว
และวันนี้เธอนั้นเกี่ยวพันใคร
ไม่เป็นไร..ขอยืนยัน ฉันยังทน
ถ้าจะลืมรักเราก็ลืมได้
ถ้าหัวใจจะแปรผันฉันไม่สน
ถ้าจะมีใครต่อใครอีกหลายคน
ฉันจะทนเพราะรักฉันนั้นมั่นคง
หลายปีผ่านรอยคำยังจำได้
เธอเปลี่ยนไปเพราะเพ้อละเมอหลง
แต่ว่าใจดวงนี้สิมั่นคง
เพราะใจปลงรักมั่น..นิรันดร..
ยังคงรอคนดีที่บ้านพัก
ยังคงรักมั่นคงไม่ถ่ายถอน
เคยอิงแอบปลอบขวัญกล่อมกันนอน
ใจคอยอ้อน..คนดี..อยู่ที่เดิม...
๒๑ มีนาคม ๒๕๕๐
20 มีนาคม 2550 09:13 น.
ครูพิม
ฝากสายลมสายใจสายใยรัก
มาช่วยถักต่อใยให้เข้มแข็ง
คนทุกข์ท้อหวั่นไหวไร้เรี่ยวแรง
ขอให้แกร่งเถิดหนออย่าท้อเลย
ฝากแรงใจส่งให้เพื่อนเยือนถิ่นใต้
รวมน้ำใจชายหญิงอย่านิ่งเฉย
ความสงบอบอุ่นที่คุ้นเคย
เพื่อนไทยเอ๋ยถึงเวลามารวมกัน
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยในวันนี้
ชีพยอมพลีอย่าให้ใครห้ำหั่น
แม้นใครรานรุกด้าวเข้าฝ่าฟัน
อย่าให้ใครมาบั่นบ้านแหลมทอง
หยุดฆ่าฟันหยุดทำร้ายด้วยใจหยาบ
หยุดก่อบาปสร้างกรรมช้ำทั้งผอง
อย่าให้เลือดพี่น้องไทยไหลหลั่งนอง
ถิ่นแหลมทอง...แผ่นดินธรรม..ค้ำจุนมา
เราคนไทยภาคใดใดในถิ่นนี้
คือน้องพี่..รักกัน..มั่นเถิดหนา
มาหลอมรวมพลังใจใฝ่ศรัทธา
พัฒนาชาติไทย...ให้ยืนยง
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๐
แต่งไม่เป็นเลยนะคะทำนองนี้..
แต่ก็อยากจะส่งแรงใจ.ช่วยดับไฟใต้
19 มีนาคม 2550 10:23 น.
ครูพิม
พ่อหอบเอกสารมาบานเบอะ
มือแม่เลอะหมึกสีดำน้ำใจมั่น
บอกลูกกรอกข้อความให้ครบพลัน
มื่อแม่สั่นตื่นตระหนกด้วยตกใจ
แม่ทำงานอะไรให้บอกด้วย
คุณพ่อช่วยกรอกเขียนจะได้ไหม
ลูกจะเรียนมอหนึ่งจึงวุ่นวาย
พาลูกไปสมัครเรียนพากเพียรกัน
แม่ทำงานกรรมกรอ่อนเรียนรู้
วานคุณครูดูด้วยช่วยตัวฉัน
เรียนมาน้อยครูขาอย่าว่ากัน
แต่สำคัญลูกได้เรียนเขียนอ่านไป
คุณครูครับรับนักเรียนที่เขียนอ่าน
ครูช่วยสานฝันพ่อต่อได้ไหม
ฝากครูด้วยช่วยอบรมบ่มจิตใจ
ของลูกให้เป็นคนดีศรีสังคม
พ่อและแม่ทำงานมือกร้านหมด
เหงื่อทุกหยดเพื่อลูกชายได้สุขสม
เป็นคนดีการงานด้านสังคม
ชนชื่นชมพ่อแม่สุขหมดทุกข์ใจ...
มองภาพพ่อและแม่รักแท้ลูก
พ่อแม่ปลูกชีวิตที่สดใส
พ่อแม่รักลูกยิ่งกว่าสิ่งใด
ทุ่มหมดใจ ไม่เคยท้อ...หนอลูกเอย...
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1178
