18 มิถุนายน 2548 18:28 น.
จีด้า
คนช้ำๆ หมดที่ไปใยเป็นฉัน
เขาคนนั้นคนใหม่ใช่แล้วหรือ
ฉันคนนี้ความรัก.......จืดแล้วฤา
ฉันผิดเองที่ฉันมันซื่อ.ไม่ถูกใจ
จากไปแล้วสิ่งใดที่ยังเหลือ
ความชอกช้ำดำเผื่อไม่ไปไหน
ระทมจิตครวญเศร้า.........ฉันเศร้าใจ
แล้วเมื่อไหร่จะลืมได้ความอาดูร........
18 มิถุนายน 2548 17:14 น.
จีด้า
วันนี้คิดอะไร
ดูเหมือนฉันจะเป็นคนไม่รู้จัก
อยู่ดีๆ ก็ทำเป็นเฉยไม่มอง........ไม่อยากทัก
ดูไม่รักกันเลย
ไม่สนใจกันเลย........
อยากลงเอยอย่างไรให้ฃ่วยเคลียร์
ฉันไม่รู้.........ว่ามีอะไรทำให้ห่างกัน
เงียบทำไมก็ใจฉันยังหวั่น
อย่าเกรงใจกันให้ฉันรู้ความจริง
อึดอัดกับความเย็นชาที่น่าเบื่อ
มีอะไรอยากให้ช่วยเหลือก็บอกกันตรงๆ ก็ได้
หรือที่ผ่านมาจริงๆ แล้วเธอไม่เคยพอใจ
ทุกๆ สิ่งที่ฉันทำไว้.......ไม่มีความหมายอะไรในสายตาเธอ
ฉันไม่อยากจะต้องมาทะเลาะ
เพราะฉันเชื่อโดยเสมอ
ความจริงใจมีน้อยนิด.....และยากที่จะพบเจอ
แต่ฉันรูว่าถ้าเป็นเธอฉันทุ่มหมดใจ
ได้โปรดอย่าเมินกันแบบนี้
บอกหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นคนดี
หากแก้ไขได้ฉันยินดี........
ที่จะทำเพื่อเธอ
เพราะเธอเป็นคนสำคัญ
ของแนไม่ว่าจะอดีต........ปัจจุบัน
ฉันก็ยังไม่ลืมเธอ
16 มิถุนายน 2548 17:23 น.
จีด้า
........ฉันไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเอง
ทุกคนต่างหาว่าฉันเสแสร้ง
ทั้งๆ ที่ฉันอยากมีเพื่อนเล่น
แต่ฉันกลับไม่มีใคร
........ฉันเดินกลับบ้านบนถนนสายเดิมๆ
ฉันแปลกใจที่วันนี้อยู่ๆ ก็เห็นดอกไม้
ดอกไม้ริมทางดอกน้อยที่เติบโตขึ้นโดยไม่มีใครดูแล
ทำไมกัน .......ทำไมยังชูก้านอยู่ได้ทั้งๆ ที่เธออยู่ดอกเดียว
.........ฉันอยากเข้มแข็งเหมือนเธอจัง
มอบพลังให้ฉันหน่อยได้มั้ย
ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่และก้าวต่อไป
ฉันอยากเป็นคนใหม่.......ที่ยิ้มได้ทั้งใบหน้าและหัวใจ
เหมือนตอนที่เธอบานรับแสงแดดของวันใหม่
หัวใจฉันคงพองโต
..........ตอนนี้ฉันทุกข์......แล้วก็เศร้า
ฉันไม่สามารถผ่านสิ่งที่รุมเร้าที่เรียกว่า "อุปสรรค" ไปได้
วันที่ผ่านมาฉันก็ได้แต่คอย.......และหวังว่าจะมีใคร
ฉุดฉันขึ้นจากบ่อน้ำตาบ่อใหญ่ที่ใครกัน.......ขุดไว้......ให้ฉันตกลงมา
.........ต้องโทษที่ชะตาลิขิตรึเปล่า
หรือโทษที่ตัวเราทำตนเป็ฯคนไร้ค่า
ไม่จริงหรอกทุกสิ่งที่ฉันทำไปฉันไตร่ตรองทุกครา
ฉันยอมเสียน้ำตาถ้าสิ่งที่ฉันทำมันไร้ค่า....แต่บางคนกลับสุขใจ
.........เพื่อนบอกว่าฉันอยากเป็ฯนางเอก
ไม่จริงอีกนั่นแหละ......จริงๆ ฉันน่ะอยากเป็นนางอิจฉา
แต่ที่ทำไม่ได้ก็เพราะก้เพราะไม่อยากให้ใครเจ็บช้ำ เสียน้ำตา
อย่าเชื่อคำพูดฉันมากนะ เพราะบางที่ฉันอาจจะคิดผิด เสียเวลา ทำให้เธอเสียใจ
...........ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงแห่งดอกไม้
วันๆ ฉันก็จะอยู่แต่กับดอกไม้
รู้ใช่ไหมว่าดอกไม้ไม่เคยทำร้ายใคร
มีแต่ใครๆ ที่ทั้งดึง เด็ดทิ้ง ดอกก้านใบ จนมันเกือบตาย
...........ฉันไม่สวยฉันจึงอยากสดใสเหมือนดอกไม้
ขนาดดอกหญ้าที่ต้อยต่ำใครๆ ก็บอกว่าน่ารัก
ลองคิดดูสิว่าถ้าฉันเป็นเจ้าหญิงแห่งดอกไม้
ฉันจะงดงามสักแค่ไหน.......
...........แต่ฉันยังไม่ตาย.....ฉันคงเป็นไม่ได้หรอกจริงไหม
เจ้าหญิงแห่งดอกไม้อยู่ในโลกนิทาน
ส่วนฉันอยู่ในโลกใบเล็กที่บิดเบี้ยวด้วยแรงกดดันของผู้คน
งั้นขอแค่ให้ดอกไม้อย่าหายไปไหน
อยู่เป็นเพื่อฉันนะ.........ยามที่ฉันต้องกล้ำกลืนฝืนทน
โปรดบานในใจฉันแค่หนึ่งคน........ในวันที่หมองหม่น
ชีวิตปี้ป่นคงมีกำลัง
11 มิถุนายน 2548 18:49 น.
จีด้า
ไหน ความรักมันอยู่ที่ไหน
อยู่ครงไหนฉันไม่เคยเจอสักหน
มีกี่คนที่รักฉันจริง ฉันได้แต่หวัง
ได้แต่รอ ........และอดทน
หรือเธอเป็นแค่ความสดชื่นดั่งสายฝน
ที่เป็นฤดูกาลเวียนวน........มาพบถึงจะเจอ
หน้าส่วนตัว
736
