10 กุมภาพันธ์ 2552 21:01 น.
ครูพิม
เกิดเป็นคนแพ้พ่ายหน่ายชีวิต
คงหมดสิทธิ์คิดสร้างก่อร่างฝัน
ดุจปลาตายกายตามลอยน้ำพลัน
เป็นเหยื่ออันโอชะมากเหลือซากลอย
ล้มแล้วล้าค่าด้อยต่ำต้อยนัก
ห่อเหี่ยวหักจักถมจมไม่น้อย
มัวแต่โทษโชคชะตาน้ำตาปรอย
อนาคตถดถอย...พลอยเสียดาย
ปลุกหัวใจให้สู้รู้คุณค่า
เราเกิดมาเพื่ออยู่รู้สร้างสรรค์
หรืออยู่เพื่อช่วยเหลือเอื้อแบ่งปัน
น้ำใจนั้นปั้นได้..ด้วยใจตน
หากมัวจมบ่มทุกข์สุขเลือนหาย
ฝันมลายลาลับเพราะสับสน
จงตั้งมั่นให้รู้สู้อดทน
ย้ำกมล..ต้องอยู่..สู้สักครา
ลุกขึ้นเถิดคนดีที่เศร้าหมอง
ฟ้าสีทองส่องภพจบปัญหา
สัญญาณแห่งวันใหม่ได้เยือนมา
ตื่นเถิดหนา..อย่าหลับ ขยับกาย
ล้มแล้วลุกเถิดหนาอย่าท้อแท้
หาทางแก้ปัญหาก่อนจะสาย
ปลุกใจสู้รู้คิดจิตสบาย
ทุกข์จะคลาย...หายหม่น..นะคนดี
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
6 กุมภาพันธ์ 2552 18:42 น.
ครูพิม
บางคนบอกรักนี้คือสีขาว
ที่สกาวพราวตาค่าสดใส
บริสุทธิ์ดุจน้ำค้างที่กลางไพร
หอมน้ำใจยิ่งนักรักมอบเธอ
บางคนบอกรักนี้คือสีเขียว
ที่ฟั่นเกลียวเหนี่ยวใจใคร่เสนอ
ดูสดใสไร้หมองปองบำเรอ
รักเสมอคงมั่นมิผันแปร
บางคนบอกรักนี้คือสีเหลือง
ที่รองเรืองเฟื่องฟูดูสวยแท้
จะยืนยงคงมั่นหมั่นดูแล
มิยอมแพ้แม้ปัญหามารุกราน
บางคนบอกรักนี้คือสีส้ม
ที่ผูกปมห่มขวัญในวันหวาน
รักเข้มแข็งแรงกล้าล้าไม่นาน
ก็อาจหาญด้วยพลังแห่งรักเติม
บางคนบอกรักนี้สีน้ำเงิน
ใครหลงเดินเพลินรักควรจักเสริม
ให้ใจปลงลงหลักรักคงเดิม
คือต้องเพิ่มศรัทธาค่ารักจริง
บางคนบอกรักนี้คือสีแดง
ที่ร้อนแรงแฝงฝังทั้งชายหญิง
จิตร้อนรุ่มรุมเร้าเฝ้าประวิง
อาจช่วงชิงวิ่งคว้าใฝ่มาปอง
บางคนบอกรักนี้คือสีครามม่วง
ที่หล่นร่วงเร้นซ่อนค่อนทางหมอง
รักเกี่ยวเพศเวทนาน้ำตานอง
แม้นร่ำร้องใครเล่าจักเข้าใจ
แต่รักฉันที่มีเป็นสีรุ้ง
ที่พวยพุ่งมุ่งหมายปลายฟ้าใส
เป็นสะพานข้ามพ้นถึงคนไกล
เพื่อก้าวไปมอบรัก..และภักดี...
๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
4 กุมภาพันธ์ 2552 09:43 น.
ครูพิม
เพียงลมไหวใจหวังว่ายังหวาน
ดอกรักบานผ่านใจที่ไหวหวัง
เพียรปลูกรักจักก่อต่อพลัง
ด้วยใจยังหวังวาดคาดรักงาม
รักแตกหน่อก่องามยามคิดถึง
คนใจซึ้งอยู่ไกลจึงไหวหวาม
เพียรส่งเสียงเคียงใจใคร่ติดตาม
ทุกโมงยามเฝ้าห่วงดุจดวงใจ
ร่วมถนอมล้อมใจอย่าให้เฉา
กอดใจเหงาเฝ้าผวาครารักไหว
ให้ถือสัตย์วัดค่าคราห่างไกล
ด้วยวางใจในรักจักมั่นคง
มิแชเชือนเตือนใจให้รู้คิด
ว่าดวงจิตอีกดวงห่วงใจหลง
อย่าให้ท้อพ้อว่าพะว้าพะวง
วางใจปลงมั่นแล้วนะแก้วตา
มิควรปองมองใครที่ไหนอีก
ใจติดปีกโบยบินถวิลหา
หวงและห่วงดวงใจไหวทุกครา
กลัวเหว่ว้าพาใจให้ระทม
เพียงลมไหวใจห่วงดวงใจเอ๋ย
ฝากคำเอ่ยเชยชิดสนิทสนม
ถนอมรักถนอมใจไว้เชยชม
ฝากใจห่มพรมใจหวัง...ว่ายังคอย...
Recados, Gifs e Imagens no Glimboo.com
๔ กุมภาพันธฺ ๒๕๕๒
1 กุมภาพันธ์ 2552 12:37 น.
ครูพิม
เราเคยผ่านเรื่องราวที่เศร้าหมอง
น้ำตานองร้องร่ำระกำฝืน
กี่เจ็บช้ำย้ำหม่นทนกล้ำกลืน
หลับหรือตื่นชื่นหายมลายลา
หวั่นและไหวใครเล่าเขาจะเห็น
ทุกประเด็นซ่อนปมซานซมหา
อดทนรอท้อแท้แพ้ทุกครา
หยาดน้ำตา..รินรด..ให้จดจำ
ผ่านเรื่องร้ายคล้ายเย้ยแม้เอ่ยอ้าง
ทางฝันร้างสร้างเหน็บเจ็บถลำ
ไม่กล้าเริ่มต้นใหม่กลัวใครอำ
คงจักช้ำย้ำแผลเก่าเศร้าระทม
ต่างก็เจ็บเก็บใจเพราะไม่กล้า
หวาดผวาลาไกลกลัวใจขม
หวั่นนะหวั่นไหวไหวในอารมณ์
คราจ่อมจ่ม..บ่มเหงา..เฝ้าระราน
เมื่อสองใจใฝ่หาค่าแห่งรัก
ใจประจักษ์พักใจในรักหวาน
จะก่อรักอีกครั้งดังต้องการ
จูงมือผ่านสานรักอีกสักครา
จะนับหนึ่งด้วยกันนั้นอีกครั้ง
หัวใจยังหวังไว้รอใฝ่หา
เราจะเขียนเรื่องใหม่ให้โสภา
ด้วยศรัทธาแห่งหวังอีกครั้งกัน
สัญญารักด้วยใจวางใส่มือ
สองใจถือคำสัตย์มัดผูกขวัญ
จะร่วมย่างก้าวใหม่ไปด้วยกัน
จวบจนวันชีพวาย...ตายจากกัน..
๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
2214
