29 สิงหาคม 2548 12:11 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ล้าหลังไปบ้าง....ช่างมัน
ยังไงก็ยืนยันว่าความเป็นฉัน...คือ แบบนี้
ถ้าลองได้ชอบแล้ว...ใครจะติว่าไม่ดี
ฉันก็ชอบของฉันอยู่ดี .... ไม่ค่อยฟังใคร
-+---
ฉันเชื่อในสิ่งที่เห็น...และไขว่คว้ารักแท้
นักต่อนักที่ผ่านความรู้สึกแย่ๆ และบทเรียนครั้งใหม่
ก็ยังติดดิน ปอน.. ปอน.... รอคนเข้าใจ
ไม่หวังจะสวยงาม เพื่อหาคนรักจากรูปกาย อันไม่จีรัง
-+---
เคยเชื่อว่าที่ผ่านมา...คือ...รักแท้
เลยต้องมีบาดแผล ให้เยียวยาอีกครั้ง
แต่เพราะความเป็นตัวเอง ที่รักใครแล้วจริงจัง
จึงไม่เคยโกรธสักครั้ง แม้ความรักจะจากไป
-+---
และเพราะฉันไม่เคยมองว่าอะไรไม่ดี...จากคำคนอื่น
ตัวฉันเองมีจุดยืน...ที่กำหนดไว้
เธอจึงยังดีเสมอมา...แม้ว่าเธอจะจากฉันไป
ฉันขอเลือกจะเข้าใจ..มากกว่าโกรธเกลียดกัน
-+---
กลายเป็นผู้หญิงเชย-เชย ที่ไม่เคยตามกระแส
ที่มีความรู้สึกตัวเองเป็นตัวแปร...ในการเชื่อมั่น
เพราะเหตุผลที่ใครคนหนึ่งอาจรัก..ใครอีกคนได้ทุกวัน
แม้จะเป็นรักแค่ข้างเดียว...แต่นั่น
คือสิ่งสวยงามเดียวที่ฉัน...เลือกจะเป็น
คำว่ารัก.....ยิ่งใหญ่
แต่หัวใจที่ได้อยู่เพื่อรักใคร....ยิ่งใหญ่กว่า
ด้วยความศรัทธาต่อทุกความรักบนโลก
27 สิงหาคม 2548 13:36 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
+--------+--------+--------+-------+--------+
ไม่เมล์มาหาบ้างเลย ไม่เคยส่งข่าว
ฉันนั่งรอเธออยู่ทุกคราว.."เหงา"...รู้ไหม?
ฟ้าก็ขยันหม่น....ฝนก็ขยันตกในหัวใจ
ส่งอารมณ์ให้ฉันยิ่งหวั่นไหว...บั่นทอนกำลังใจไปทุกที
อยากมีเธออยู่ตรงนี้เหมือนก่อนนั้น
มาอุดรูโหว่ของความผูกพัน...ที่ขยายเต็มพื้นที่
หัวใจ...ยังรอใครคนเดิม..มาต่อเติมวันแสนดี
..อย่างน้อยแค่ส่งข่าวมาว่าสบายดี...แค่นั้นก็เอา
ไม่มีทางเลือกมากมาย...ให้คนที่คิดถึง
ใช่ว่าอยากมานั่งปันหน้าซึ้ง...แล้วตีโพยตีพายว่าเหงา
ไม่ใช่ขี้แย....แต่มันดีกว่าแน่ๆ ถ้าตรงนี้มีเรา
ถ้าเธอมาบอกฉันว่ายังเหมือนเก่า...
....ถ้าเธอไม่ปล่อยรักของฉันเงียบเหงาอย่างที่เป็น
+------+-------+--------+-------+
ช่วงนี้ กระแส เพลง lonely ของ akon กำลังมาแรงค่ะ
เอากับเขาหน่อย.....
8 สิงหาคม 2548 12:52 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เรื่องราวของ ...-*+-*...Missing A Peace-...*+-*.... "วงกลมผู้ขาดหาย"
เคยได้อ่านผ่านตากันมาบ้างหรือเปล่าคะ
ถ้ายังไม่เคยและนึกภาพไม่ออก ก็ขออนุญาตอธิบายให้ฟังคร่าวๆ
เพื่อจะได้เข้าใจกลอนบทนี้ได้มากขึ้น
Missing A Peace หรือ วงกลมที่ขาดหาย ...จะเปรียบเทียบให้นึกภาพออกง่ายๆ
ก็ประมาณว่า พิซซ่าแบบถาด ที่มันเป็นรูปวงกลมอ่ะค่ะ
พอเราตัดพิซซ่าออกไป 1 ชิ้น ส่วนที่เหลืออยู่เราเรียกว่า "Missing A Peace "
ใครที่เคยผ่านตาหนังสือเล่มนี้มาบ้าง คงจะพอนึกภาพออก
โดยหนังสือเล่มนี้เขาก็จะเล่าถึงเรื่องราวของ ....
Missing A Peace หรือ วงกลมผู้ขาดหาย
ที่เดินทางไปเรื่อยๆ เพื่อตามหาชิ้นส่วนที่หายไป
แต่ในที่สุด มันก็ไม่เคยได้พบชิ้นส่วนที่ว่านั่นเลย
ครั้งนึง มันเดินทางไปพบกับสี่เหลี่ยมชิ้นหนึ่ง มันก็ดีใจ พยายามจะเก็บสี่เหลี่ยม
นั้นมาเติมเต็มให้ตัวมันเอง แต่ในที่สุด มันก็พบว่า ไม่ใช่
สี่เหลี่ยมนั้น ไม่สามารถเติมเต็มช่องว่างของวงกลมได้
อีกครั้งหนึ่ง มันเดินทางไปเจอ สามเหลี่ยมชิ้นใหญ่
มันก็ดีใจเก็บมาเติมเต็มช่องว่างของมันอีก แต่ในที่สุดมันก็พบว่า
สามเหลี่ยมชิ้นนั้น ไม่สามารถเติมเต็มมันได้.....ถึงแม้จะใกล้เคียงมาก
แต่ ก็.....คับเกินไป
เป็นอยู่อย่างนี้ โดยที่ "Missing A Peace " เป็นอยู่อย่างนี้ โดยที่ มันก็ยังต้องเดิน
ทางเรื่อยไป เพื่อค้นหาชิ้นส่วนที่หายไป กลับมาเติม
อะแฮ่ม.....เกริ่นมานาน ประเดี๋ยวจะเบื่อซะก่อน เอาแค่นี้นะคะ
เพราะจุดประสงค์ที่เรา ก็แค่ จะใช้เป็น บทนำ สำหรับกลอนบทนี้ เท่านั้นเองค่ะ ..
+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-
ฉันเป็นเพียงวงกลมผู้ขาดหาย
รอคอยการมาถึงของชิ้นส่วนที่ใช่เพื่อให้รัก
ผ่านทางมานานแค่ไหน ยังคงกลิ้งไปอย่างเสียหลัก
อาจเพราะชิ้นส่วนที่ไขว่คว้ามานานนัก ยังไม่ถูกเติมลงไป
*-*-*
ยังได้แค่ร้องเพลงรอ...ไป-วัน วัน
การมาถึงของคนในฝัน ยังคงเป็นเรื่องใหญ่
หลายคราวนะที่หยิบคนนั้นคนนี้มาเติมหัวใจ
แล้วก็หลอกตัวเองให้ "ใช่" ไม่ได้สักที
*-*-*
ฉันยังคงเป็นวงกลม....ผู้ขาดหาย
ที่เดินทางมามากมาย ไม่เคยหยุดอยู่กับที่
จนวันนึงที่รู้สึกว่าควรหยุดเสียที
เมื่อได้พบคนที่สอนให้รู้ว่ารักที่ดี...มีอยู่ที่ใด
*-*-*
เธอเป็นคนที่เปลี่ยนความคิด...หยุดการค้นหา
ให้หันมองสิ่งตรงหน้าด้วยมุมมองใหม่..ใหม่
เธอสอนให้รัก...ด้วยการให้อภัย
ด้วยการพยายามเติมให้ ในสิ่งที่ฉันต้องการ
*-*-*
เธออาจไม่ใช่ชิ้นส่วนที่หายไปของฉัน...ที่เคยตามหา
แต่เธอทำให้ฉันเพียงพอกับคนตรงหน้า มากกว่ารอปาฏิหารย์
วงกลมที่ขาดหายอาจไม่เคยถูกเติมเต็มได้ เหมือนในนิทาน
แต่ชีวิตวันนี้ก็ไม่เหงาเหมือนเมื่อวาน--
--เมือ่ความเหงามีเธอมาหาร..ลงครึ่งหนึ่ง
*-*-*
ที่จริงไม่ค่อยถนัดนัก เรื่องเขียนอะไรหวานๆ
แต่ไม่อยากให้มันจบเศร้าเหมือนในหนังสือ
ก็เลยเขียนให้มันออกมาจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งหน่อย
หวังว่าคงชอบกันนะคะ
3 สิงหาคม 2548 11:25 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เหนื่อยเกินไปไหมกับการเดินสองคน
ยากไปไหมกับการใช้เหตุผลเรื่องรักเป็นใหญ่
ฉันเป็นภาระหรือเปล่า- - วันที่เธอต้องก้าวต่อไป
ปล่อยมือฉันก่อนดีไหม...ฉันพร้อมเข้าใจโดยดี
- -
รู้ว่าชีวิตเธอมันไม่เหมือนก่อน
ไม่อยากดึงเธอไว้เพราะความอาวรณ์...หรือเหตุผลทำนองนี้
ไปเถอะนะข้างหน้า...ถ้าชีวิตยังดี
แล้วค่อยเดินกลับมารับฉันอีกทีก็ไม่ว่าอะไร
- -
ฉันไม่ขอคำไหนนอกจาก...."คำลา"
ขอแค่เก็บเรื่องราวดีที่ผ่านมา...เอาไว้
วันเหงาที่สุดของชีวิต...ที่ไม่พานพบใคร
ฉันอาจยิ้มกับวันมืดมิดที่สุด...ให้กลับสว่างขึ้นมา
- -
เธอมีทางของเธอ..ฉันมีทางของฉัน
เราไม่จำเป็นต้องเดินด้วยกัน...ถ้าอีกฝ่ายไม่ปรารถนา
ฉันไม่อยากเป็นภาระใคร...แล้วหัวใจต้องมีน้ำตา
ขอเดินด้วยขาของตัวเองดีกว่า...ผูกติดกับขาใคร
- -
ไม่ใช่เพราะ "หยิ่ง" แต่ที่จริงเพราะ"รัก"
แต่แค่คำว่ารัก อาจแบกรับทุกเหตุผลไม่ไหว
เรารักกันด้วยดีเสมอมา...แม้ไม่อาจตลอดไป
แต่...เชื่อฉันนะว่าจะไม่มีหัวใจเพื่อรักครั้งไหน...ได้-เท่า-"เรา"
***อย่างที่ฉันพูดเสมอว่า....ความรักไม่ได้หมายถึงการอยู่ร่วม
และเหตุผลของการจากกันไม่จำเป็นต้อง เพราะ "ไม่รัก" เสมอไป
คนเรามีเหตุลหลายอย่างในชีวิตมากกว่านั้น...บางทีที่เราต้องจากกัน...อาจมีแค่เพียงเหตุผลสั้นๆง่าย แค่เพียง...เพราะ "ชีวิตยังต้องดำเนินไป".......เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจ......เพราะเราไม่จำเป็นต้องเข้าใจกับทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตเสมอไป....
ไม่ใช่หรือ????
หน้าส่วนตัว
2314
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
