17 มกราคม 2547 20:59 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เหมือนโลกนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับฉัน
ตั้งแต่ฉันเดินทางผ่านคืนวัน โดยลำพังอย่างนี้
อยู่ที่ไหน...เหมือนยิ้มได้ ทั้งที่ใจไม่มี
ทุกครั้งที่เห็น เรื่องรักดีๆ ได้แต่ยิ้มและมองผ่านไป
เหลือความเข้าใจในความรักเท่ากับศูนย์
มีแต่ความไม่เข้าใจในตัวเองที่เพิ่มพูน เป็นโรคเหงาที่แก้ไม่ไหว
เห็นนิยายรักที่เขารักกันมากๆ
วาดภาพไม่ออกว่าจะเป็นไปได้ยังไง
เมื่อเรายังไม่เคยรักกันมากเท่านั้นได้เลยสักที
หรือมีแต่ฉันที่รักเธอได้มาก และมาก
ที่การลืมเธอยังเป็นเรื่องยากกว่าการรักเธออย่างนี้
ฉันเลยมองว่าเรื่องรักมันน้ำเน่าสิ้นดี
และไม่อยากเชื่อมันว่าจะมี หรือแม้แต่เคยเกิดขึ้นมา
กลายเป็นผู้หญิงที่มองความรักในแง่ร้าย
แม้ยังเชื่อว่ารักแท้อาจมีได้ แต่การหาเจอมันยากกว่า
ฉันคงไม่โชคดีจะเจอมัน - - ไม่คิดฝันว่าจะได้มา
แม้แต่จะรักเธอ ยังทำได้แค่เดินจากมา ...
แล้วจะให้เจอคนที่มีรักแท้รออยู่ข้างหน้า ฉันว่า...มันนิยาย
17 มกราคม 2547 02:23 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่ต้องเป็นถึงพระจันทร์
เพราะรักฉันคงไม่ยิ่งใหญ่พอจะปีนตะวัน โอบฟ้า
อยากให้เป็นชายคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล คว้าไขว่เมื่อไหร่ ก็ได้มา
ดีกว่าวันๆได้แต่เก้อมองหา --ยิ่งคว้าก็ยิ่งไกล
อยากเป็นผู้หญิงธรรมดาที่รักคนเดินถนน
เธอไม่ต้องเหนื่อยกับการวุ่นวน เพราะฉันก็วิ่งตามไม่ไหว
หยุดรอฉันเพื่อก้าวไปพร้อมกัน บนหนทางไกล
จะดีกว่าไหม ที่เธอจะอยู่สูงและรอในที่ที่ฉันไม่อาจตามไป เพื่อรักเธอ
16 มกราคม 2547 02:30 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ในตอนเช้าของทุกๆวัน
ฉันจะลืมตาขึ้นจากความฝันอันสดใส
ที่มีเรื่องราวของเธออยู่ในนั้น - - คนสำคัญของใจ
ทำให้การมาถึงของตะวันเช้านั้นยิ่งใหญ่พอให้ฉันตื่นขึ้นมา
ฉันไม่รู้ความอบอ่นซุกซ่อนตัวอยู่ในมุมไหน
ท้องฟ้าจึงทอสีสดใส แม้ไม่มีภาพเธอตรงหน้า
ยังยิ้มกับเช้าวันใหม่ กับนก กับฟ้ากับปลา
และคิดไปด้วยว่าขณะนี้ อีกคนหนึ่งจะหลับ ลืมตา หรือ ทำอะไร
เพราะเธอเท่านั้นนะคนสำคัญ
ที่ทำให้การมีชีวิตในทุกวันนั้นยิ่งใหญ่
ขอบคุณที่รักฉัน ที่ส่งความผูกพันมาห่มใจ
ให้ทุกเช้าของฉันสดใส - -ลืมตาขึ้นอย่างอบอ่นใจ ที่รักเธอ
13 มกราคม 2547 02:29 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ทั้งไม่มีใครและไม่อยากเสาะหา
ยังชอบเดินห้างลำพังดูหนังคนเดียวเหมือนที่เป็นมา อยู่อย่างนี้
อยากใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ดูแลตัวเองให้ดี
เพราะเชื่อเสมอว่า คนบางคน ไม่เหมาะที่จะมี คนข้างกาย
อีกอย่างเพราะนอกจากเธอแล้วฉันก็ไม่ต้องการคนอื่น
เหมือนว่าเคยผ่านมาแล้วความหวานชื่น และยังอิ่มกับมันไม่หาย
เหนื่อยจะสานสัมพันธ์กับคนอื่น-- มันคอยเปรียบเทียบไปมากมาย
ทำยังไงก็ไม่มีความสุขเท่าวันที่มีเธอได้-- ฉันเลยเลือกจะไม่มี
ไม่ได้กำลังลงโทษตัวเอง แค่สงสารตัวเองมากกว่า
ที่เข้มแข็ง--อยู่คนเดียวได้เสมอมา และคอยผลักไสคนอื่นแบบนี้
ด้วยความเป็นตัวฉัน ..ดื้อ...ดึงดัน อวดดี
และเพราะพอใจง่ายกับชีวิตที่มี ขาดเกิน ไม่เป็นไร
บอกไม่ได้ว่าจะรักเธอเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า
แค่กำลังสนิทกับความเหงา และเดินห่างมาจาก เรื่องรักใคร่
ยังพอเพียงที่ได้แค่ยิ้ม อิ่มกับการ ดูแลแผลในใจ
ที่เธอสร้างไว้....แต่ฉันยังยิ้มรับอย่างเต็มใจ ไม่อุทธรณ์
12 มกราคม 2547 01:10 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
โปรดอย่าปล่อยให้ฉันฝันร้าย
ด้วยการลบภาพเจ้าชายที่เคยแสนดีต่อฉัน
แล้วแทนที่ด้วยคำลา...เพียงเพราะเขาที่เข้ามาไม่กี่วัน
มันเหมือนเป็นการบอกว่ารักเราช่างไหวหวั่นอย่างง่ายดาย
แค่ไม่กี่วันที่เขาเดินเข้ามาในชีวิต
เธอยอมปล่อยฉันไว้ในมุมมืดมิดกับฝันร้าย
ผู้หญิงที่รักแต่เธอ เธอเห็นค่าความมั่นคนไว้แค่ทำลาย
โดยไม่เคยนึกเสียดาย คืนวันที่ผ่านมา
เพลงรักเก่าทั้งร้อยบทคงเงียบเศร้า
ถ้าเธอยังเห็นว่าคืนวันของเรานั้นไร้ค่า
ฉันเคยเป็นเพียงเม็ดทราย เธอเป็นเจ้าชายที่ชุบชีวิตฉันขึ้นมา
หากเธอจากลา....ฉันคงกลับไปเป็นยิ่งกว่าฝุ่นทรายไร้ค่า
เล็ก เกินกว่าใครจะรู้ว่ายังหายใจ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
801
