6 สิงหาคม 2550 00:30 น.
จิตรำพัน
ทุกคนล้วนหลีกไม่พ้นซึ่งหน้าที่
ทุกคนมีและต้องทำตามกรรมก่อ
ทุกคนสร้างและทำกรรมตนถักทอ
ทุกคนห่อผลกระทำลิขิตเดิน
ลิขิตเส้นแห่งชีวิตวนเวียนว่าย
ลิขิตกายให้กระทำไม่ขัดเขิน
ลิขิตลายให้สวยสดอย่าขาดเกิน
ลิขิตเดินหน้าที่คือ ลับลาไป
เตรียมพร้อมไว้เตรียมเดินทางสู่ทางร่วง
เตรียมพร้อมดวงใจแจ่มอันผ่องใส
เตรียมพร้อมไว้บริสุทธิ์ผ่องจิตใจ
เตรียมพร้อมไว้สำหรับทางหลังความเป็น
5 สิงหาคม 2550 23:09 น.
จิตรำพัน
แด่พี่...ผู้ลาลับ
อนิจจาวันนี้ช่างแสนเศร้า
ข้ามภูเขาเดินทางไร้ผ่องใส
งานของเพื่อนร่วมรุ่นหม่นหมองใจ
เคยผ่องใสกลับซีดเผือดหมดวิญญาณ์
อันมะเร็งเม็ดเลือดช่างโหดร้าย
ช่างง่ายดายไม่ถึงเดือนข่าวป่วยหนา
ร่างสมบูรณ์กลับซูบผอมดูผิดตา
พี่ลับลาจากเพื่อน ๆ ให้อาลัย
พี่ลาแล้วลาครอบครัวไว้ข้างหลัง
สิ่งที่ยังพ่อลูกรับไม่ไหว
ลูกสาวสองขาดแม่ขาดดวงใจ
วันแม่ไร้ซึ่งแม่กราบให้ปวดใจ
อีกเรื่องเรียนที่พี่ได้สานต่อ
ไม่เคยท้อ ป.โท ใกล้ จิตผ่องใส
เค้าโครงสอบเหลืออีกสองเร้าดวงใจ
ใกล้มหาบัณฑิตไว้มาแนบครอง
ขอให้พี่สู่สุข-ติภพ
ชาติหน้าพบชีวิตใหม่ไร้หม่นหมอง
กุศลใดมีอยู่ให้พี่ครอง
ด้วยตัวน้องอุทิศให้จากจิตใจ
หากกรรมใดเคยก่อไว้กับพี่
ทั้งวจี กายมโน เคยพลั้งไผล
ขออโหสิกรรมทุกสิ่งไป
มโนใจพี่ไร้เรื่องใดกังวล
เห็นพี่แล้วย้อนดูตัวเตือนจิตได้
เคยสิ่งใดที่ทำให้หมองหม่น
ทั้งกรรมดีกรรมชั่วล้วนปะปน
ทั่วทุกคนครั้งอดีตถึงปัจจุบัน
หากวันหนึ่งถึงวันของเราบ้าง
จะอ้างว้างทางเดินสู่สวรรค์
เห็นพี่แล้วได้คิดปรับปรุงผัน
ให้ตัวนั้นทำดีมากขึ้นเรา
เตรียมตัวไว้ให้พร้อมเดินทางลับ
ทิ้งร่างยับไว้เบื้องหลังให้คนเผา
สิ่งคงไว้ดีหรือชั่วให้เลือกเอา
ผู้คนเขาจะกล่าวถึงเรื่องทำมา
กลับถึงบ้านได้เวลาสามทุ่มกว่า
เหมือนฟ้ารั่วฝนตกหนักจิตผวา
ทั้งฟ้าแลบคำรามสั่นวิญญาณ์
ให้อ่อนล้าเพลียใจกายเหลือจะทน
4 สิงหาคม 2550 20:59 น.
จิตรำพัน
คำถามเพื่อนถึงเราฟังเสมอ
เมื่อไรเธอจะร่อนการ์ดชมพูหา
แสนตอบยากเอื้อนเอ่ยวิสัชชนา
ก็เพราะว่าตัวเราไม่รู้เลย
เรื่องความรักละเอียดอ่อนจิตใจหนัก
เรื่องจะพักลงง่ายง่ายยากจะเฉย
คงต้องมองไปเรื่อยเรื่อยเหมือนอย่างเคย
คำเฉลยอาจไม่มีไว้คู่เคียง
ไม่ใช่เลือก แต่ไม่ใช่ใจมันบอก
ไม่ใช่หลอกใจตัวเองยังยินเสียง
คนเข้ามามีเสมอให้แถวเรียง
ใยไม่เมียงตามองสัมผัสใจ
อยากจะรู้เหมือนกันในความรัก
ที่หยุดพักเพราะเคยเจ็บให้สงสัย
ใช่ปิดกั้นใจตนเองหรืออย่างไร
จึงทำให้ไม่ค่อยสนชายพึงชม
อยากจะรู้เหมือนกันรอใครอยู่
อยากจะรู้ว่าใจไร้รอยขม
อยากจะรู้ว่าใจมีอารมณ์
ใจไร้ตรมเพิ่มจิตช่วยเติมเต็ม
1 สิงหาคม 2550 21:12 น.
จิตรำพัน
คุณครูคะวันนี้จะอยู่ไหม
เสียงใสใสของลูกศิษย์กล่าวเอ่ยเอื้อน
หนูเตรียมของที่ครูสั่งไม่แชเชือน
ไม่ลืมเลือนจัดเตรียมท่านั่งรอครู
คุณครูครับประชุมหรืออบรม
แล้วพวกผมได้เรียนหรือครูไม่อยู่
ลืมตาแพรวด้วยเดียงสาชำแลดู
แสนอดสูด้วยสงสารลูกศิษย์ตน
ครูเพียงหกโรงเรียนน้อยคอยสั่งสอน
พอถึงตอนรับคำสั่งแสนสับสน
รักลูกศิษย์อยากอยู่สอนสร้างเป็นคน
แต่กายพ้นนอกรั้วหน้าที่มี
หน้าที่ครูใช่มีเพียงการสอน
ต้องแบกคอนงานนอกเหนือใช่หลีกหนี
โรงเรียนน้อยครูน้อยไร้โชคดี
มีหน้าที่ทั่วถ้วนทุกโรงเรียน
ประชุมงานเตรียมเรื่องใหญ่ไปแล้วหนึ่ง
อบรมตรึงครูอีกสองงดอ่านเขียน
เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
เพื่อพากเพียรพัฒนาศึกษาไทย
เหลือครูสามอนุบาลไปอีกหนึ่ง
เหลือที่พึ่งเพียงครูสองใยผ่องใส
สอนหกชั้นเพียงพอได้อย่างไร
จะสอนให้เจ้าได้รู้ฤาพอเพียง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
993
