8 กรกฎาคม 2545 03:34 น.
ชาวหาดวาดกวี
ตะวันโรยร่างจนสลัว
คงทิ้งตัวพักผ่อนนอนรอฝัน
อยากตามดูรู้ใจดวงตะวัน
ยามแอบจันทร์อำไพในราตรี
อยากดูเธอจนลับตาลับใจ
อยากดูเธอกลับใจสลับสี
จ้องมองเธอเปลี่ยนฟ้าไม่ไยดี
ณ นาทีที่ลับดับดวง
รอดูดวงทิ้งใจในทะเล
ทรายหักเหห้ามใจไม่ให้ห่วง
แสงหักหลบพลบไปใจกลายกลวง
ภายในทรวงดวงดับกับตะวัน.
8 กรกฎาคม 2545 03:17 น.
ชาวหาดวาดกวี
เจ้าเอย...เจ้าช่อกล้วยไม้
จับช่อวิไลในก้านแก้ว
เรียนจบรับปริญญาแล้ว
มาแจวเรือจ้างกลางทะเล
เรือเอย...พายเร่งรับส่ง
สมใจประสงค์เจ้านักเรียนเร่
รับแล้วเร่งแจวไม่เกเร
อย่าทำเสเพลเลยเจ้านักเรียน
เจ้าเอย...เจ้ากล้วยไม้ใหม่
ออกช่อสดใสไม่รั้งรอเพียร
สอนศิษย์จิตแกร่งแรงเทียน
ส่องเสถียรเปล่งแสงแรงไกล.
7 กรกฎาคม 2545 10:26 น.
ชาวหาดวาดกวี
นี่คือสูตรข้าวแฝ่แม่หญิงไทย
อาจไม่ได้ดั่งใจต้องเตือนก่อน
แสนปลื้มหากคุณดื่มยามเขียนกลอน
ไม่หลับนอนตอนค่ำร่ำคำกานท์
หยิบถ้วยด้วยใจมุ่งมั่น
แม้วันจันทร์ก็จะรั้นคั้นคำหวาน
จะชงข้าวแฝ่แช่ใจให้ตระการ
ส่งกลอนขานวานเขียนเรียนรักษ์ไทย
ใส่น้ำตามสูตรว่าครึ่งเดียว
ต้มเคี่ยวน้ำก่อนอย่าร้อนใจ
ไมโครเวฟก็ได้ไม่เปลืองไฟ
ตั้งไว้สักสองนาที
น้ำเดือดเราไม่แบ่งใครกิน
คาเฟอินเพื่อนบอกไม่ดี
จึงดื่มคนเดียวมาหลายปี
ถ้วยนี้เราใช้ไม่เคยเปลี่ยน
ข้าวแฝ่สำเร็จเกล็ดดำสลวย
ใส่ถ้วยสักสองช้อนชาไม่วิงเวียน
น้ำตาลช้อนเดียวไม่ให้หวานเลี่ยน
ครีมเนียนเปลี่ยนข้าวแฝ่จนนวลตา
รสชาติขมๆอมหวานปะแล่ม
คืนแจ่มตาตื่นฝืนนิทรา
ได้รสอดนอนแถมอ่อนล้า
แต่คุ้มค่าเพียงได้รสบทกวี...
7 กรกฎาคม 2545 10:01 น.
ชาวหาดวาดกวี
ไยยังมองปองฟ้า
ขับฝนลาไล่ไป
มิห่วงดวงวสันต์อันใด
ครึ้มไปไม่รั้งดั่งโกรธา...
ปองสิปองมองหล้า
รับฝนฟ้าบ่าไหล
อาบฝนชลชื่นฤทัย
รากใบได้ตื่นคืนชีวี...
มองสิมองปองหล้า
ชุบชีวาชุ่มฤดี
ใบหม่นบนหล้าแหล่งนี้
คือทรัพย์ประดับแดนดิน...
6 กรกฎาคม 2545 23:46 น.
ชาวหาดวาดกวี
ต้นไม้หลังบ้านต้นนั้น
ต้นมันใหญ่โตสะสวย
ไม่นานกิ่งใบเริ่มป่วย
เหตุด้วยคนตัดกิ่งงาม
กิ่งก้านยาวยื่นเกินไป
สายไฟจะพันติดตาม
อาจเกิดเหตุไฟลุกลาม
กิ่งงามต้องถูกตัดไป
ต้นไม้คงเจ็บปวดกาย
เขียววายเหลืองจับขับใจ
ใบสวยเริ่มม้วยร่วงไป
ร่วงลงทันใดไร้ฤดู
นั่งมองใบไม้ยามสลัว
ลมรัวพัดโกรกใบกรู
ดั่งสายฝนครางพร่างพรู
เฝ้าดูใบสิ้นถวิลหา
ต้นอื่นชื่นมื่นยืนล้อม
เขียวห้อมย้อมลานเย็นตา
เว้นไว้ต้นโตนั้นหนา
ใบล้าไม่มีท่าจะหยุดโรย.
หน้าส่วนตัว
912
