บิน15 (อวสาน)

ตะวัน

(1) มุมมอง...

วันดีคืนดี...
ปีกความความฝันที่ฉันมีอยากตีโบก
อยากทะยานผ่านลูกไฟไปสุดโลก
สุดแนวโตรกถนนฟ้าพระอาทิตย์
มันเบื่อแล้วโลกเก่าที่เศร้าสร้อย
เหนื่อยต้องคอยสำออยและดัดจริต
หน่ายต้องอยู่อย่างอ่อนไหวไร้หัวคิด
ติดแต่ตรอกซอกอิฐที่ปิดตาย
อยากออกจากกากกะลาดูฟ้าบ้าง
อยากย่ำเท้าเข้าสู่ทางที่ห่างหาย
ใช่แหละโลก มีเสี้ยวซีกอีกมากมาย
รอมือตีนไปปีนป่ายตะกายพบ
ใช่แหละโลกกะโหลกกะลา มันน่าเบื่อ
ส่องแสงเพียงไฟมอดเชื้อจากหัวศพ
และเยียบชืดอึดอัดอย่างบัดซบ
รอเพียงการฝังกลบของเม็ดดิน
แล้วดูสิ! โลกท้องฟ้าช่างน่ารัก
มีเพื่อนใหม่ให้ทายทักไม่หมดสิ้น
เมฆกลม-กลม ลมโชย-โชย นกโบยบิน
ประสานเสียงให้ได้ยินอย่างสุขซึ้ง

(2) ห้อง...

...........

(3) เส้นรอบวง...

โอ้พระเจ้า...
ฉันยังมีความเหน็บหนาวจากก้นบึ้ง
ฉันเกรงว่าโลกเบื้องหน้าที่ตราตรึง
เป็นกะลาอีกใบหนึ่งเท่านั้นเอง

(4) รอยต่อ...

!?!?!