13 สิงหาคม 2545 18:08 น.
ต้นไผ่
ถอนหายใจกับความว่างเปล่าของเกลียวคลื่น
เมื่อหัวใจเก็บกลืนทุกความรู้สึกเก่า
โยนทุกความทรงจำเพื่อไม่ให้มีสิ่งใดย้อนย้ำความเป็นเรา
ถึงวันนี้มีเพียงรอยเงา เรื่องเก่าก็ยังคงฝังอยู่ในใจ
ปิดตาแล้วบอกตัวเองให้เข้มแข็ง
เดินไปข้างหน้าดั่งคนแกร่ง แม้แอบร้องไห้
กัดฟันยิ้มสู้ พร้อมรับรู้ความเป็นไป
แม้จะหันกลับไปไม่ได้ ขอเดินต่อไป ด้วยขาตัวเอง
8 สิงหาคม 2545 17:21 น.
ต้นไผ่
อย่าคิดเรื่องที่เรารักกัน ว่าถูกหรือผิด
เพราะบางทีความรักก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินได้
จำเป็๋นต้องใช้เวลา เพื่อค้นหาความเข้าใจ
แล้วเราจะรู้ว่าเราควรอยู่ตรงไหน..ในเส้นทาง
อย่าตัดสินฉัน ด้วยท่าทีภายนอก
เพราะสิ่งนั้นมันไม่อาจบอก....อะไรสักอย่าง
ความเฉยเมยของฉัน ไม่ได้หมายความว่ารักนั้น เบาเบาง
ระยะทางที่ไกลห่างก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะร้างและเลิกรา
ไม่ได้รักเธอ บนคำว่า เหตุผล
แต่ฉันรักเพราะคนหนึ่งคนอยากมีซักคนที่รู้ค่า
รักเพราะว่ารัก อย่างบริสุทธิ์ใจ เสมอมา
ระหว่างเราไม่ต้องสัญญา เพราะฉันจะรักจนกว่าเธอไม่ต้องการ
3 สิงหาคม 2545 14:24 น.
ต้นไผ่
ต้องให้ฉัน เจ็บอีกสักแค่ไหน
กับวันนี้ที่เธอจากไป กับใครคนนั้น
ทิ้งไว้เพียงคำถามกับรอยน้ำตาเงียบงัน
ชีวิตรักมันสั้น เมื่อเธอ ฉัน ปัจจุบัน ไม่มี
หัวใจ ไม่ได้แกร่ง เหมือน ก้อนหิน
จึงมีขีดสุดสิ้นกับความอดทนของวันนี้
ความรัก ความช้ำ การเลิกรากัน บีบให้ล้าเต็มที
แต่หัวใจมันภักดีทุกวันนี้ จึงเจ็บ...ไม่ลืม
หน้าส่วนตัว
710
