10 มีนาคม 2546 00:51 น.
ต้นไผ่
ในสายลมมีความร้าวราน
ฉันจึงยังทรมานทุกครั้งที่มองฟ้า
ที่ว่างที่เคยคุ้นยังคงอุ่นกับรอยน้ำตา
เจ็บจนร้าวชา..ร้าวจนกลัวว่าจะไม่หายใจ
ในสายลมมีความเจ็บปวด
ฉันนั่งคุยกับก้อนกรวด น้ำตาไหล
เธอไม่กลับมาฉันจะซับน้ำตากับใคร
ฉันเหงาเท่าไหร่รู้ไหม..ในวันที่ไม่เหลืออะไรอย่างเคยมี
ที่ว่าง ข้างหน้าต่าง ขาดเธอยืนอยุ่
ฉันจึงไม่รู้จะอยู่อย่างไรในนาทีนี้
อยากให้เธอกลับมาหากันบ้างก็ยังดี
อยากเป็นคนเหงาที่โชคดี ไม่อยากร้องไห้อย่างนี้คนเดียว
20 มกราคม 2546 16:01 น.
ต้นไผ่
ฝัน..เพียงฝันในคืนนั้นมันสูญสิ้น
ยิน...แว่วยินเพียงลมลิ้นที่เปล่าหาย
น้ำตาที่ล้นเอ่อ...ฉันรู้ว่าเธอไม่เข้าใจ
มือที่กุมฉันไว้..ก็แค่เธอหวั่นไหวในน้ำตา
คนที่เธอกำลังรัก..กำลังคบ
มันคงยังไม่ถึงจุดจบในวันนี้หรือวันหน้า
ฉันรุ้ว่าเธอรักใคร...แต่ไม่รู้ทำไมไม่เลิกรา
ฉันจึงยังไปหา..ไปเป็นตัวฆ่าเวลาก็ยังดี
ฉันกอดเธอด้วยความรักที่ลึกซึ้ง
แต่เธอคงไม่รู้สึกแม้ครึ่งหนึ่งในตอนนี้
เธอแค่สงสารคนร้าวราน..คนไม่รักดี
ในขณะที่ฉันรักเธอเต็มที่..และไม่เหลือความรู้สึกดีๆไว้ให้ใคร
6 มกราคม 2546 11:47 น.
ต้นไผ่
ฉันจะเดินทางเพื่อออกตามหาความฝัน
ฉันจะมองพระจันทร์เพื่อคิดถึงความผูกพันอันยิ่งใหญ่
ฉันจะปลูกต้นไม้ซักต้นแล้วคิดถึงบางคนที่อยู่ไกล
ฉันจะวางความรักเอาไว้รออีกหนึ่งหัวใจมาแบ่งปัน
ฉันไม่รู้เธออยู่ไหนในโลกใบนี้
ฉันไม่รู้ว่าอีกกี่วินาทีที่จะถึงฝันนั้น
ฉันไม่รู้ต้นไม้จะโตแค่ไหนกว่าอีกหนึ่งหัวใจจะมาแบ่งปัน
ฉันรู้แต่ฉันคงมั่น...และจะรอฝันนั้นที่มีเธอ
13 ธันวาคม 2545 16:22 น.
ต้นไผ่
ในโลกกว้างหนึ่งใบซึ่งฉันไม่อาจเข้าไจได้ทั้งหมด
มีบางอย่างที่ลด..มีบางสิ่งที่เพิ่ม
ทุกๆวันต่างมีความฝันมาแต่งเติม
แต่ยังคงมีอะไรเดิมๆที่ไม่เปลี่ยนแปลงไป
มิตรภาพของความผูกพันเป็นหนึ่งในนั้น
ที่ยังอยู่ในใจฉันไม่หวั่นไหว
คงไม่มีอะไรมาทำให้ลดน้อยถอยลงไป
มีแต่นับวันจะยิ่งใหญ่...ในความจริง
28 พฤศจิกายน 2545 14:15 น.
ต้นไผ่
อาจเพราะรักเคยทำให้เจ็บช้ำ
ฉันจึงขังตัวไว้ในมุมมืดดำ....ไร้ความหมาย
อาจเพราะรักเคยทำลายเกือบใกล้ตาย
จึงขออยู่อย่างเดียวดาย...ในน้ำตา
เหงา...ก็เหงาอยู่เหมือนกัน
แต่กลับกลัวการผูกพันในวันข้างหน้า
กลัวว่าประวัติศาสตร์เดิมๆจะย้อนมา
กลัวว่าคนรักของกาลเวลา...จะจากไป
อาจเพราะรักไม่เป็นอย่างที่คิด
จึงขอใช้สิ่งที่เหลือในชีวิตเพื่อหม่นไหม้
อาจเพราะคนๆเดียวที่ไว้ใจ
เขาคือคนที่เดินจากไป...และทิ้งเอาไว้แค่รอยเท้า
หน้าส่วนตัว
1402
