11 ธันวาคม 2551 08:31 น.
ฐปนวุธ
ไฟสงครามกลางเมืองเหลืองแดงดุ
ต่างฝ่ายคุเชื้อไฟใส่เหตุผล
อ้างเอาหลัก"ของกู" สู้เพื่อชน
สู้เพื่อคนรากหญ้าตาดำดำ
เปิดเวทีสองฝ่ายเขวี้ยงร้ายใส่
ปิดหัวใจเปิดอารมณ์ข่มเหยียบย่ำ
ยิ้มสยามเคยงามพริ้มกลับทิ่มตำ
ระเบิดคำกระจายเสียงเพียงสาใจ
รบกันเถิดรบไปเสียให้สิ้น
ล้านชีวินสิ้นสุดยอมหยุดไหม
ถามส่วนลึกที่สุดทั่วห้องหัวใจ
นี่เราทำอะไรเพื่อใครกัน
อีกมุมหนึ่งสุดฟ้าท้องนาไร่
รู้บ้างไหมภัยทุกข์โหมบุกบั่น
ผลิตผลเสียหายเป็นรายวัน
ส่งออกพลันเงียบสนิทไทยปิดเมือง
หยุด เถิดมือหรือตีนตบอย่ารบต่อ
พอเถิดพอเถิดจบรบแดงเหลือง
วันที่แสงสีทองทาบรองเรือง
ความแค้นเคืองสุดใจให้เคลื่อนคลาย
เปิดรอยยิ้มให้ทั่วหัวใจแผ่
ลบรอยแผลลึกล้ำทำให้หาย
สัมผัสร้อนระอุไหลเลือดในกาย
ที่พร้อมเคลื่อนร่วมรายเพียงสายเดียว...
3 ธันวาคม 2551 15:33 น.
ฐปนวุธ
ใบเอ๋ยใบไผ่
แผ่โค้งใบไหวลู่สู่ลมฝน
ระบำดาบสีเขียวปลายเรียวมน
ประกาศตนอิสระต้านวายุ
ค้นนาเอ๋ยคันนา
ปกคลุมผืนหญ้าใบไผ่ผุ
ริ้วลม ลอยตัว มายั่วยุ
วิชชุ พรายพร่าง กลางนภา
ลมเอ๋ยลมฝน
จากฟ้าเบื้องบนมาซัดหล้า
ไผ่เอยไหวผ่อนฟ้อนรำลา
แด่ใบที่ร่วงลา ทีละใบ
น้ำเอ๋ยน้ำตา
ฉ่ำหน้าหัวหู ดูไม่ได้
หลั่งไหล รวมตัว จากหัวใจ
รดใบ ไผ่เหมือน สะเทือนสะท้าน
หน้าส่วนตัว
876
