8 พฤษภาคม 2545 05:14 น.
ตะวัน
พ่อครับ..
พ่อรู้ไหมครับกับบางอย่าง
ที่พ่อก่อเส้นขึ้นเป็นทาง
ผมสร้างทางใหม่อยู่ในแนว
เมื่อครั้งยังเล็กเป็นเด็กชาย
แล้งลมงมงายอยู่ท้ายแถว
ดื้อแพ่งแต่งฝันอันไร้แวว
เรียบเรียงเพียงแผ่วแล้วเลิกฝัน
ตอนนั้นมันคิดแค่ผิดถูก
เพาะปลูกทุกอย่างอย่างดื้อรั้น
สุดท้ายหน่ายแล้วก็แล้วกัน
มุ่งมั่นไม่ถึงครึ่งความคิด
แต่พอชำเลืองเรื่องของพ่อ
เศษฝันมันก่อ..มันต่อติด
หยาดเหงื่อเกลื้อพ่อเหมือนก่อทิศ
เป็นหยดฝันวิจิตรประดิษฐ์ทาง
แม้พ่อไม่สอนละคอนชีวิต
เป็นกรอบ ถูกผิด ติดหรือค้าง
แต่ภาพของพ่อก่อแบบอย่าง
วิถีเส้นทางลูกผู้ชาย
พ่อยืนยิ้มรับกับปัญหา
ทายท้าเรื่องดี(ที่มากร้าย)
ให้เกียรติฝูงชน(ทั้งคนและควาย)
ส้นตีนติดทรายกายติดดิน
วันนี้ผมรู้ แล้วครับพ่อครับ
ชีวิตมันปรับ กับศาสตร์และศิลป์
จะดาวหรือทราย ความหมายก็ดิน
วิญญาณไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไป
ชีวิตเท่านี้ก็เท่านี้
ความฝันสิมีไว้เติบใหญ่
ฟ้าไกล ฟ้ากว้าง (ช่างฟ้าปะไร)
ตั้งใจสิใจจะไม่คว้าง
พ่อครับ
พ่อรู้ไหมครับกับบางอย่าง
ที่พ่อก่อเส้นขึ้นเป็นทาง
ผมสร้างทางใหม่อยู่ในนั้น
ความฝันวันนี้จะมีเส้น
ขีดเร้นเป็นทางที่พร่างฝัน
พ่อจะคือ Hero ชั่วนิรันดร์
สักวัน..ครึ่งพ่อ ก็พอใจ
8 พฤษภาคม 2545 05:05 น.
ตะวัน
ความรักสีหวาน
โปรยหว่านทั่วท้องฟ้า
ก้อนเมฆความฝัน...ปั้นรูปหัวใจไล้สายตา
ดวงตะวันสีชาระบายสีของฟ้าในยามเช้า
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมความรัก
ปล่อยสมองเว้นวรรคเรื่องราวรุมเร้า
ปล่อยหัวใจไปกับเรื่องราวของเรา
ทักทายแสงเงา..ของเช้าที่สวยงาม
คิดถึงคิดถึงเธอเหลือเกินคนดี
เช้าวันนี้หัวใจมีแต่คำถาม
ว่าความรักที่เคลื่อนไหวในทุกโมงยาม
ใต้ฟ้าสีคราม..เธอมองมันหรือยัง
ไม่ใช่ฉันคนเดียวใช่หรือเปล่า?
ที่เรียบเรียงเรื่องราวด้วยความหวัง
ไม่ใช่ฉันคนเดียวใช่ไหม..ที่อ่อนไหวไปทุกครั้ง
ทุกครั้งที่เราห่างไกล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตะวัน
หน้าส่วนตัว
743
