9 สิงหาคม 2550 22:46 น.
จิตรำพัน
อันศีลธรรม ห้าข้อ จากพระพุทธ
ขอชวนฉุด ใจแวะเวียน เพียรศึกษา
รู้เต็มจิต อย่าเพียง เอ่ยวาจา
รับรู้ว่า ข้อนี้ กล่าวอย่างไร
อันตัวเรา จิตรำพัน รับรู้บ้าง
ร่ำเรียนกว้าง อาจลืม ที่แจ่มใส
ทำไม่ได้ ครบทุกข้อ ขออภัย
แต่ว่าใจ ตั้งสัจจา สักข้อหนึ่ง
ศีลข้อแรก ปาณาฯ ยากแท้หนอ
คงต้องขอ ยกเว้น จากใจถึง
แค่นั่งอยู่ ก็ตบยุง ติดฝาตรึง
ยากจะถึง ความอดกลั่น เพราะรำคาญ
ทำกับข้าว ถึงไม่ฆ่า ก็เหมือนฆ่า
เพราะไปหา ซื้อมา อย่างสนาน
จะอดให้ มากที่สุด แล้วแต่กาล
ขอกราบกราน ยกเว้น สักข้อมา
อันข้อสอง อะทินนาฯ อาจพลั้งเผลอ
บางครั้งเจอ มะม่วงเปรี้ยว หยิบฉวยมา
ถึงแม้รู้ เขาไม่ว่า แต่วาจา
ไม่อาจหา อนุญาต เจ้าของมี
ข้อกาเมฯ เป็นสาม จำในจิต
แอบนิดนิด ยามเผลอ ใจแอบหนี
เพียงแค่คิด แฟนเขาแนบ เราคงดี
ก็เป็นที่ มโนจิต ผิดศีลธรรม
มาข้อสี่ มุสาฯ นี่ตัวหนัก
บางครั้งจัก เพิ่มสีสัน ให้ขำขัน
โม้นิดนิด เพื่อลูกศิษย์ นั้นประจำ
โอ้เวรกรรม ต้องชมคน ตรงข้ามใจ
ข้อสุดท้าย ข้อนี้ ใจหนักแน่น
ยึดเป็นแก่น ของจิต ไม่หวั่นไหว
ทำให้ได้ ใจเรา ชนะกาย
อย่าได้ใกล้ ให้เรานำ เข้าสู่กาย
ในบางบท บางกลอน ที่ได้เข้า
ด้วยตัวเรา บางครั้ง ข้อสี่หาย
โม้ไปบ้าง แต่งไปบ้าง เพิ่มลวดลาย
ขออย่าได้ เคืองโกรธ ขุ่นอุรา
ด้วยจิตภักดิ์ ทำให้ได้ สักหนึ่งข้อ
อีกสี่หนอ พยายาม ใจเสาะหา
ทางออกกาย ชนะได้ ชื่นอุรา
คงจะพา จิตเป็นสุข ในสักวัน
9 สิงหาคม 2550 21:47 น.
จิตรำพัน
อย่าประชด ประชัน กันได้ไหม
หากเจ็บใจ บอกตรงตรง ฉันหวั่นไหว
ด้วยไม่รู้ เธอทำไป เพราะอะไร
หรืออยากให้ ฉันเจ็บช้ำ ทำลงไป
แต่มองแล้ว หากเธอรัก ในตัวเขา
ก็อย่าเอา สิ่งที่ทำ ฉันหวั่นไหว
อย่าทำเหมือน ที่เคยทำ กับหัวใจ
ของใคร ใครคนหนึ่ง ที่เหมือนกัน
เขาจะคิด ว่าเธอ นั้นเหมือนเก่า
อย่าได้เอา เขาไป ทับรอยฉัน
รักให้มาก อย่าให้เหมือน เคยคบกัน
ฉันยังหวั่น ยังหวง ที่ของเรา...
8 สิงหาคม 2550 21:59 น.
จิตรำพัน
ในวันนี้ จัดงาน เนื่องวันแม่
ทำเอาแย่ เป็นแม่งาน โครงการใหญ่
แต่ทำแล้ว ถึงเหนื่อย ก็สุขใจ
เพราะดลให้ ประทับใจ แม่นักเรียน
ประสบผล สำเร็จ ก็ตรงนี้
ทำหน้าที่ พิธีกร แทนอ่านเขียน
สามารถรีด น้ำตาแม่ จนโล่งเตียน
หน้าขาวเนียน แม่กับลูก นองน้ำตา
แม่ปลาบปลื้ม ลูกน้อย จากใจจิต
ลูกฉุกคิด พระคุณแม่ เป็นหนักหนา
แม่กับลูก รักกัน เต็มอุรา
แต่ทว่า ไม่เคย บอกรักกัน
มาวันนี้ ถือโอกาส ครูบังคับ
รีบคำนับ กอดแม่ เหมือนใจฝัน
บอกรักแม่ หอมแก้มแม่ แทนคืนวัน
ที่เรานั้น ผ่านเลย ละเลยไป
หนูขอโทษ ผมรักแม่ คำเอื้อนเอ่ย
คำเฉลย ความรัก ไม่สดใส
เพราะสั่นเครือ เจือน้ำตา ที่หลั่งไป
แต่มากไว้ ด้วยความรัก ที่ต่างมี
ด้วยพ่อแม่ เป็นชาวบ้าน ชาวอีสาน
อ่อนพบพาน เสนาะหู ถ้อยคำศรี
ด้านภาษา อาจจะห้วน ที่พึงมี
แต่ไมตรี น้ำใจ แฝงมากมาย
อาจปากแข็ง ไปนิด จู้จี้หน่อย
อาจกล่าวถ้อย ไม่หวาน ฟังใจหาย
อาจไม่ตรง แสดงออก ภายนอกกาย
อาจว่าร้าย ด้วยห่วงใย ในลูกยา
มาวันนี้ ลูกรู้ซึ้ง ตรึงถึงจิต
มาได้คิด บอกรักแม่ นะแม่จ๋า
มาทำให้ แม่สะอื้น หลั่งน้ำตา
ไม่นึกว่า จะมีวัน ได้ยินดี
ขอบคุณครู ที่จัดงาน ในวันนี้
ขอบคุณที่ ทำให้รัก อันเปี่ยมศรี
ขอบคุณที่ แม่ลูก นั้นได้มี
ขอบคุณที่ เปิดดวงใจ อ่อนโยนกาย
เพียงแค่นี้ เปี่ยมล้น ในดวงจิต
รำพันคิด สุขใจ ไม่ขาดหาย
เพิ่มสดชื่น ให้ใจน้อย ได้ผ่อนคลาย
เพิ่มแรงให้ จิตรำพัน สู่ฝ่าฟัน
8 สิงหาคม 2550 20:27 น.
จิตรำพัน
อ่านเจอจากบทกลอนของคุณ ทะเลใจ เลยฝากมาให้ค่ะ
ขออาราธฯคุณพระศรีรัตน
ผู้เป็นพระมิ่งขวัญคุ้มครองจิต
รวมไปถึงคุณของสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ขออีกนิดพ่อพระใสคู่หนองคาย
ขออำนวยพรเลิศแด่พี่ฤกษ์
ขอพรเบิกอวยชัยสุขมากหลาย
ขอสติและปัญญาสถิตย์กาย
ขอพ้นร้ายหลีกพ้น ใกล้เรื่องดี
(ว่าง ๆ จะขอเป็นศิษย์บ้างนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ อิอิ)
7 สิงหาคม 2550 23:04 น.
จิตรำพัน
ขอพักใจให้หายเหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า
แล้วจักพานำกลอนอันผ่องใส
มามอบสู่ห้องกลอนด้วยหัวใจ
แล้วจักได้เพลิดเพลินจิตเบิกบาน
ในช่วงนี้อารมณ์แปลกยากแยกได้
ต่อกลอนไว้เมื่อไรได้ขับขาน
กลอนสอนใจเคร่งเครียดเรื่อยตามกาล
คงไม่นานเมื่อพักผ่อนอย่างพอเพียง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
696
