29 พฤศจิกายน 2545 12:03 น.
ชาวหาดวาดกวี
หากเธอคิดถึงฉันในวันคริสต์มาส
ช่วยเก็บก้อนหินสักก้อน
จากลาน...มุมโปรดของเธอ
ช่วยเก็บมันไว้ในซอกกระเป๋า
ทุกครั้งที่เธอเดินทาง...
ทุกครั้งที่เธอนั่งคุยกับคนที่รัก...
เมื่อเธอยิ้ม...หัวเราะ...มีความสุข
ช่วยเก็บสิ่งนั้นกลับมา
พร้อมก้อนหินก้อนนั้น
มอบให้ฉัน...เป็นกำนัล
ในวันที่เรา
พบกันอีกที.
25 พฤศจิกายน 2545 07:39 น.
ชาวหาดวาดกวี
มองฉัน...มองฉันอีกทีเจ้านกน้อย
ทุกวันคอยแค่เธอบินเฉียงใกล้
อยากได้ยินเสียงเธอร้องจิ๊บๆสดใส
มอบให้ไว้เมื่อความหนาวย่างกราย
มองฉัน...มองฉันเมื่อวันสดสวย
จดจำฉันด้วยเมื่อสีแดงแรงฉาย
ก่อนวันที่สีเทาจะทิ้งทอดบนร่างกาย
ก่อนรักวอดวายเมื่อไกลตา.
23 พฤศจิกายน 2545 14:25 น.
ชาวหาดวาดกวี
บาดตาเหลือเกิน.....
ความรัก สีแดง
เปล่งแสงสาดส่อง
ต้องป้อง นัยนา
บาดจิต พิษ ร้าย
หลอกหลอนให้ บ้า
รอด พ้นสายตา
ยังตรึงหัวใจ.
19 พฤศจิกายน 2545 13:35 น.
ชาวหาดวาดกวี
คลาดจากกลุ่มฉันกลุ้มใจไร้เพื่อน
เสมือนเคลื่อนโลกสวนทวนกระแส
เป็นหญิงหรือเป็นชายในใจไม่รู้แน่
เพราะคนแคร์แต่ร่างกายชายหรือหญิง
เคลื่อนจิตใจไปสู่มุมมองใหม่
สมสมัยที่ประชาหาความจริง
เมื่อทุก เพศ ร่วมคิดไม่หยุดนิ่ง
วางและทิ้งปัจเจกเหตุแตกต่าง
คลาดความคิดจิตใจคงถอยหลัง
อาจฉุดรั้งขังสายตาไม่เปิดกว้าง
คลาดโอกาสเข้าใจคนที่คิดต่าง
คอยขัดขวางปิดเสียงเขาเราไม่ยิน
เคลื่อนร่างกายมาสู่ นาม ที่ฉันรัก
เหมือนถูกผลักออกจากทางเป็นอาจิณ
อยากแสดงแถลง เพศ ที่เคยชิน
มีใครยิน? มีใครไหมอยากรับฟัง?
: : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : :
18 พฤศจิกายน 2545 13:44 น.
ชาวหาดวาดกวี
มองฟ้าคืนที่ดาวระยิบระยับ
เหมือนเพชรประดับผ้ากำมะหยี่
ลดสายตาลงมองพื้นหญ้าแห่งนี้
เพชรก็มีเกลื่อนยอดหญ้าน่าอัศจรรย์
---------------
แสงดาวแสงเพชรระยับระยิบ
ถ้าอื้อมหยิบจะให้ประดับที่ไหน
อยากคว้าเพชรจากฟ้ามาล้อมบ้านรำไร
กลัดหัวใจด้วยเพชรเม็ดน้อยจากดิน
---------------
ค่ำคืนยังงามยามลมโศก
แสงน้อยเปลี่ยนโลกให้เปล่งรัศมี
ยามรักมักคล้ายโลก ณ เวลานี้
หัวใจเต้นถี่ดังแสงเพชรกะพริบพราว.
หน้าส่วนตัว
1056
