28 มีนาคม 2551 22:57 น.
ฐปนวุธ
เรียงเม็ดทรายริมหาดวาดภาพใส่
เขียนเอาไว้แทนเวลาที่ว้าเหว่
ฝังความเหงาเนิ่นนานผ่านทะเล
เดินเตร็จเตร่ปล่อยอารมณ์อย่างสมใจ
ละลอกคลื่นกลืนหายทรายชื้นฉ่ำ
จนมืดค่ำครอบฟ้าเพลาใหม่
ลมทะเลเห่กล่อมพัดย้อมใจ
สบายใจ ปลดปล่อย ล้านถ้อยคำ
25 มีนาคม 2551 03:27 น.
ฐปนวุธ
ริมขอบฟ้าแสนไกลคว้าไม่ถึง
ใครคนหนึ่งเดินตามความสงสัย
ฟ้าหนอฟ้าช่างไม่สนคนเดินไกล
ขอบฟ้าใยมิหมดลดสั้นลง
ฉันเป็นเพียงคนตัวเล็กเด็กตัวจ้อย
กับมือน้อยจะคว้าฝันอันสูงส่ง
พร้อมหัวใจแกร่งกล้าทรนง
จะบรรจงเขียนฟ้าด้วยฝ่ามือ
ด้วยความรักและศรัทธาอันกล้าแกร่ง
ด้วยเรี่ยวแรงแห่งเสรีที่ยึดถือ
ด้วยไฟฝันต่างพู่กันลั่นระบือ
ด้วยความซื่อ...แห่งหัวใจและไมตรี
ริมขอบฟ้าวันนี้มีใครอยู่
เถอะให้รู้ ว่ายิ่งใหญ่ไว้ศักดิ์ศรี
บันไดกลอนสู่ลำนำคำกวี
ฟ้าแห่งนี้มีพลัง อหังการ์
22 มีนาคม 2551 10:17 น.
ฐปนวุธ
สร้างภาพลวงล้นหลากปากปลิ้นปล้อน
สร้างภาพหลอนหวังศรัทธาว่าเหมาะสม
สร้างภาพลักษณ์แย่งความดีที่คารม
สร้างสังคมตกต่ำด้วยคำลวง
สะเออะหน้า คว้าเก้าอี้ สร้างหนึ้สิ้น
แล้วพลิกลิ้นกลับกลอกหลอกสร้างบ่วง
ประชนชนทนรับกรรมสุดช้ำทรวง
คนตักตวงเอาประโยชน์พ้นโทษไป
22 มีนาคม 2551 10:16 น.
ฐปนวุธ
พระเสด็จสู่สถานพิมานทิพย์
ดารดาษวับวิบแต่สั่นไหว
รอยพระสรวลแย้มขับประทับใจ
จากแสนไกลถึงล้านคนบนผืนดิน
สยามขัตติยนารีศรีสวัสดิ์
ทรงเพ็ญวัตรยิ่งใหญ่ไม่รู้สิ้น
พระเกียรติก่องส่งหล้าโปรดฟ้ายิน
บรรเลงพิณประพันธ์ขับรับพระองค์
22 มีนาคม 2551 10:15 น.
ฐปนวุธ
แม้ดอกไม้จะเหี่ยวเฉาเป็นเถ้าถ่าน
แต่กิ่งก้านจะผลิดอกออกมาใหม่
แม้ดอกร่วงโรยลับกับมือใด
ก้อสร้างให้ศรัทธามหาชน
เมื่อผู้คนมากมายไรที่พึ่ง
อีกส่วนหนึ่งยังหวังยังสับสน
เถอะดอกไม้แห่งเสรีมีชาวชน
จะผลิตนหมดจดและงดงาม
หน้าส่วนตัว
1284
